ΓΙΑ ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΓΟΥΕΛΣ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Σε πρόσφατο λόγο του, ο Φορντ δήλωσε τελείως κυνικά ότι οι Αμερικάνοι δε θα διστάζουν να επεμβαίνουν ανοιχτά στα εσωτερικά των άλλων χωρών όταν το απαιτούνε τα συμφέροντα τους. Παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει στο παρελθόν κι ο Κίσσιγκερ. Τα. δύο φερέφωνα του ιμπεριαλισμού παρατούν ξετσίπωτα τους κανόνες του διπλωματικού παιχνιδιού και της παραδοσιακής δυτικοευρωπαϊκής υποκρισίας. Φυσικά, θεωρούν ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να πάρουν τους κανόνες αυτούς απέναντι τους. Είναι η λογική του τυράννου, του καταπιεστή, του χωροφύλακα των λαών. Απλώς σήμερα, παρατώντας τα προσχήματα, την διαλαλούνε με τον πιο ωμό τρόπο, γιατί στην

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ

Η ανακοίνωση αυτή έγινε μετά απ' τα πρώτα ψέματα των εφημερίδων. Κι αυτή είχε την ίδιαν τύχη με την πρώτη δηλαδή κουκουλώθηκε με επιμέλεια.

Αθήνα 26 Δεκέμβρη 1975
Οργάνωση "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ

Δύο μέρες μετά την δίκαια και παραδειγματική εκτέλεση του αρχηγού της CIA το φαινόμενο που παρατηρείται είναι χωρίς προηγούμενο. Ενώ απ' τη πρώτη στιγμή διεκδικήσαμε σαν οργάνωση "17 Νοέμβρη" τη πολιτική ευθύνη της δίκαιας αυτής ενέργειας, γράφτηκαν στις εφημερίδες τα πάντα εκτός απ' την αλήθεια: ότι είναι πράξη μυστικών πρακτόρων, ότι είναι προβοκάτσια, ότι οι υπεύθυνοι είναι ’ραβες μελαψοί, ότι είχαν

ΜΑΛΛΙΟΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΒΑΣΑΝΙΣΤΗ Ε. ΜΑΛΛΙΟΥ

Δύο ολόκληρα χρόνια ο Ελλ. Λαός περιμένει να δη την τιμωρία των βασανιστών της ασφάλειας, των εγκληματιών του λαού που επί 7,5 χρόνια βασάνιζαν με μεσαιωνικά και βάρβαρα βασανιστήρια χιλιάδες αντιφασίστες αγωνιστές. Κι αντί για τιμωρία βλέπει την αποκατάσταση των βασανιστών. Όλοι οι βασανιστές της ασφάλειας κυκλοφορούν λεύτεροι. Οι περισσότεροι ξαναγύρισαν στις θέσεις τους. Κι αυτοί που αποστρατεύτηκαν για τα

Απάντηση στα κόμματα και στις οργανώσεις

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Προς την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"

Σας στέλνουμε το παρά κάτω κείμενο μας και σας ζητάμε τη δημοσίευση του. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η εφημερίδα σας κάθε άλλο παρά συμφωνεί με τις απόψεις μας, αλλά σας το στέλνουμε για τους δυο πάρα κάτω λόγους.

1) Η εφημερίδα σας υπήρξε η μόνη που σεβάστηκε στοιχειωδώς την αλήθεια σε σχέση με τις ενέργειες μας.

2) Η εφημερίδα σας έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν σειρά από κείμενα κομμάτων, όπως και διαφόρων οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, με τις

ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ

ΦΟΛΑ ΣΤΑ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΤΩΝ ΜΑΤ

ΤΑ ΜΑΤ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ TOΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Διαδηλώνουν νόμιμα οι παραγωγοί στην Πελοπόνησο, στα Τρίκαλα, στα Γιαννιτσά. Η "δημοκρατική" κυβέρνηση και η αστυνομία έλυσαν το πρόβλημα: στέλνουν τα ΜΑΤ και τις αύρες, που εφορμάνε αλαλάζοντας και χτυπώντας τα ρόπαλα στις ασπίδες τους σαν νέοι καννίβαλοι, κατατρομοκρατούν το λαό, ξυλοκοπούν βάναυσα με τα ρόπαλα τους όποιον βρουν μπροστά τους, χυδαιολογώντας και βρίζοντας, πνίγουν όλο τον κόσμο στα δακρυγόνα ρίχνοντας τα όπου μπορούν και εναντίον όλων. Μετατρέπουν γενικά το χώρο σε

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΒΙΑΣ 

ΑΛΛΑ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ 

ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΙΝΙΟΝ-ΚΑΤΡΑΤΖΟΥ

Οι πρόσφατοι εμπρησμοί των Σούπερ Μάρκετ και των Μινιόν-Κατράτζου βάζουν ένα ζήτημα στις οργανώσεις λαϊκής βίας1: οι εμπρησμοί αυτοί, σαν ενέργειες λαϊκής βίας ήταν πολιτικά σωστές επιλογές και πετυχημένες ενέργειες: Αυτό το ζήτημα που μπήκε αναπόφευκτα απ' τις γενικότερες επιπτώσεις των ενεργειών οφείλουν ν' αναλύσουν και να ξεκαθαρίσουν όχι μόνο όσοι κάνουν τέτοιες ενέργειες αλλά και όσοι ενδιαφέρονται και τις παρακολουθούν από κοντά, άσχετο αν δεν κάνουν τίποτε. Γιατί πράγματι ή αυτές οι ενέργειες ήταν πετυχημένες οπότε δε θα πρέπει ν' αφήσουμε Σούπερ Μάρκετ όρθιο -αφού πρόκειται για πολύ

ΤΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΒΕΛΟΥΤΣΟΣ

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ 

ΜΟΝΟ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ 

ΘΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΟΥΝ

Δυο χρόνια μετά τις εκλογές του '81, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε συνοπτικά την εκτίμηση μας για τη σημερινή πολιτική κατάσταση, εξηγώντας παράλληλα τους λόγους και της σημερινής αντιιμπεριαλιστικής μας ενέργειας λαϊκής βίας, όσο και της απουσίας μας στο διάστημα από την προεκλογική περίοδο μέχρι σήμερα.

Πριν απ' όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πώς δεν πιστεύουμε ότι μέσα σ' ένα καπιταλιστικό καθεστώς όπου βασιλεύει και κυριαρχεί ή αστική ιδεολογία μέσω των πολυάριθμων ιδεολογικών μηχανισμών-σχολεία, εκκλησία, μαζικά μέσα ενημέρωσης κ.τ.λ. όπου τα τελευταία προβάλλοντας τα πιο χαμηλά και

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΖΑΝΤ

Επαναστατική Οργάνωση «17 Νοέμβρη»

ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.

ΜΟΝΟ Ο ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΑΖΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ 

ΚΙ Η ΔΙΚΑΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΘΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΟΥΝ

Στο κείμενο διεκδίκησης της τελευταίας μας ενέργειας, χαρακτηρίζαμε την αμερικανική στρατιωτική αποστολή σαν έναν από τους κυριότερους στρατιωτικούς μηχανισμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, πού μαζί με το σύνολο των αμερικάνικων στρατιωτικών δυνάμεων καί τίς άλλες μυστικές υπηρεσίες αποτελούν μια δύναμη κατοχής καί τρομοκράτησης σε πελώρια κλίμακα του λαού μας, βαρύνεται με

Κατάλογος ενεργειών λαϊκής βίας

Ο Μαρξ λέει ότι το όπλο της κριτικής δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κριτική των οπλών. Ή πρακτική όμως μας επιτρέπει να υποστηρίξουμε ότι μερικές φορές ισχύει το αντίθετο, παρότι κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε από τους διάφορους πουρίστες ότι επεκτείνουμε την «εγκληματική» μας δραστηριότητα στο χώρο της ιεροσυλίας.

Στο φύλλο του «Π» της 25ης Νοέμβρη γίνεται μια παρουσίαση της 17 Ν πού για πρώτη φορά ξεφεύγει από την πεπατημένη της πρακτορολογίας — αν καί στα επόμενα φύλλα δεν μπορέσατε ν' αποφύγετε πάντα τον πειρασμό της. Το άρθρο αυτό μας κατηγορεί σ' ένα σημείο για μια δήθεν ανακρίβεια μας. Παραθέτει ένα απόσπασμα από την προκήρυξη της δίκαιας εκτέλεσης (το Γενάρη τον '80) των τρομοκρατών τον Λαού, μελών των

δυνάμεων καταστολής των ΜAT Πέτρου καί Σταμούλη, καί το χαρακτηρίζει λαθεμένο. Το κείμενο μας λέει: «οι πράξεις λαϊκής βίας από την επαναστατική αριστερά στα 5 χρόνια της δημοκρατίας έχουν ξεπεράσει καί ποιοτικά καί

ΜΟΜΦΕΡΑΤΟΣ

ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΗΣ CIA

ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΠΟΥ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ,

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

Είναι κοινά παραδεκτό ότι ο τύπος σήμερα είναι ένα από τα κυριότερα στηρίγματα τον κοινωνικού καθεστώτος της εξάρτησης, τον καπιταλισμού, των πελώριων σκανδάλων εξάρτησης τύπου μπανανίας καί των προβληματικών. Το ότι όμως φτάνει στο σημείο να κάνει το άσπρο-μαύρο με τα ψέματα καί τίς αποσιωπήσεις είναι ίσως λιγότερο ορατό στις πλατιές μάζες, θα ασχοληθούμε λοιπόν με μερικά από τα χοντρά πρόσφατα φαινόμενα παραπληροφόρησης, συστηματικής διαστρέβλωσης της αλήθειας, αποπροσανατολισμού καί

ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ

Ε.Ο. 17 Νοέμβρη Αθήνα

21-9-85

Ανακοίνωση

Ανάμεσα στα διάφορα κείμενα που βρέθηκαν στο σπίτι του χαφιέ Κρυστάλη, υπήρχε και μια δήθεν «αλληλογραφία-κριτική» κάποιας οργάνωσης «Αντιστρατιωτική Πάλη» που υποστηρίζει ότι εκτέλεσε τον Αθανασιάδη. Με πρόσχημα αυτή τη δήθεν «κριτική» το όνομα της «17Ν», η δραστηριότητα της και κυρίως η δίκαια εκτέλεση του πράκτορα της CIA στο χώρο του τύπου Μομφεράτου, μπλέχτηκαν μ' αυτή την υπόθεση και τροφοδοτούν καθημερινά διάφορα φανταστικά σενάρια.

Στην αρχή, και επειδή ήταν ολοφάνερο ότι πρόκειται για πλαστό ασφαλίτικο κείμενο για να μας μπλέξουν και μας, σκεφτήκαμε να σιωπήσουμε, πιστεύοντας ότι οι δημοσιογράφοι θάκαναν τη δουλειά τους και θα το

ΜΑΤ ( Α' )

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ

ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ

ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΒ, ΤΗΣ ΕΟΚ, ΤOY ΔΝΤ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Η δολοφονία του 15χρονου μαθητή Μιχάλη Καλτεζά, αποκάλυψε τη τραγική πραγματικότητα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, τη πολιτική και κοινωνική αναισθητοποίηση της. Αποκάλυψε ότι η διάβρωση που έχει υποστεί απ' τη διαδικασία εκφασισμού που προωθεί το ΠΑΣΟΚ έχει προχωρήσει σε βάθος πολύ περισσότερο απ' ό,τι φαντάζονταν και οι πιο απαισιόδοξοι. Έτσι παρατηρούμε το τραγικό φαινόμενο, μία κοινωνία με τα επίσημα κρατικά της όργανα να δολοφονεί ένα αθώο 15χρονο μαθητή, έγκλημα απ τα πιο βαριά που μπορεί να διαπράξει και παράλληλα όχι μόνο να μην υπάρχει άμεση, μαζική αντίδραση αλλά αντίθετα τα διάφορα καθεστωτικά όργανα και κόμματα να προωθούν διάφορους μύθους, για να δικαιολογήσουν το έγκλημα και να

δημιουργήσουν συναίνεση, μύθοι που όλοι μαζί, αρθρώνονται σε μια ιδεολογία κοινωνικού φασισμού. Λέμε κοινωνικού γιατί, σε αντιδιαστολή με το γνωστό πολιτικό ρεύμα του φασισμού, αποτελείται από ρεύματα πολιτικά που προέρχονται ή ανήκουν σε διάφορους πολιτικούς χώρους (δεξιά, κεντρώους, σοσιαλιστές ΠΑΣΟΚ, κομμουνιστές κλπ.).

Μύθος πρώτος: ο Μιχάλης Καλτεζάς ήταν αναρχικός. Αλλά ένας 15χρονος μαθητής δεν μπορεί νάναι ούτε αναρχικός, ούτε κομμουνιστής, ούτε αριστεριστής, γιατί δεν μπορεί νάχει κατασταλαγμένες απόψεις. Ένας 15χρονος μαθητής που ακολουθεί την πορεία του Πολυτεχνείου, είναι απλά ένας προοδευτικός νέος, με δίψα για ζωή, με ανησυχίες και προβληματισμούς, με αγνά ιδανικά για μια κοινωνία χωρίς τα τραγικά αδιέξοδα της σημερινής. Είναι ένας αθώος. Κι ένα κράτος και μια κοινωνία, που όχι μόνο δεν έχουν να προσφέρουν μια λύση στα προβλήματα του, αλλά τον δολοφονούν με τις σφαίρες τους, δεν είναι απλά μη δημοκρατικά, αλλά έχουν προχωρήσει σε βάθος την πορεία εκφασισμού τους. Δεν έχουμε παρά να κυτάξουμε γύρω μας και θα δούμε ότι οι μόνοι που πυροβολούν και δολοφονούν 15χρονους μαθητές είναι τα καθεστώτα του Πινοσέτ και του απαρτχάιτ της Ν. Αφρικής.

Μύθος δεύτερος: Ο Μιχάλης Καλτεζάς έριξε μολότωφ. Κατ' αρχή οι μαρτυρίες το διαψεύδουν και λένε ότι ο Μελίστας σημάδεψε και δολοφόνησε εν ψυχρώ τον Καλτέζα. Εκδοχή που ενισχύεται κι απ' την πληροφορία του τύπου "ότι ο Μελίστας ήταν επίλεκτος σκοπευτής, μέλος των προεθνικών ομάδων. Ο μύθος αυτός όμως για να λειτουργήσει προϋποθέτει τη λειτουργία και αποδοχή μιας άλλης θεωρίας. Της θεωρίας ότι η αστυνομία δεν υπάρχει για να συλλαμβάνει όσους παραβαίνουν τους νόμους παραπέμποντας τους στην «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, αλλά για να τιμωρεί πυροβολώντας τους και δολοφονώντας τους. Είναι η ανατριχιαστική φασιστική άποψη που ακούσαμε να επαναλαμβάνουν οι διάφοροι φασιστοπασόκοι πάσης ηλικίας στα πηγαδάκια. Είναι η θεωρία με την οποία το ΠΑΣΟΚ διδάσκει και καθοδηγεί την αστυνομία που και εμπνέει και εκτρέφει την αντίστοιχη πραχτική της. Εγκαινιάστηκε επί Ν.Δ., συνεχίστηκε και συστηματοποιήθηκε επί ΠΑΣΟΚ. Η δολοφονία λοιπόν του 15χρονου Καλτέζα δεν είναι τυχαία. Έρχεται φυσιολογικά μετά από τη δολοφονία του Κουμή και της Κανελοπούλου το No- έμβρη του 80 στην επέτειο του Πολυτεχνείου, τις δεκάδες πυροβολισμούς των μπάτσων ενάντια σε εποχούμενους σε μηχανάκια και αυτοκίνητα, τον τραυματισμό με σφαίρες τριών νέων το Μάη του 83 σε συναυλία ροκ, επειδή ήταν χούλιγκανς, το σακάτεμα μετά από σοβαρό τραυματισμό με σφαίρα στο στομάχι 16χρονου συνεπιβάτη μοτοποδηλάτου στη Βουλιαγμένης, αφού ο οδηγός έκανε το έγκλημα να μην σταματήσει. Τον τραυματισμό στο πόδι μετά από καταιγισμό σφαιρών 14χρονου στη Βούλα που είχε κάνει το έγκλημα να δραπετεύσει από Αναμορφωτήριο. Τον τραυματισμό με σφαίρα που πέρασε ένα πόντο κάτω απ' την καρδιά άλλου εγκληματία 17χρονου που είχε χτυπήσει φαρμακείο.

Τέλος τις πρόσφατες στυγνές δολοφονίες του «κλεφτρονιού» Σι-νιόρα και της αγγλίδας τουρίστριας σε έλεγχο ταυτοτήτων στη Γλυφάδα. Αυτή είναι η πραχτική αυτών που αυτολιβανίζονται ότι αγωνίζονται με τον ’νθρωπο για τον ’νθρωπο. Προφανώς οι ανήλικοι δραπέτες, τα κλεφτρόνια, η τουρίστρια σαν ξένη, οι αναρχικοί δεν περιλαμβάνονται σ' αυτούς ή είναι άνθρωποι με μικρό άλφα. Και η δήλωση Παπανδρέου ότι η πράξη του Μελίστα είναι αποτρόπαια, είναι ακόμη ένα παραπλανητικό παραμύθι για να αποσεί-σει τις ευθύνες του σαν κυβέρνηση για όλα τα παραπάνω και τη δολοφονία του Καλτέζα και να τα παρουσιάσει σαν τυχαίο γεγονός. Γιατί αν η δολοφονία είναι μια πράξη αποτρόπαια τότε τί είναι η πραχτική που συνίσταται στο να οπλίζει το χέρι των μπάτσων, να τους βάζει το δάχτυλο στη σκανδάλη, να τους διδάσκει συστηματικά και να τους διατάζει να πυροβολούν αθώα παιδιά μόλις έχουν κάνει κάποιο μικροαδίκημα, αν δεν είναι χίλιες φορές πιο αποτρόπαια. Και υπεύθυνος γι' αυτά είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο Παπανδρέου που συστηματοποίησαν τα τελευταία χρόνια αυτή τη θεωρία και πραχτική εφαρμόζοντας μια καθαρά φασιστική πολιτική στο χώρο της αστυνομίας.

Κι όσοι δεν θα χάσουν πάλι την ευκαιρία να τρέξουν εναγωνίως να καταδικάσουν με αποτροπιασμό τη βίαια ενέργεια μας ας μας πουν τί έκαναν για να βάλουν φραγμό στη παραπάνω γνωστή και πολύ πραγματική καθεστωτική βία ενάντια στο λαό. Τίποτε απολύτως. Με αποτέλεσμα η ανοχή τους για τους χτεσινούς τραυματισμούς και δολοφονίες να οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη σημερινή δολοφονία και σε άλλες αυριανές. Ας σταματήσουν λοιπόν το παραμύθι της καταδίκης της δικής μας βίας για να καλύψουν την ανοχή τους σ' αυτή τη βία του καθεστώτος. Και ποια μαζική απάντηση έδωσαν στη δολοφονία Καλτέζα; Καμμία απολύτως.

Αλλά η δολοφονία είχε και μια άλλη συνέπεια. Λειτούργησε σαν καταλύτης, σαν αφορμή για τις κοινωνικές ταραχές της νύχτας της 18ης Νοέμβρη, τις βίαιες συγκρούσεις και οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής ΜΑΤ-ΜΕΑ και τους φυσικούς τους συμμάχους, τους ΕΠΕΝίτες. Αυτές οι κοινωνικές συγκρούσεις δεν είχαν για αιτία τη δολοφονία, αλλά σαν αφορμή, όπως άλλωστε στην Αγγλία οι εξεγέρσεις ξεκινάνε πάντα από δευτερεύουσες αφορμές (έλεγχος ταυτοτήτων από μπάτσους κλπ.). Η βαθύτερη αιτία των βίαιων συγκρούσεων είναι οι οξυμένες ταξικές αντιθέσεις της σημερινής ελληνικής κοινωνίας, η οικονομική κρίση και τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα με τα οποία η άνεργη και προλεταριοποιημένη νεολαία ζώντας σε ζοφερές συνθήκες, χωρίς προοπτική και μέλλον, σπρώχνεται στην απόγνωση και απελπισία και στο δικαιολογημένο ξέσπασμα της 18ης Νοέμβρη. Αυτοί οι αγανακτησμένοι άνεργοι δεν ήταν βέβαια αναρχικοί όπως μας λένε οι διάφοροι κοινωνιολόγοι της δεκάρας και των δεκάρικων, με προχωρημένη γεροντική μαλάκυνση, λες και μπορούν ή είναι σε θέση οι αναρχικοί να .δημιουργήσουν τέτοιες ταραχές όποτε γουστάρουν. Ήταν κυρίως πολιτικά ανοργάνωτοι που βρίσκονται στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς, απ' τα επίσημα κόμματα μέχρι τους αριστεριστές και τους αναρχικούς που ήταν μικρή μόνο μειοψηφία. Αντίθετα οι οργανωμένοι γνωστοί καραγκιόζηδες ηγετίσκοι «επαναστάτες» αριστεριστές και αναρχικοί έλαμψαν και πάλι δια της απουσίας τους απ' τους βίαιους κοινωνικούς αγώνες φλυαρώντας μέσα στο Πολυτεχνείο και αγωνιζόμενοι με απελπισία, όπως πάντα, να φρενάρουν και να σταματήσουν τους αγώνες.

Έτσι οι οδομαχίες και οι κοινωνικές ταραχές της 18ης Νοέμβρη είναι μαζί με τη γενική απεργία η σημαντικότερη κοινωνική αντίδραση της προλεταριοποιημένης νεολαίας στην οικονομική κρίση και τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα. Η θατσεροποίηση της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ οδήγησε στη βρετανοποίηση του κοινωνικοπολιτικού αγώνα. Και γι' αυτό το λόγο κυρίως η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε με ιδιαίτερη σκληρότητα όλο το τρομοκρατικό μηχανισμό ΜΑΤ, ΜΕΑ, δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, ειδική ομάδα, για να τρομοκρατήσουν το λαό, να κάμψουν το αγωνιστικό του φρόνημα και την αντίσταση του στα οικονομικά μέτρα.

Παρ' ότι ήξεραν καλά ότι οι καταλήψεις θα τερματίζονταν γρήγορα — όπως άλλωστε έγινε με το Πολυτεχνείο — απ' τους ίδιους τους καραγκιόζηδες ηγετίσκους. Ο αγώνας λοιπόν ενάντια στην οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ περνάει ανάμεσα στ' άλλα απ' τον αγώνα ενάντια στα ΜΑΤ-ΜΕΑ που είναι ένα απ' τα βασικά όργα-να-μοχλούς για το πέρασμα της.

Συμπερασματικά, η σημερινή βομβιστική μας ενέργεια ενάντια σε λεωφορείο των εγκληματικών ΜΑΤ στην Καισαριανή:

— είναι μια δυναμική απάντηση στην εν ψυχρώ δολοφονία του αθώου 15χρονου μαθητή Μ. Καλτέζα, απ' το δολοφόνο Μελίστα. Μια δυναμική απάντηση στη πρόκληση που αποτελεί η παραπομπή του απ' την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη με κατηγορίες αστείες που ουσιαστικά τον αθωώνουν, και η μη κράτηση του. Απάντηση στο γεγονός ότι οι μόνοι που αντέδρασαν υγιώς σ' αυτή τη φασιστική δολοφονία, ξυλοκοπήθηκαν άγρια στο Χημείο και κλείστηκαν στις φυλακές με βαρείες κατηγορίες. Απάντηση στις δεκάδες τραυματισμών και τις εγκληματικές επιθέσεις των ΜΑΤ-ΜΕΑ στο Χημείο και το Πολυτεχνείο.

Στο κείμενο για τη δίκαιη εκτέλεση του υπαρχηγού των ΜΑΤ το 80 Πέτρου και του σωματοφύλακα του Σταμούλη λέγαμε:

«Τα ΜΑΤ (και τα ΜΕΑ) είναι το επίλεκτο σώμα, το καμάρι της αστυνομίας. Με ειδική εκπαίδευση, ειδικούς μισθούς, πριμ, επιδόματα. Το επάγγελμα τους, η νοοτροπία τους, η ζωή τους είναι εξάσκηση της ένοπλης αντιλαϊκής βίας. Δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά να τρομοκρατούν και να ξυλοφορτώνουν τον εργαζόμενο λαό. Παράσιτα της κοινωνίας δεν δουλεύουν και ζουν από τα χρήματα του ελλ. λαού. Δεν έχουν ούτε καν το πρόσχημα των άλλων αστυνομικών ότι ασχολούνται με τα τροχαία και τους ποινικούς. Έβγαλαν τελείους τις μάσκες και έδειξαν ολοκάθαρα το πρόσωπο τους, την πραγματική τους φύση: ένοπλη γκαγκστερική συμμορία στην υπηρεσία των Μποδοσάκηδων, των Λάτσηδων, των Σκαλιστήρη-δων, των μονοπωλίου, του ιμπεριαλισμού, των αφεντικών ενάντια στον εργαζόμενο λαό. Απαραίτητη ένοπλη δύναμη για την αναπαραγωγή των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών εκμετάλλευσης των εργαζομένων απ' το μεγάλο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό».

Αυτή την ένοπλη συμμορία θα την αντιμετωπίσουμε με τη λαϊκή βία μέχρις ότου διαλυθούν και τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ. Το μόνο που τους μένει αν θέλουν να τους θεωρούν μέρος του λαού είναι να παραιτηθούν.

— Η σημερινή οικονομική πολιτική του ΠΑΣΟΚ χτυπάει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και βρίσκεται στην υπηρεσία της ντόπιας λούμπεν μεγαλοαστικής τάξης και του ιμπεριαλισμού. Είναι αυτή που ζήτησαν η ΕΟΚ, το ΔΝΤ, ο ΣΕΒ. Αυτή την πολιτική προσπαθεί να την περάσει με κύριο μέσο την τρομοκρατία των εργαζομένων, όπως φάνηκε με τους ξυλοδαρμούς των απεργών της 14ης Νοέμβρη από τα ΜΑΤ και τους τραυματισμούς από τα ΜΑΤ-ΜΕΑ των διαδηλωτών της 18ης Νοέμβρη. Έτσι η σημερινή μας ενέργεια σαν χτύπημα του ένοπλου μηχανισμού που στηρίζει αυτή τη πολιτική είναι συνάμα και δυναμική αντίσταση σ' αυτή τη θα-τσερική οικονομική πολιτική.

— Πριν είκοσι χρόνια, το λαϊκό κίνημα είχε δώσει μια άμεση μαζική απάντηση στη δολοφονία του Πέτρουλα. Σήμερα μετά από τόσες «λαϊκές καταχτήσεις», μία εν ψυχρώ δολοφονία περνάει όχι μόνο χωρίς καμία μαζική απάντηση από την επίσημη αριστερά, αλλά επιπλέον τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τα ΚΚΕ θέλοντας να δικαιολογήσουν τη δολοφονία «αναρχικού που έριχνε μολότωφ» προσπαθούν να δημιουργήσουν συναίνεση με τη διαδικασία του κοινωνικού εκφασισμού. Εγκαταλείποντας τις αρχές τους, ενστερνίζονται τα πατροπαράδοτα θέματα-λάβαρα της αντίδρασης και τα κάνουν δικά τους: Δημόσια τάξη, ρατσισμός ενάντια στη νεολαία και τους ξένους εργάτες, ταμπέλα-μύθος του αναρχικού που ρίχνεται αδιάκριτα ενάντια στην προλεταριοποιημένη και άνεργη νεολαία και έχει την ίδια λειτουργία που είχε ο όρος κομμουνιστής συνοδοιπόρος στη μεταεμφυλιοπολεμική Ελλάδα. Δηλαδή σήμερα έχει για στόχο να δημιουργήσει και να κάνει συλλογικά αποδεκτή την έννοια του απόβλητου της κοινωνίας πούναι ο αναρχικός και του συνακόλουθου γκέτο που πρέπει να ζει. Και δεν είναι τυχαίο που με μια τέτοια πολιτική τα ΚΚΕ έχουν περιχαρακωθεί στα 9 και 1,5 τα εκατό ενώ απ' την άλλη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει καταπροδώσει τα λαϊκά στρώματα που το εμπιστεύθηκαν. Στην ουσία σήμερα το ΠΑΣΟΚ δουλεύει για τη δεξιά και γι' αυτό δεν ανατρέπεται από το κατεστημένο. Κάνει σήμερα, με σιωπηρούς συνενόχους τα δύο ΚΚΕ, όλες τις βρωμιές που δεν θα μπορούσε να περάσει η δεξιά. Καλλιεργώντας την ιδεολογία του κοινωνικού φασισμού και χρησιμοποιώντας την σα βάση ενοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Ετσι η σημερινή μας ενέργεια είναι επιπλέον και μια δυναμική αντίσταση σ' αυτή τη διαδικασία κοινωνικού εκφασισμού που καλλιεργεί το ΠΑΣΟΚ, διαδικασία που οδηγεί στη θριαμβευτική επάνοδο μιας σκληρής ημιφασιστικής δεξιάς.

Για τη λαϊκή εξουσία και το σοσιαλισμό
Ο αγώνας συνεχίζεται.

Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη
Αθήνα 26-11-85

ΜΑΤ ( Β' )

Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη

Αθήνα 4-12-85

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο ο Παπανδρέου υποστήριξε τη θέση ότι «οι τρομοκρατικές ενέργειες (όπως το κατεστημένο βαφτίζει τις δίκαιες δυναμικές ενέργειες του λαϊκού επαναστατικού κινήματος) από οποιονδήποτε κι αν προέρχονται, στοχεύουν αντικειμενικά στην αποσταθεροποίηση και υπονόμευση της δημοκρατίας» και ότι «θα πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα προς κάθε κατεύθυνση ώστε να διαφυλαχτεί η δημοκρατική πορεία και ομαλότητα». Με λίγα λόγια λένε στο λαό ότι μ' αυτές τις ενέργειες κινδυνεύει ο ελεγχόμενος κοινοβουλευτισμός γιατί κάποιες σκοτεινές πολιτικές δυνάμεις θα

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Να χτυπήσουμε τους μεγαλοκαρχαρίες απατεώνες καπιταλιστές, υπεύθυνους της κρίσης.

Ν' αποκαλύψουμε το ρόλο των συνεπεύθυνων και συνένοχων ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και πολιτικών, χουντικών, νεοδη-μοκρατών, σοσιαλιστών.

Ν' αγωνιστούμε με όλα τα μέσα, μαζικά και δυναμικά για να βγούμε απ' την κρίση και για ν' ανακόψουμε την πορεία προς τη χρεωκοπία και το μαρασμό.

Στην προκήρυξη για τη δίκαια εκτέλεση του πράκτορα της Αμερικάνικης Στρατιωτικής Αποστολής Τσάντες υποστηρίζαμε τη θέση; «Η πολιτική αυτή (της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, πούναι ο κλασικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χώρων της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης είναι καταδικασμένη απ' τη μια ν' αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης-υποτέλειας κι απ' την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις». Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε πλήρως με τα

πρόσφατα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.

Με αφορμή λοιπόν αυτά τα μέτρα προκύπτει άμεσα για το λαό το ζήτημα, του πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, του ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος καλείται να πληρώσει.

Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα μιας δυσμενούς συγκυρίας αλλά μιας συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ολόκληρη η οικονομία είναι προβληματική. Απ' το 73 η χώρα έχει μπει σε περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης, πούναι κατ' αρχή κρίση της μεγάλης βιομηχανίας. Η μεταποίηση από 25,8% στη μεταβολή του ΑΕΠ στα χρόνια 67-72 πέφτει στα 14,7% στο 74-79 ενώ αντίθετα στις υπηρεσίες 50% περνάνε στο 77,2%, Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των βιομηχανικών επενδύσεων πέφτει σε μηδενικά επίπεδα μετά το 74. Τέλος παρατηρείται στροφή στη διάρθρωση τους προς τους παραδοσιακούς καταναλωτικούς κλάδους σε βάρος των κλάδων κεφαλαιουχικού εξοπλισμού. Η συμμετοχή των κλάδων τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργικά, μη μεταλλικά ορυκτά, ενώ πέφτει από 50% των βιομηχανικών επενδύσεων το 63-64 στο 32,3% το 65-70, ξανανεβαίνει στο 48,6% το 75-77.

Παράλληλα η μεγάλη βιομηχανία είναι χρηματιστικά και τεχνολογικά εξαρτημένη απ' το ξένο κεφάλαιο. Έχει ειδικευτεί σε διαδικασίες απλής συναρμολόγησης του τελικού προϊόντος με ασήμαντο ποσοστό προστιθέμενης αξίας και εισαγωγή των ενδιάμεσων προϊόντων. Καμιά απολύτως προσπάθεια δεν έγινε για την αυτοδύναμη παραγωγή έστω τμημάτων κεφαλαιουχικού εξοπλι-σμού-ενδιάμεσων προϊόντων. Οποιαδήποτε λοιπόν πολιτική αύξησης των εξαγωγών, αυξάνει αυτόματα τις εισαγωγές των πάρα πάνω προϊόντων με αποτέλεσμα το φαύλο κύκλο της διεύρυνσης των εξωτερικών ελλειμμάτων. Το έλλειμα του εμπορικού ισοζυγίου από 9,3 του ΑΕΠ το 1960 πέρασε στο 17,4% το 1969 και έφτασε στο 17,3% το 1983.

Οι ελάχιστες επενδύσεις πούγιναν λοιπόν στη τελευταία δεκαετία μόνο τυπικά μπορούν να θεωρηθούν σαν τέτιες. Έγιναν σε παραδοσιακούς κλάδους καταναλωτικών αγαθών, κορεσμένους και χωρίς μέλλον. Καμιά επένδυση δεν έγινε είτε σε κλάδους με τεχνολογίες αιχμής, είτε σε μεσαίους κλάδους με εκσυγχρονισμό του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού. Έτσι το κόστος ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος είναι ψηλό, τα προϊόντα είναι χαμηλής ή μεσαίας ποιότητας και δεν παράγονται σε αρκετές ποσότητες και στον απαιτούμενο χρόνο. Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά. Και το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο τραγικό αν αναρωτηθούμε τί θα παρήγαγε και θα πούλαγε αυτή η μεγάλη βιομηχανία (δεν μιλάμε για τη βιοτεχνία και τη μικρή βιομηχανία) αν δεν υπήρχαν όλα τα σκανδαλώδη προνόμια των φοροαπαλλαγών, που συνιστούν έμμεση επιδότηση. Αν δεν υπήρχαν οι πάσης φύσης επιδοτήσεις κι επιχορηγήσεις απ' το κοινωνικό σύνολο επιτοκίων, κεφαλαίων πρώτων υλών, ενέργειας, ασφαλιστικών εισφορών. Αν δεν υπήρχε η απ' ευθείας επιδότηση απ' τους καταθέτες του Τραπεζικού συστήματος μέσω του μηχανισμού των αρνητικών επιτοκίων. Αν αφήνονταν να λειτουργήσει σύμφωνα με τους σκληρούς νόμους της ελεύθερης και πούρας καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς τις διάφορες επιδοτήσεις και προστασίες. Θάταν απλά βαρκούλα στους τυφώνες και τις θύελλες του αδυσώπητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και θα βούλιαζε πάραυτα. Η χρεωκοπία της και το κλείσιμο των μονάδων της θάταν απλά η αναγκαία κοινωνική κύρωση των ανίκανων κι απαρχαιωμένων καπιταλιστών.

Αυτή όμως τη χρεωκοπία και το οριστικό θάψιμο τους σαν επιχειρηματίες καπιταλιστές κατόρθωσαν να το αποφύγουν, έχοντας αναγάγει σε επιστήμη τις απάτες και τις κομπίνες και μ' αυτή ακόμη την έννοια του αστικού νόμου που μέσα σ' ένα αστικό κράτος έχει θεσπιστεί για να υπηρετεί τα συμφέροντα τους. ’ρχισαν βαθμιαία να προσφεύγουν σε αυξημένο δανεισμό, να αποσύρουν τα κεφάλαια τους και να τα περνάνε παράνομα σε συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Υποτιμολογίσεις, υπερτιμολογήσεις, δαίδαλος ψεύτικος εταιριών-φαντασμάτων στο εξωτερικό πούχαν δήθεν την κυριότητα των μετοχών, παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, φοροδιαφυγή, ληστεία των δανείων, με χρέη σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΙΚΑ κλπ. Δεν υπάρχει μεγάλο όνομα που να μην έχει διαπρέψει και κατηγορηθεί για μερικές απ' τις παραπάνω απάτες. Έτσι σήμερα η μεγάλη βιομηχανία έχει ξεπεράσει τα 500 δις χρέη (πούναι μόνο αυτά των επίσημα «προβληματικών») ενώ παράλληλα δυτικές πηγές ανεβάζουν σε 600 εκατ. δολάρια τα ποσά που παράνομα διαρέουν ετήσια στο εξωτερικό μετά το 73. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κεφαλαίων διαρέει απ' τους μεγαλοκαπιταλιστές. Ενώ λοιπόν η χώρα μπήκε σε περίοδο αποβιομηχάνησης, ανεργίας, πτώσης του βιοτικού επιπέδου και υπερχρέωσης, ενώ οι επιχειρήσεις τους έχουν ουσιαστικά χρεωκοπήσει και είναι υπερχρεωμένες, οι μεγαλοκαπιταλιστές ευημερούν σαν άτομα και μάλιστα έχουν συγκεντρώσει τεράστια περιουσία εδώ και στο εξωτερικό. Μεγάλες καταθέσεις σε σκληρό συνάλλαγμα στις ξένες Τράπεζες, επενδύσεις σε ακίνητα και σ' άλλους τομείς στο εξωτερικό, δεκάδες βίλλες και διαμερίσματα εδώ κι έξω, δεκάδες υπερπολυτελή αυτοκίνητα, θαλαμηγοί κλπ. Στο μόνο τομέα που μπορούν να συναγωνιστούν και μάλιστα να ξεπεράσουν τους ξένους καπιταλιστές είναι στις περιβόητες «δαπάνες γοήτρου». Με τις διάφορες κομπίνες και απάτες τους το συνολικό ποσοστό κέρδους τους αποτελείται από ένα μικρό τμήμα πούναι το κλασσικό καπιταλιστικό κέρδος κι ένα δεύτερο πολλαπλάσιο του πρώτου πούναι προϊόν καθαρής απάτης, λεηλασίας του πλούτου της χώρας και ληστείας της εργασίας του λαού (αν μπορούμε βέβαια να ονομάσουμε, παραβιάζοντας την οικονομική ορολογία, το προϊόν ληστείας κέρδος). Έτσι το συνολικό ποσοστό κέρδους υπήρξε ετήσια πολύ ψηλό —στα χρόνια πριν το 73 υπήρξε και το πρώτο τμήμα— με αποτέλεσμα η περιουσία τους σήμερα, μετά από μια ή δυο δεκαετίες δραστηριότητας να φτάνει στα επίπεδα των ξένων καπιταλιστών πούχουν έναν αιώνα δραστηριότητας καπιταλιστικής. Αυτή τη τάξη των μεγάλων καπιταλιστών, που απέτυχαν σαν άτομα επιχειρηματίες αφού οι επιχειρήσεις τους χρεωκόπησαν κι είναι υπερχρεωμένες. Απέτυχαν σαν σύνολο, σαν καπιταλιστική-τάξη ν' αναπτύξουν αυτοδύναμα, ισόρροπα με μια σχετική αυτονομία τη χώρα. Που υπερπλούτησαν με απάτες και κομπίνες, κλέβοντας και λεηλατώντας τη χώρα και τους εργαζόμενους, και έβγαλαν τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό. Που είδαν τη χώρα σαν απλή αποικία με ευκαιρίες για εύκολο, γρήγορο, παρασιτικό πλουτισμό τους, σε βάρος των συμφερόντων της δένοντας τη τύχη τους με το ξένο κεφαλαίο και υποτάσσοντας τα συμφέροντα τους στα δικά του ονομάζουμε λούμπεν μεγαλοαστική τάξη (λματ) και τον αντίστοιχο κοινωνικό σχηματισμό στον οποίο άρχει, καπιταλισμό μπανανίας. Η κύρια μορφή της δραστηριότητας αυτής της τάξης είναι ο πλουτισμός κι η καπιταλιστική εκμετάλλευση με παραβίαση του αστικού νόμου, δηλ. απάτες σε συνεργασία και υπό το ξένο κεφάλαιο σε βάρος της χώρας. Σε αντίθεση με την καπιταλιστική τάξη των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών, όπου η κύρια μορφή της δραστηριότητας της είναι η κλασσική καπιταλιστική εκμετάλλευση κι αυτοδύναμη συσσώρευση μέσα στη χώρα, χωρίς να καταφεύγει, παρά μόνο δευτερευόντως και σαν εξαίρεση, σε κραυγαλέες παραβιάσεις του νόμου, σε απάτες.

Αυτή η τάξη έφτιαξε ορισμένες επιχειρήσεις στη δεκαετία του 50-60 με δική της χρηματοδότηση που δεν έφτανε ούτε στα 15% της συνολικής κρατικής, τραπεζικής κι αυτής του ξένου κεφαλαίου. Με σκανδαλώδη προνόμοια αλλά και κολοσσιαία ποσοστά εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Με τις χιλιάδες δολοφονημένους και σακατεμένους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» όπου η χώρα κατείχε μια απ' τις ψηλότερες παγκόσμιες επιδόσεις. Απ' τα πρώτα της βήματα έζησε με τα σκάνδαλα. Παγωμένες κι αγύριστες πιστώσεις 3 δις της εποχής του 60, οικονομικά σκάνδαλα και κομπίνες στη δικτατορία. 500 δις χρέη κι απάτες σήμερα. Όλη η σύγχρονη οικονομική μεταπολεμική ιστορία είναι μια αδιάκοπη σειρά από Λαύρια που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή βαθιά κρίση. Το ιδανικό αυτής της τάξης είναι ο Συγγρός ο οποίος φαντάζει αφελές μαθητούδι μπροστά τους.

Στην ίδια αυτή τάξη της λούμπεν μπουρζουαζίας ανήκουν βέβαια κι οι εφοπλιστές, απ' τους οποίους όπως κι οι πέτρες γνωρίζουν δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει στείλει στο βυθό καμιά εκατοντάδα ναυτεργατών στους διάφορους σκυλοπνίχτες τους. Συνολικά αποτελείται από 100 περίπου οικογένειες πούχουν προσκοληθεί σαν βδέλα στη ράχη της χώρας κι απομιζόντας την εργασία της εμποδίζουν οποιαδήποτε αυτόνομη ανάπτυξη αφού αυτή αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της. Τα κεφάλαια της σήμερα βρίσκονται και λειτουργούν σαν τέτοια στο εξωτερικό και συνεπώς στην ουσία είναι ξένο κεφαλαίο παρότι έχουν παραχθεί στην ίδια τη χωρά και παρ' ότι έχουν ορισμένες διαφορές με το αμιγές ξένο κεφάλαιο. Και τυπικά οι μεγαλοκαπιταλιστές και τα παιδιά τους έχουν αποκτήσει ξένες υπηκοότητες, γεγονός που κρύβουν οι φυλάδες απ' τον Ελληνικό λαό. Αυτές τους παραχωρήθηκαν με προθυμία απ' τις δυτικές χώρες σε αντάλαγμα των τεράστιων κεφαλαίων που μετέφεραν εκεί. Τα κεφάλαια δε αυτά που όπως είπαμε ανέρχονται σε 600 εκατ. δολάρια ετήσια μόνο απ' το 73 δείχνουν, κατά το καλύτερο τρόπο, ότι όχι μόνο ο λαός μας δεν καταναλώνει περισσότερο από όσα παράγει αλλά αντίθετα ένα πολύ μεγάλο μέρος της αξίας πούχει παράγει τα τελευταία χρόνια έχει πάει παράνομα στο εξωτερικό κι άρα ούτε το κατανάλωσε ούτε υπάρχει περίπτωση να το καταναλώσει.

Δεν μπορούμε εδώ να μην ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για ν' αναφερθούμε στους τσαρλατάνους οικονομολόγους δημοσιογράφους. Το χαρακτηρισμό του τσαρλατάνου τον κατέκτησαν επάξια απ' το γεγονός ότι αποκρύβουν την πρώτη, κύρια και βασική αλήθεια χωρίς την οποία οποιαδήποτε ανάλυση της οικονομίας είναι ψεύτικη, απ' το γεγονός ότι παραποιούν αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα. Αποκρύβουν τη φύση, την πηγή, το μέγεθος των κερδών της λματ και αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα, όταν επί χρόνια κάνουν καμπάνιες για να νομιμοποιήσουν, λέει, το κέρδος και να εξηγήσουν τις επενδύσεις χωρίς ψηλά κέρδη, που διέρρευσαν παράνομα έξω, χωρίς να γίνουν επενδύσεις. Όταν αγωνίζονται απεγνωσμένα να βελτιώνουν το πρόσωπο του Έλληνα μεγαλοβιομήχανου τη στιγμή που αυτός μαζί με τον εφοπλιστή είναι συνώνυμος, στην ξένη λογοτεχνία, με τον μεγαλοαπατεώνα. Όταν μιλάνε συνέχεια για συντεχνίες εργαζομένων και πουζαντισμούς, ενώ δε λένε λέξη για την υπαριθμόν ένα συντεχνία της χώρας, τη λματ. Όταν τέλος έχουν το θράσος να κάνουν τον τιμητή και να κατακεραυνώνουν τους εργαζόμενους στο δημόσιο για τα ελλείματα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να ισοσκελίσουν τα πελώρια ελλείματα του τύπου με τα χαριστικά δάνεια, ύψους αρκετών δις. Ελλείματα που πληρώνει ο λαός, και με τα οποία τον κοροϊδεύουν ξετσίπωτα ότι δήθεν η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους των 3 δις. Πολλοί βέβαια απ' αυτούς τους τσαρλατάνους, όπως και μερικά απ' τα οικονομικά περιοδικά τους, έπαιξαν καθαρά το ρόλο του ατζέντη διάφορων ομίλων της λματ, δημιουργώντας την τεχνητή μεταβολή της αξίας των μετοχών και σπεκουλάροντας, οδηγώντας έτσι στην καταστροφή χιλιάδες μικρομετόχους.

Για νάμαστε όμως δίκαιοι με τους μεγαλοκαπιταλιστές θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να πετύχουν στην παραπάνω δραστηριότητα τους.

Η ανερχομένη αστική τάξη στις δυτικές κοινωνίες, στις αρχές του περασμένου αιώνα, παρότρυνε τα μέλη της να δείξουν επιχειρηματικό πνεύμα και να πλουτίσουν, επενδύοντας και κάνοντας επιχειρήσεις. Στη μεταπολεμική ελλ. κοινωνία αλλά και στη σημερινή το επίσημο κράτος έχει χαράξει σαν έμβλημα του, το σύνθημα-επιταγή του προς τους καπιταλιστές: Κάντε απάτες, ληστεύετε τα χρήματα του λαού, φοροδιαφεύγετε, βγάζετε παράνομα συνάλλαγμα. Σ' αυτές τις δραστηριότητες ο πρώτος σας βοηθός, συνεργάτης, συμμέτοχος και συνένοχος είμαι εγώ, το κράτος. Έχω στήσει μια ιδανική φάμπρικα-χωνευτήρι απ' όπου αποροφούνται και περνάνε τα χρήματα του λαού και μετά από διάφορες πολύπλοκες μεταμορφώσεις και διαδικασίες καταλήγουν στις τσέπες σας και στις καταθέσεις σας στο εξωτερικό. Ο αυτόνομος μηχανισμός που λέγεται Τράπεζα και το φορολογικό σύστημα μαζεύουν τα χρήματα και σας δίνουν δάνεια. Τα πάτε στο εξωτερικό με τις μεθόδους που ξέρετε και παράλληλα παρουσιάζετε πελώρια ελλείμματα στους ισολογισμούς. Σας ζητάμε πίσω τα χρέη. Δεν έχετε βέβαια και άρα δεν μπορούμε να τα βρούμε. Οπότε καλούμε τα κορόιδα που λέγονται εργαζόμενος λαός να τα ξαναπληρώσουν μέσω του αυτόνομου οργανισμού Τράπεζα, του άλλου αυτόνομου ΟΑΕ και του φορολογικού συστήματος. Επί πλέον, επειδή πρέπει να συνεχίσετε τη δραστηριότητα σας, καταργούμε την ΑΤΑ, πέφτουν οι μισθοί για να έχετε περιθώρια μεγαλύτερου κέρδους μπας και ξα-ναεπενδύσεις μέρος από τα κλεμμένα. Και για νάναι πιο δίκαια μοιρασμένες οι συνέπειες της απάτης επεκτείνουμε τη φορολογία και στα άλλα κορόιδα τους αγρότες, ρίχνουμε και μια εισφορά στους μικρομπακάληδες και στους άλλους μικροεπαγγελματίες, που δεν μπορούν να αλλοιώσουν εύκολα τα βιβλία τους λόγω μικρού τζίρου. Κι αν κάποιος σας κάνει καμιά γκάφα στα λογιστικά του και δημιουργηθεί προς στιγμή ζήτημα, μη φοβάστε. Υπάρχει κι άλλος οργανισμός-λειτούργημα, ανεξάρτητη εξουσία αυτό, η Δικαιοσύνη, που θα σας αθωώσει πανηγυρικά.

Τις παραπάνω συμβουλές, την παραπάνω γραμμή, ρίχνει το επίσημο κράτος, είτε με ΝΔ, είτε με ΠΑΣΟΚ, προς το μεγάλο κεφάλαιο, με την πρακτική του. Κι επειδή δεν πάει πολύς καιρός που ο Παπανδρέου διηγήθηκε ένα παραμύθι για μικρά παιδιά για να εξηγήσει τη δημιουργία του μεγαλοκαπιταλιστή χωρίς δραχμή. Παραμύθι όπου όμως ξέχασε ένα βασικό πρωταγωνιστή, τον εαυτό του χωρίς τον οποίο ο καπιταλιστής δεν θα γινόταν. Θα διηγηθούμε κι εμείς ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι. Κάποτε, κάποιος κύριος Ωνάσης ήταν αφεντικό της Ολυμπιακής, με τα πασίγνωστα χαριστικά δάνεια και προνόμια του προχουντικού και χουντικού κράτους. Με τον καιρό, βλέποντας κατά πού φύσαγε ο άνεμος πέρασε την κυριότητα των μετοχών κι ιδιοκτησία των αεροπλάνων σε εταιρεία γραμματοκιβώτιο του Παναμά κι όταν ήρθε το κράτος του Καραμανλή να την κρατικοποιήσει απάντησε: Ευχαρίστως, μονό που ανήκει στην τάδε εταιρεία του ΙΙαναμα. Πληρώστε τόσες εκατοντάδες εκατομύρια δολλάρια κι εντάξει. Το κράτος του Καραμανλή αντί να τον πιάσει απ' τ' αυτί και να τον κάτσει στο σκαμνί λέγοντας του: έχεις αποσβέσει ολοκληρωτικά και προ πολλού το αρχικό σου κεφάλαιο. Αρκετές δεκάδες εκατ. δολλάρια έχεις κερδίσει σαν νόμιμο κέρδος απ' τη καπιταλιστική διαχείρηση της Ολυμπιακής, τώρα όμως το πάγιο κεφάλαιο ανήκει στο κράτος και τέρμα τα δίφραγκα του απαντάει —και ταυτόχρονα γίνεται συνένοχος του—: σύμφωνοι. ’λλωστε εγώ θα πληρώσω; Ο λαός θα πληρώσει. Περνάνε μερικά χρόνια κι η κόρη του χρωστάει 4 δις φόρους κληρονομιάς κι αρνείται να πληρώσει. Επειδή όμως αυτή η άρνηση αποτελεί τεραστία βόμβα στα ίδια τα θεμέλια του κράτους αφού τινάζει στον αέρα το φορολογικό σύστημα που υποτίθεται είναι για όλους, αυτοί που το διαχειρίζονται τώρα, δηλ. το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν τον κίνδυνο και αντιλαμβάνονται ότι το ζήτημα πρέπει να κλείσει το γρηγορότερο. Τί κάνουν λοιπόν; Αφού, λένε, σου χρωστάμε από διάφορες συναλλαγές, δεν κάνουμε ένα διακανονισμό, να πατσί-σουμε και να βγούμε ν' αναγγείλουμε επίσημα, με χαρτιά επιταγές κλπ. ότι τα πλήρωσες; Κινητοποιούμε και το δεξί χέρι του Κουτσόγιωργα, την «Αυριανή», τη σπεσιαλίστρια τόσο της ανακάλυψης όσο και του κουκουλώματος των σκανδάλων, κι είμαστε όλοι ωραίοι. Αντί δηλαδή το κράτος του ΠΑΣΟΚ να πιάσει απ' τ' αυτί την Ωνάση και να την κάτσει στο σκαμνί για τις προηγούμενες απάτες, τους χουντικούς αλλά και τους νεοδημοκράτες υπουργούς του, Καραμανλή, σαν συνυπεύθυνους της απάτης, αποδέχεται την πληρωμή φόρων με κλεμένα απ' το λαό χρήματα με απάτη, βγαίνει και λέει ψέματα στο λαό ότι η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους κι έτσι γίνεται και το κράτος του ΠΑΣΟΚ συνυπεύθυνο, συνένοχο αυτής της απάτης σε βάρος του λαού. Αν το κράτος Καραμανλή του 60 παρουσιάζει το Νιάρχο σαν άπορο για να μην πληρώνει φόρους, σήμερα το κράτος Παπανδρέου βρήκε την παραπάνω φόρμουλα για να μην πληρώσει η Ωνάση. Και ξαφνικά, κι ενώ οι πάντες μας διαβεβαίωναν ότι η Ωνάση πλήρωσε το φόρο, αποκαλύπτει πρόσφατα η «Αυριανή» ότι η Ωνάση δεν είχε πληρώσει τα 3 δις φόρο ξεσκεπάζοντας συνάμα όλες τις φυλλάδες (και τον εαυτό της βέβαια) αλλά και την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, σαν μεγάλους ψευταράδες, που εμπαίζουν ξετσίπωτα τον Ελληνικό λαό. Σ' αυτή δε την εξαπάτηση ένα από τους κύριους ρόλους έπαιξε ο μεγαλοκαπιταλιστής και άνθρωπος της λματ Παναγόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, που παίζει κεντρικό ρόλο στη διαχείρηση του καπιταλισμού μπανανίας. Το ίδιο άλλωστε έκανε και πρόσφατα με την εξαγορά των ναυπηγείων του Νιάρχου. Δέχτηκε και πλήρωσε χαριστικά πάνω από 60 εκατ. δολλάρια πλαστά χρέη, με τις γνωστές λογιστικές κομπίνες σε δικές του ξένες επιχειρήσεις και τράπεζες, ενώ υποτίθεται ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη.

Σήμερα τέλος οι απάτες συνεχίζονται απ' το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ που γίνεται συνυπεύθυνο και συνένοχο με τη λματ. Απ' τη μια καλεί το λαό να πληρώσει τα χρέη των προβληματικών, κι από την άλλη κάνει πρόταση εξαγοράς των επιχειρήσεων επιβεβαιώνοντας απόλυτα όσα υποστηρίξαμε πριν 2,5 χρόνια, ότι δηλ. οι προβληματικές θα επιστραφούν στους πρώην ιδιοκτήτες μεγαλοαπατεώνες, μόλις πληρώσει ο λαός τα χρέη τους. Έτσι ο Σκαλιστήρης προσπαθεί να εξαγοράσει τις παλιές επιχειρήσεις του, ενώ υποτίθεται δεν έχει φράγκο να πληρώσει τα χρέη του που πληρώνει ο λαός. Οι Μποδοσάκηδες κάνουν πρόταση για επένδυση στα Λιπάσματα, ενώ δεν έχουν να πληρώσουν τα δεκάδες δις χρέη της Λάρκο και της Πυρκάλ που πληρώνει ο λαός.

Τέλος ευθυγραμμίζεται με τους άλλους φορείς της λματ που μόλις μυρίστικαν τα χρήματα των ΜΟΠ έπεσαν σαν τα κοράκια να τα τσεπώσουν.

Το σημερινό λοιπόν πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ που διαχειρίζεται το κράτος συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική του κράτους-απατεώνα των προκατόχων του. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, των 150 δις που μας έλεγε το 81, την παράνομη διαροή συναλάγματος, τα χρέη που λήστεψαν οι προβληματικές. Είναι αντίθετα ότι εξακολουθεί πέρα απ' τα σκανδαλώδη προνόμια που του έχει παραχωρήσει, να είναι συμμέτοχο και συνένοχο με το μεγάλο κεφάλαιο στις απάτες του, παίρνοντας από τον εργαζόμενο λαό τεράστια ποσά και δίνοντας τους τα σε συνάλλαγμα μέσα απ' τις πάρα πάνω διαδικασίες. Το κράτος αυτό και το πολιτικό προσωπικό —είτε της χούντας, είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ— είναι υπεύθυνο μαζί με την λούμπεν μεγαλοαστική τάξη. Όχι με την νομική ένοια των οικονομικών υπουργών, αλλά με την ευρεία πολιτική και κοινωνική ένοια, του συνόλου υπουργών, ανώτατων κρατικών υπαλλήλων¹, υπευθύνων του φορολογικού συστήματος κλπ. Το πολιτικό αυτό πλέγμα μιας κοινωνικής τάξης κι ενός στρώματος κρατικής γραφειοκρατίας είναι υπεύθυνο πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά για τη σημερινή κρίση, τη βαθμιαία αποβιομηχάνιση, την αυξανόμενη αποσύνθεση της οικονομίας, τον επερχόμενο μαρασμό και χρεωκοπία. Είναι υπεύθυνο για το ότι απέτυχε να προωθήσει μια αυτοδύναμη κι ισόρροπη ανάπτυξη με μια σχετική αυτονομία. Με μια λέξη έχουμε να κάνουμε με την ιστορική αποτυχία και χρεωκοπία της ντόπιας μεγαλοκαπιταλιστικής τάξης, σαν τάξη κι όχι σαν άτομα, με την ευρεία έννοια δηλ., είτε ιδιοχτήτες είναι είτε οι πολυδιαφημισμένοι μάνατζερ είτε ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, που διοικούν το Δημόσιο τομέα και τις Κρατικές υπηρεσίες, μια χρεωκοπία τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα αυτού του καπιταλισμού μπανανίας. Όπως είπαμε πιο πάνω η λματ έχει σήμερα τα κεφάλαια της στο εξωτερικό και στην ουσία λειτουργεί σαν ξένο κεφάλαιο. Έχει όμως, μερικές διαφορές.

Ενώ βρίσκεται στο εξωτερικό δεν έχει τη χρηματιστική δύναμη και τη τεχνολογία του ξένου κεφαλαίου, με συνέπεια νάναι περισσότερο ατζέντης και τσόντα του. Παράλληλα έχει πολύ γερές προσβάσεις και πολιτική δύναμη στο κρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην αφήνει ανεκμετάλλευτη, παρ' ότι βρίσκεται στο εξωτερικό, οποιαδήποτε ευκαιρία παρουσιαστεί για παρασιτικό, γρήγορο και ληστρικού τύπου κέρδος. Παράδειγμα η περίπτωση Νιάρχου που δεν σταμάτησε με τις διάφορες κομπίνες του στα ναυπηγεία να κάνει αφαίμαξη κεφαλαίων σε συνάλλαγμα μέχρι πρόσφατα κι ενώ τα κεφάλαια του βρίσκονται από χρόνια στο εξωτερικό. Κι έτοιμαζεται τώρα ν' ανοίξει καινούργιες ληστρικές μπίζνες στη Σπετσοπούλα.

________________________

1. Ανώτατων κρατικών υπαλλήλων, διοικητών τραπεζών, νομισματικών επιτροπών, επιχειρήσεων Δημοσίου, ανώτατων δικαστών.

________________________

Σήμερα όμως η χώρα δεν έχει ανάγκη απλά από μερικές επενδύσεις. Τέτοιες επενδύσεις έγιναν κι οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Αυτό που χρειάζεται είναι η αναδιάρθρωση των κλάδων, με επενδύσεις επιλεκτικές, μεγάλες σε έκταση, με υψηλή οργανική σύνθεση κεφαλαίων και σύγχρονη τεχνολογία. Τέτιες επενδύσεις δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται ν' αναλάβει η λματ για λόγους ευνόητους. Μόνο το κράτος να τις αναλάβει και τότε μόνο θ' ακολουθήσουν ορισμένοι ιδιώτες ντόπιοι ή ξένοι. Και σ' αυτή όμως την περίπτωση, ακόμα κι αν δεχτούμε σαν ακραία κι αφηρημένη υπόθεση ότι ένας απ' αυτούς τους καπιταλιστές της λματ μετατρέπεται σε σχετικά έντιμο επιχειρηματία που θέλει να βοηθήσει την ανάπτυξη της χώρας, η επένδυση του δεν πρόκειται να γίνει, στη σημερινή φάση παγκόσμιας κρίσης, παρά μόνο με μια προϋπόθεση, για λόγους καθαρά οικονομικούς: το κράτος όχι μόνο πρέπει να υποσχεθεί στα λόγια, αλλά πρέπει, να δώσει σήμερα έμπραχτα την απόδειξη ότι μπορεί να δαμάσει αυτή τη λματ. Γιατί μόνο τότε θα σταματήσει η αφαίμαξη των κεφαλαίων, που αφαιρούνται σήμερα απ' τις παραγωγικές επενδύσεις, πηγαίνοντας να καλύπτουν συνέχεια διάφορα χρέη των προβληματικών και τις πάσης φύσης ζημιές απ' τις κομπίνες. Έτσι απ' τη μια θα γίνουν επενδύσεις, κι απ' την άλλη, στη σημερινή δύσκολη περίοδο, ο καπιταλιστής θα μπορεί να βασίζεται στη συμπαράσταση του κράτους σε περίπτωση πραγματικής δυσκολίας, αφού θα υπάρχει πράγματι η δυνατότητα απ' αυτή την απεμπλοκή. Αλλιώς ο «έντιμος επιχειρηματίας» που από τη σκοπιά του πιστεύει ότι επιδοτεί τους απατεώνες της λματ θα βγει σίγουρα χαμένος, αφού δε θα μπορεί να ελπίζει σε ουσιαστική κρατική βοήθεια. Αυτό μπορεί να φανεί σαν αυθαίρετο από μέρους μας, αλλά για να αποδείξουμε ότι δεν είναι, θα επικαλεστούμε εδώ τη μαρτυρία ενός ανθρώπου, για τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ίχνος υποψίας για συμπάθεια προς τις απόψεις μας, αφού είναι βασικός εχθρός μας σαν ένας απ' τους κύριους εκπροσώπους της λματ, ο Ανδρεάδης που κατηγορήθηκε ο ίδιος για απάτες και κομπίνες. Σε πρόσφατο άρθρο του κι αφού επαναλαμβάνει αυτός ότι έχει μεταφέρει τα κεφάλαια του στο εξωτερικό, υποστήριξε: «Η έννοια κλειδί που νομίζω ότι ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητή από την παρούσα κυβέρνηση, όπως εξάλλου δεν είχε γίνει κατανοητή κι από τις προκατόχους της, είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αποτρέψει τις ενδεχόμενες αποκλίσεις προς ασυδοσία ... Σήμερα τις ζημιές τις υφίσταται και τις πληρώνει το κοινωνικό σύνολο αντί να τις φέρουν οι επιχειρηματίες». Και πιο κάτω κατηγορεί το κράτος «ότι είναι ανίκανο να εντοπίσει και περιστείλει την ασυδοσία του ιδιωτικού τομέως». Πράγματι πεντακάθαρα αν λάβουμε υπ' όψη μας την κατ' ευφημισμό ορολογία των καπιταλιστών. Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι για να βγούμε απ' τη κρίση δεν χρειάζονται απλά ριζικά μέτρα αναδιάρθωσης αλλά καθαρά επαναστατικά μέτρα. Ο ίδιος ο οικονομικός ρεαλισμός για την αποφυγή της χρεωκοπίας και του μαρασμού οδηγεί στα επαναστατικά μέτρα. Κι αυτό γιατί το κράτος σήμερα δεν μπορεί να βάλει φρένο στη ληστρική δραστηριότητα και τις απάτες της λματ, δεν μπορεί να τη δαμάσει, παρά μόνο με την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των προβληματικών επιχειρήσεων, το πέρασμα της κυριότητας της μειοψηφίας των μετοχών στο κράτος, αφού όσα κεφαλαία έβγαλαν παράνομα έξω ξεπερνούν την αξία τους. Ακόμη πρέπει να κατάσχει τα περιουσιακά τους στοιχεία χωρίς αποζημίωση και να τους. αποδωθούν μόνο αν επιστρέψουν τα κλεμενα κεφάλαια. Είναι η μόνη λύση πούναι σήμερα όχι μόνο κοινωνικά δίκαιη, αλλά και οικονομικά απαραίτητη για να μπορέσουν να απελευθερωθούν κεφάλαια για επενδύσεις και αναδιάρθρωση, για να αποφύγουν τη χρεωκοπία και οικονομική καταστροφή. Τέλος είναι και η απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αποδεκτό και να αποδώσει οποιοδήποτε πακέτο οικονομικών μέτρων λιτότητας.

Αλλά η πάρα πάνω πρακτική τόσο της λματ όσο και του κράτους απατεώνα πούναι το κεντρικό ζήτημα της Ελληνικής κοινωνίας, έχει αρνητικές, διαλυτικές συνέπειες σ' όλους τους τομείς της. Η πρακτική της απάτης, της κοροϊδίας, του ψέματος και της λούφας διαχέεται σαν σε συγκοινωνούντα δοχεία σε όλα τα τμήματα του κοινωνικού οργανισμού, παραλύοντας τον. Γιατί να μην προσπαθούν να μιμηθούν τα παραδείγματα των μεγαλόσχημων της λματ και οι άλλοι μεσαίοι ή μικροέμποροι κι επαγγελματίες; Γιατί να μη φοροδιαφεύγουν και βγάζουν παράνομα συνάλλαγμα στο εξωτερικό, κάνοντας και αυτοί μικροαπάτες κερδοσκοπώντας; Γιατί να μην προσπαθούν να τα τσεπώσουν με πολυθεσίες, πλαστές υπερωρίες, εκτός έδρας, οι διάφοροι κρατικοί υπάλληλοι; Γιατί να μην παίρνουν φακελάκια οι γιατροί; Γιατί να μην κλέβουν στα υλικά οι μηχανικοί που αναλαμβάνουν δημόσια κι ιδιωτικά έργα; Γιατί να μη δηλώνει στην εφορία η πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών μηνιαίο εισόδημα 8000 δρχ.; Γιατί τέλος οι εργαζόμενοι μισθωτοί στο δημόσιο να μην απαντάνε στο κράτος-απατεώνα που τους ξεζουμίζει στους φόρους κάνοντας λούφα και κρατώντας τις δυνάμεις τους για τη δεύτερη και τρίτη δουλειά που υποχρεώνονται να έχουν για να τα φέρουν βόλτα; Και γιατί να αυξήσουν τη παραγωγικότητα της εργασίας τους αφού έτσι το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δίνουν σάρκα και οστά στο επιφανειακά μόνο παράδοξο φαινόμενο, όπως εξηγήσαμε, αυξάνοντας την εντατικότητα της εργασίας τους να χτίζουν καινούργιες βίλες π.χ. του Φιξ ή του Τσάτσου — τους οποίους ποτέ δεν έχουν δει— ή να αυξαίνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, δίνοντας έτσι το σχοινί στις δυτικές τράπεζες, που περνάνε στο λαιμό του λαού, με το δανεισμό αυτών των ίδιων κεφαλαίων που αυτοί έχουν παράγει;

Όσο λοιπόν δε χτυπιέται η φοροδιαφυγή της λματ, όσο το κράτος και η Ωνάση εμπαίζουν το λαό ότι δήθεν πλήρωσε τους φόρους της των 3 δις ενώ δεν έχει πληρώσει, όσο δε βρίσκονται τα 450 δις που φοροδιαφεύγουν, οποιοδήποτε φορολογικό νομοσχέδιο που δήθεν ορθολογοποιεί δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καινούργια απάτη σε βάρος του λαού, μια ληστεία του μισθού των φορολογουμένων για τη χρηματοδότηση της λματ. Και όσα μέτρα και να παρθούν οι φορολογούμενοι θα βρίσκουν πάντα τα άφθονα παραθυράκια που περιέχουν οι νόμοι για να συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν. Έτσι η μεν φορολογική συνείδηση είναι και θάναι ανύπαρκτη, η δε εργασιακή, των εργαζομένων στο δημόσιο, έχει κυριολεκτικά συντριβεί και διαλυθεί. Και αυτό όχι γιατί οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες όπως μας λένε οι τσαρλατάνοι οικονομολόγοι δημοσιογράφοι, γιατί αν ήταν δε θα εργάζονταν καθημερινά σε 2 και 3 δουλειές, αλλά επειδή η ίδια η πρακτική του κράτους και της λματ τους οδηγεί στη λούφα και το μίνιμουμ εργασίας. Έτσι σήμερα το κράτος δεν μπορεί ν' αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας στο δημόσιο πούναι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε οικονομικής ανάπτυξης.

Η χώρα λοιπόν σήμερα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική χρεωκοπία και καταστροφή. Έχοντας μπει αμετάκλητα στην ομάδα των υπερχρεωμένων χωρών, έχοντας μόνιμα διαρθρωτικά και ολοένα διευρυνόμενα εξωτερικά ελλείματα. Μη μπορώντας ν' αυξήσει την παραγωγικότητα. Μη μπορώντας να κάνει τις επενδύσεις που χρειάζονται στους κλάδους που πρέπει. Τροφοδοτώντας με τη συνεχή υποτίμηση της δραχμής και τα αρνητικά επιτόκια τόσο την κατανάλωση όσο και την παράνομη διαρροή συναλλάγματος ακόμη κι από μικροκαταθέτες. Μη μπορώντας να κινητοποιήσει όλες τις εργαζόμενες τάξεις, λόγω του ότι δεν λειτουργεί και δεν έχει μείνει όρθια καμιά απ' τις βασικές αξίες πούναι κοινά αποδεκτές και θεμελιώνουν μια κοινωνία.

Σε μια εποχή και σε ένα κόσμο, όπου η σύγχρονη βιομηχανική υποδομή είναι προϋπόθεση για τη επιβίωση μιας χώρας, η δική μας μπήκε σε διαδικασία αποβιομηχάνισης, αποσύνθεσης της οικονομίας της κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Ενώ οι άλλες δυτικές χώρες τρέχουν με ταχύτητα υπερηχητικού, έχουν κι όλας κάνει την αναγκαία αναδιάρθρωση της οικονομίας τους με την αυτοματοποίηση, την ηλεκτρονική και τη πληροφορική. Κι ενώ υπανάπτυ-χτες μέχρι χτες χώρες του Τρίτου Κόσμου, μπαίνουν με δυναμισμό στις αγορές και μας εκτοπίζουν και άλλες παράγουν προϊόντα της ηλεκτρονικής βιομηχανίας, υψηλής τεχνολογίας που εκτοπίζουν τα ανάλογα προϊόντα και αυτών ακόμη των υπεραναπτυγμένων δυτικών χωρών, εμείς μετατρεπόμαστε σε πελώριο ξενοδοχείο της Δύσης που εξαρτιέται ολοκληρωματικά απ' τις Δυτικές Τράπεζες. Η διαδικασία της αποβιομηχανοποίησης και αποσύνθεσης της οικονομίας πούχει αρχίσει οδηγεί στα σίγουρα στη χρεωκοπία, την καταστροφή, το μαρασμό, την εναπόθεση της τύχης της χώρας στις αγαθές προθέσεις των Δυτικών Τραπεζών, της ΕΟΚ, του ΔΝΤ. Αυτή την εξέλιξη βέβαια την καθόρισε, όπως είπαμε, η πολιτική των τελευταίων δεκαετιών τόσο της λματ όσο και του πολιτικού προσωπικού, είτε δεξιού είτε χουντικού είτε Πασοκικού.

Σήμερα όμως ειδικότερα, την οδηγεί συνειδητά προς αυτή τη κατεύθυνση και πάλι η λματ και ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Μαζί μ' αυτούς την οδηγούνε και ορισμένοι απ' την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απ' τους οποίους άλλοι ασυνείδητα και άλλοι συνειδητά παραμένοντας αθεράπευτα αιθεροβάμονες και συνάμα καλαμοβάμονες αφού ενώ γνωρίζουν τη δυσμενή εξέλιξη που θα ακολουθήσει, υπολογίζουν υστερόβουλα να την εκμεταλλευτούν πολιτικά για να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο τη πολιτική τους παραμένοντας στην εξουσία. Γνωρίζουν καλά ότι οι μυστικοί δεσμευτικοί όροι που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στις Δυτικές Τράπεζες και την ΕΟΚ για να πάρει το δάνειο, σχετικά με τα ελλείμματα και τον πληθωρισμό κλπ., είναι αδύνατο να τηρηθούν. Με συνέπεια, τα επόμενα 1-2 χρόνια να επακολουθούν νέοι πολύ πιο σκληροί όροι, για να συνεχίσει η δανειοδότηση, μπροστά στους οποίους το σημερινό χτύπημα του βιοτικού επιπέδου και η σημερινή ανεργία θάναι αστεία πράγματα. Και γνωρίζουν ότι η μόνη λύση θάναι και πάλι ο δανεισμός και συνεπώς η ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας και πλήρης υποτέλεια στις δυτικές Τράπεζες, ανεξάρτητα απ' τη μορφή που θα πάρει αυτή προς τα έξω. Αυτές θάχουν τότε όλη τη τράπουλα στο χέρι και θα αποφασίζουν για τις τύχες της οικονομίας και συνάμα έμμεσα και για τις πολιτικές της τύχες. Οδηγούμαστε λοιπόν όχι μόνο στη χρεωκοπία, το μαρασμό, την πλήρη εξάρτηση απ' τις Δυτικές Τράπεζες αλλά και σε μια σκληρή δεξιά ημιφασιστική λύση με πτώση πάνω του 50% συνολικά του βιοτικού επιπέδου σε περίπου 2-3 χρόνια και με μαζική ανεργία. Αυτή είναι η μοναδική άλλη λύση που υπάρχει αν δεν ακολουθήσουμε την επαναστατική λύση που προτείνουμε. Είναι η λύση που προετοιμάζουν συστηματικά για τον Ελληνικό λαό η λματ, ο ιμπεριαλισμός κι οι συνένοχοι τους πολιτικοί.

Πριν όμως φτάσουμε σ' αυτή τη λύση πρέπει νάχει ξεβρακωθεί τελείως το ΠΑΣΟΚ και νάχει δυσφημιστεί τελείως ο σοσιαλισμός. Σ' όλη αυτή τη περίοδο η λματ με τις δήθεν διαπραγματεύσεις για επενδύσεις, χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ σαν πιόνι. Για να περάσει τα θεσμικά αντεργατικά μέτρα, πούναι τάχα απαραίτητα για να γίνουν επενδύσεις. Μέτρα που αύριο θα παρουσιαστούν σαν αναγκαία αφού ψηφίστηκαν ακόμα κι από σοσιαλιστές. Μ' αυτά τα μέτρα παράλληλα προχωράνε το βαθμιαίο ξεβράκωμα του ΠΑΣΟΚ στα μάτια των εργαζομένων. Κύριος στόχος τους όμως δεν είναι να παρουσιάσουν τη χρεωκοπία της οικονομίας σαν αποτέλεσμα της δήθεν σοσιαλιστικής διαχείρησης και των σοσιαλιστικών πειραματισμών, και να δυσφημήσουν έτσι μια και καλή στα μάτια των πλατιών μαζών κάθε σοσιαλιστική λύση. Δημιουργώντας έτσι και την πλατύτερη αποδοχή και συναίνεση πούναι αναγκαίες για την εφαρμογή της σκληρής ημιφασιστικής λύσης, της μόνης δήθεν λύσης που θα απομένει μετά τη χρεωκοπία του σοσιαλισμού.

Στο σημείο αυτό πρέπει ν' αναφερθούμε στη δεύτερη κατεύθυνση μέτρων —η πρώτη είναι το χτύπημα της λματ— πούναι απαραίτητη για να βγούμε απ' τη κρίση και ν' αποφύγουμε την καταστροφή. Έχει σχέση με το εξωτερικό χρέος και τη συνεχή αυξανόμενη υπερχρέωση της χώρας. Είναι προφανές ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους είναι τόσο βαριά, ώστε να λυγίζει η οικονομία. Να μη μπορεί ν' αναδιαρθρωθεί για να βγει απ' αυτό το φαύλο κύκλο. Η λύση κατά συνέπεια δεν μπορεί νάναι άλλη απ' τη ριζική αποσύνδεση των συναλλαγματικών και άλλων προβλημάτων του εξωτερικού χρέους απ' τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας. Κι αυτό οδηγεί στη μονομερή άρνηση της χώρας για τουλάχιστον 5 χρόνια της πληρωμής των τοκοχρεωλυσίων που επιβάλουν οι Δυτικές Τράπεζες και η αποδοχή πληρωμής ετήσιου ποσού που ισοδυναμεί π.χ. με το 10% της αξίας των εξαγωγών μας. Ανάλογη πρόταση έχει γίνει από υπερχρεωμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου, με τις οποίες η χώρα οφείλει να συντονίσει τη δράση της, για την από κοινού αντιμετώπιση των Δυτικών Τραπεζών.

Αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες και τις δυσκολίες μιας τέτοιας πολιτικής αλλά πρέπει να καταλάβουμε πως η ραγιάδικη άποψη ότι η χώρα πρέπει να υποτάσσει τα συμφέροντα της μέχρι την ενδεχόμενη οικονομική καταστροφή της στα συμφέροντα της Δύσης, άποψη που ταλάνισε και βασάνισε αυτό το τόπο επί ενάμιση αιώνα πρέπει κάποτε να ριχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.

Είπαμε πιο πάνω ότι στη χώρα μας έχουμε μια ιστορική αποτυχία της άρχουσας τάξης, της λματ και του πολιτικού προσωπικού της ν' αναπτύξει αυτοδύναμα και με σχετική αυτονομία τη χώρα. Αυτό το φαινόμενο είναι μοναδικό για το Δυτικό Ευρωπαϊκό χώρο. Αυτή η αποτυχία εξηγήσαμε ότι οδήγησε στη σημερινή κρίση και τον αυριανό μαρασμό. Έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική στη Δυτ. Ευρώπη όπου υπάρχει γενικότερο πρόβλημα ταξικής ανακατάταξης όπου μπαίνει ζήτημα όχι θεωρητικό, αλλά πρακτικό για σήμερα, ν' αναλάβει μια άλλη τάξη την πολιτική ευθύνη της εξόδου απ' τη κρίση και να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνική ισορροπία. Οι δυο πάρα πάνω κατευθύνσεις που αναφέραμε, πούναι απλά κατευθύνσεις κι όχι πολιτικό πρόγραμμα, αποτελούν κατευθύνσεις επαναστατικής προοπτικής και κατά συνέπεια αυτή η τάξη δεν μπορεί νάναι άλλη απ' την εργατική τάξη και τους συμμάχους τους, τις άλλες λαϊκές τάξεις μετά μάλιστα την πλήρη αποτυχία της μικροαστικής εκδοχής του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη υποταγή του στη λματ. Αυτή η επαναστατική αλλαγή αντιμονοπολιακού κι αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου, που δε μπορεί να επιτευχθεί με σεβασμό των θεσμών και της νομιμότητας, αυτή η Λαϊκή Εξουσία, προβάλει σήμερα σαν η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί να βγάλει τη χώρα απ' τη κρίση και να σταματήσει τη πορεία της προς το μαρασμό, την οικονομική χρεωκοπία και την ολοκληρωματική εναπόθεση της τύχης της χώρας στις καλές προθέσεις των Δυτικών Τραπεζών.

Αυτό το ζήτημα είχε χρέος να θέσει στη σημερινή περίοδο, για λογαριασμό της εργατικής τάξης, την πλειοψηφία της οποίας υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, το παραδοσιακό κομμουνιστικό κίνημα, δηλαδή τα δύο ΚΚΕ. Να το θέσει επιτακτικά, δυναμικά, μαζικά. Να το κάνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Κινητοποιώντας μαζικά τους εργαζομένους σε ένα είδος ανένδοτου μαζικού αγώνα, ενάντια στη λματ και το συνυπεύθυνο πολιτικό προσωπικό. Μη κάνοντας το, στη φάση της σημερινής κρίσης κι επερχόμενης χρεωκοπίας και μαρασμού, αποκαλύπτονται ότι στην ουσία δεν πιστεύουν ότι η εργατική τάξη κι οι άλλες εργαζόμενες μάζες έχουν να αρθρώσουν κάποιο λόγο, ότι έχουν να προτείνουν κάτι καλύτερο, ότι μπορούν να βγάλουν τη χώρα απ' τη κρίση. Με μια λέξη δεν πιστεύουν ότι πράγματι ο σοσιαλισμός που πρεσβεύουν είναι ένα κοινωνικό σύστημα όχι μόνο ασύγκριτα καλύτερο απ' το σημερινό αλλά και το μόνο που θα το βγάλει απ' το αδιέξοδο. Κι όλα όσα λένε περί σοσιαλι-σμών, δημοκρατικών διαδικασιών, αυτοδιαχείρισης, ενότητας κλπ. δεν είναι τίποτα άλλο από παραμύθια και προπέτασμα καπνού για να καλύψουν το πραγματικό κοινωνικό τους ρόλο, του αριστερού άλλοθι αυτού του διεφθαρμένου και σάπιου καπιταλισμού μπανανίας της λματ. Μη κάνοντας το τέλος, διέπραξαν το τρίτο ιστορικό λάθος —το δεύτερο ήταν ότι δεν πρόβλεψαν τη δικτατορία και δεν έκαναν ένοπλη αντίσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει αντάρτικο βουνού — με το οποίο συνεχίζεται η διαδικασία συρρίκνωσης του κομμουνιστικού κινήματος. Έτσι ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει χρεωκοπήσει και λογικά το κομ. κίνημα θάπρεπε να αναπτύσσεται ραγδαία, αυτό συρρικνώνεται. Όχι εξ αιτίας του ΠΑΣΟΚ όπως λένε, αλλά λόγω 'των δύο αυτών ιστορικών λαθών, με τα οποία την τελευταία 15ετία μετατράπηκε από βασικό παράγοντα της πολιτικής ζωής που ήταν — ακόμη κι όταν ήταν στην παρανομία— σε απλό κομπάρσο που κανείς δεν υπολογίζει. Την πορεία αυτή προς τη συρίκνωση και το θάψιμο του την άνοιξαν οι ηγεσίες Φλωράκη και Κύρκου που ευθύνονται συλλογικά γι' αυτά τα λάθη. Κι αυτή την εξέλιξη δεν πρόκειται να τη σταματήσει οποιαδήποτε οργανωτική μανούβρα είτε μετεξέλιξη, είτε αναβάπτηση, είτε συνεργασίες κι ενότητες. Αντίθετα αν είχαν κάνει αυτόν τον ανένδοτο, ο φορέας θα κτιζόταν πολύ εύκολα και θάταν γνήσιο, όπως χτίστηκε παντού και πάντα όπου υπήρξαν ισχυροί λαϊκοί αγώνες.

Ο ελληνικός λαός έχοντας συνείδηση των προβλημάτων, εμπιστεύτηκε στις εκλογές του 81 το ΠΑΣΟΚ. Πίστεψε ότι θα έβγαζε τη χώρα απ' τη κρίση αφού παρουσιάζονταν με πρόγραμμα που φιλοδοξούσε να χτυπήσει τις ρίζες των προβλημάτων, τη λματ, το ξένο κεφάλαιο και την εξάρτηση. Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν μπόρεσε ν' ανταποκριθεί σ' αυτή την ιστορική πρόκληση κι ευκαιρία, αλλά επί πλέον κατακουρέλιασε αυτό το πρόγραμμα, ξεπούλησε τους πολύχρονους αιματηρούς αγώνες τριών γενιών όπως αρέσκεται να υποστηρίζει. Αγώνες που ουσιαστικά το έφεραν στην εξουσία. Όχι βέβαια ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ αλλά η ηγετική προδοτική κλίκα Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Τσοχατζόπουλου με κύριο βέβαια υπεύθυνο τον Παπανδρέου. Όταν λέμε προδοτική κλίκα δεν εννοούμε ότι είναι επί χρήματι πράκτορες του ιμπεριαλισμού, αλλά ότι έχουν απόλυτη συνείδηση ότι οι θεωρίες στις οποίες βασίζονται τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και βρίσκονται στην υπηρεσία των συμφερόντων των Δυτικών Τραπεζών. Αυτοί αποφάσισαν τα πρόσφατα αντιλαϊκά μέτρα, που θάπαιρνε και η δεξιά αν κέρδιζε τις εκλογές. Τα μέτρα αυτά είναι τα ίδια που ζήτησε ο ΣΕΒ, η ΕΟΚ, το ΔΝΤ και οι δυτικές τράπεζες. Και αυτά που λένε ότι με την υποτίμηση και τις ανατιμήσεις των αγαθών θα επιτευχθεί η διαφύλαξη της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, κι ότι προσφεύγουμε στην ΕΟΚ και στις δυτικές τράπεζες για να διαφυλάξουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, είναι αντάξια ενός Ιονέσκο.

Εμείς παντός απ' όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει ο Παπανδρέου συμφωνούμε σ' ένα. Την νύχτα των εκλογών, σε στιγμή αδυναμίας, μπροστά στα απρόσμενα γι' αυτόν αποτελέσματα, άφησε να του ξεφύγει: αν δεν ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτού του υπέροχου λαού, θα θέλουμε όλοι κρέμασμα. Ας ρωτήσει το λαό που κινητοποιείται παντού ενάντια στα οικονομικά του μέτρα. Σήμε-ρα οι υγιείς λαϊκές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ όλο και λιγοστεύουν, στο κομματικό και κρατικό μηχανισμό κυριαρχούν οι καριε-ρίστες φασιστοπασόκοι, τυφλά όργανα της προδοτικής κλίκας Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Τσοχατζόπουλου. Όσο παραμένει αυτή η ηγετική κλίκα, το ΠΑΣΟΚ βουλιάζει συνέχεια. Η δεξιά κατρακύλα της είναι τέτοια που ακόμη κι ο Αρσένης φαντάζει μπροστά τους αριστερός. Ούτε οι δικοί τους δεν τους πιστεύουν. Έχουν καταντήσει τελείως αναξιόπιστοι.

Η μόνη λύση συνεπώς που απομένει για το ΠΑΣΟΚ είναι η ανατροπή αυτής της κλίκας, η ριζική αλλαγή ηγεσίας και στρατηγικής, αν και εμείς δεν έχουμε πολλές ψευδαισθήσεις, δεδομένης και της παντελούς έλλειψης εσωκομματικής δημοκρατίας. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε και πολύ πιο σύντομα απ' ό,τι νομίζουν μερικοί, το ΠΑΣΟΚ θ' αποτελέσει τελειωμένη υπόθεση κι ο λαός θα του επιφυλάξει μία μόνη θέση: το καλάθι των αχρήστων της ελληνικής ιστορίας.

Και επειδή μερικοί έχοντας χάσει, φαίνεται, κάθε επαφή με την πραγματικότητα, τους εργαζόμενους και το επίπεδο των μισθών τους, προσπαθούν με επανειλημένες κι απεγνωσμένες συνάμα προσπάθειες να μας παρουσιάσουν τους υπουργούς και τους άλλους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, με τους μισθούς των εκατοντάδων χιλιάδων δραχμών και τα κάθε φύσης προνόμια, σαν πένητες που θυσιάζονται για τον τόπο, θα θυμίσουμε ότι και για κάτι άλλους πολιτικούς μίλαγαν για πένητες και ξαφνικά βρέθηκαν σε παλάτια και σε χοντρές μπίζνες. Κι ότι οι σημερινοί μπορεί να ήταν πένητες, ορισμένοι τουλάχιστον πριν, αλλά σήμερα δεν είναι. Σήμε-ρα μπορεί βέβαια να μην είναι λματ αλλά είναι αναμφισβήτητα προνομιούχοι, όρος με τον οποίο συμφωνούμε γιατί ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, σημαίνει ότι βρίσκονται απ' την αντίπερα όχθη και τους χωρίζει άβυσος με τον εργαζόμενο λαό. Σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει αν δεν υπάρχει υγεία για το λαό, γιατί πάνε στα νοσοκομεία - του εξωτερικού ή στους πανάκριβους μεγαλογιατρούς αυθεντίες και ποτέ τους δεν πατάνε στα νοσοκομεία-αχούρια όπου βασιλεύουν τα φακελάκια. Δεν τους ενδιαφέρει αν η παιδεία είναι δωρεάν κατ' όνομα και υποβαθμισμένη, αφού στέλνουν τα παιδιά τους στα ξένα σχολεία ή στα ιδιοτικά ή πληρώνουν ιδιαίτερα και τέλος στα ξένα πανεπιστήμια. Δεν τους ενδιαφέρει το νέφος, αφού μένουν στις προνομιούχες περιοχές Ψυχικό, Φιλοθέη, Εκάλη κλπ. Ή πηγαίνουν κάθε τόσο στα εξοχικά τους και στις διάφορες Ελούντες. Δεν τους ενδιαφέρει η ανεργία, αφού με το ρουσφέτι που συνεχίζεται, οι ημέτεροι θάναι πάντα βολεμένοι. Δεν τους ενδιαφέρει η τραγική κατάσταση των υπεραστικών, οδικών, σιδηροδρομικών, ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών αφού ποτέ τους δεν τις χρησιμοποιούν. Ούτε των αστικών στην περιοχή της πρωτεύουσας αφού ποτέ τους δεν μπαίνουν σε λεωφορείο. Δεν τους ενδιαφέρει η εκ περιτροπής κυκλοφορία μικρών-μεγάλων —που ήταν αντισυνταγματική όσο ήταν στην αντιπολίτευση — αφού έχουν δύο αυτοκίνητα. Δεν τους ενδιαφέρει το σκάνδαλο των αυτοκινήτων, όπου το κράτος σαν πραγματικός απατεώνας, μόνο σ' ολόκληρη την Ευρώπη, επιβάλει τεράστιες, ληστρικές εισφορές που διπλασιάζουν τις τιμές τους για να εισπράττει απ' τη μια και από την άλλη να εμποδίζει τον εργαζόμενο να αποκτήσει αυτό το είδος πρώτης ανάγκης σήμερα για τις συνθήκες διαβίωσης τουλάχιστον της πρωτεύουσας, για να μπορούν έτσι να κυκλοφορούν πιο άνετα οι προνομιούχοι, αφού βέβαια δεν έφτιαξαν δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση με αποτέλεσμα νάχουμε ένα απ' τα υψηλότερα ποσοστά δυστυχημάτων, με θύματα βέβαια πρώτιστα όσους οδηγούν σακαράκες και μοτοσυκλέτες, αφού οι δικοί τους δρόμοι είναι σε πολύ καλή κατάσταση, όπως η Κηφισίας όπου για πολλοστή φορά έγιναν έργα, για νάρχονται οι προνομιούχοι στο κέντρο σε χρόνο ρεκόρ. Δεν τους ενδιαφέρει η κατάσταση στις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, το νέφος, οι πλημήρες με την πρώτη βροχή, αφού ποτέ δεν πατάνε το πόδι τους σ' αυτές. Κι αν σήμερα αυτοί οι πένητες που βρίσκονται τάχα στο νοίκι, σταμάταγαν το υπουργηλίκι τους, θα τους βλέπαμε σε παλάτια και μπίζνες. Ας θυμηθούμε την πρεμούρα που τους έπιασε μόλις μίλησε η «Αυριανή» για λίστα με Έλληνες καταθέτες στην Ελβετία. Πώς κινητοποίησαν τον Κουτσόγιωργα για να κλείσει το θέμα η «Αυριανή» εν μια νυκτί. Γιατί αν κατά τύχη δημοσιεύονταν η λίστα, θα γινόταν πατατράκ, αφού πέρα απ' τη γνωστή λματ και τους · απατεώνες πολιτικούς της Δεξιάς θα εμφανίζονταν κι όλοι αυτοί οι σοσιαλιστές υπουργοί, βουλευτές και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι που δήθεν αγωνίζονται να κλείσουν το έλλειμα του ισοζυγίου και ενάντια στη διαρροή του συναλλάγματος να έχουν καταθέσεις στην Ελβετία.

Αλλά ας ευγνωμονούνε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα να καλέσει όλο το λαό απ' το Κερατσίνι, τη Κοκκινιά, το Πέραμα, το Περιστέρι, τα Λιόσια και τις άλλες υποβαθμισμένες περιοχές, που ζει και εργάζεται κάτω από άθλιες συνθήκες, μέσα στο νέφος και στη μόλυνση, σε μια μαζική διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Ψυχικό, τη Φιλοθέη, την Εκάλη, τη Πολιτεία να τους δείξει τις επαύλεις-παλάτια και την προκλητική χλιδή μέσα στην οποία ζουν, να τους δείξει ποιοι είναι αυτοί που τον κατηγορούν ότι δεν εργάζεται κι ότι καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει. Για να βλέπαμε τότε πώς θα αντιδρούσε αυτός ο λαός. Αλλά βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι δεν τον καλούνε σε μια τέτοια συγκέντρωση. Γιατί ξέρουν καλά ποια θα είναι η κατάληξη, θα τα 'κάνε όλα και αυτοδίκαια βέβαια «γης μαδιάμ», και δεν θάμενε τίποτα όρθιο.

Αποφασίσαμε λοιπόν να χτυπήσουμε έναν απ' τους κύριους εκπροσώπους της λματ, το ληστρικό όμιλο της Χαλυβουργικής, των αδελφών Αγγελόπουλων. Οι κύριοι αυτοί δεν παράλειψαν να διαπράξουν ούτε ένα απ' τα εγκλήματα που αναφέραμε πιο πάνω, σε βάρος του λαού και της χώρας σε σημείο ώστε η περίπτωση να χαρακτηριστεί σαν η μεγαλύτερη απάτη της 15ετίας. Αγοράζοντας την ανθρακόσκονη απ' την Αυστραλία και περνώντας την από μια σειρά εταιρίες-φαντάσματα κατόρθωσαν να τη φέρνουν στη χώρα υπερτιμολογιμένη κατά 50%. Δραστηριότητα που διήρκεσε σ' όλη τη δεκαετία 70-80 και που εντόπισε μεταξύ άλλων η ειδική επιτροπή του ΟΗΕ για τις υπερεθνικές επιχειρήσεις. Μόνο απ' αυτή την απάτη οι Αγγελόπουλοι έβγαλαν παράνομα στο εξωτερικό 57 εκατομύρια δολλάρια.

Με το κεφάλαιο πούβγαλαν παράνομα στο εξωτερικό, εξαγόρασαν τη Χαλυβουργική χρησιμοποιώντας άλλες δυο εταιρείες φαντάσματα, μια Ελβετική και μια Γερμανική που κατέχουν σήμερα τυπικά τη πλειοψηφία των μετοχών.

Ενώ όμως παρουσιάζουν την εξαγορά σαν αποτέλεσμα της χρεοκοπίας τους, αυτοί οι πένητες, κάνουν το 1975 μεγάλες επενδύσεις στην Αγγλία, χρησιμοποιώντας τα τεράστια κεφάλαια που διέρρευσαν παράνομα στο εξωτερικό και ιδρύοντας υπερσύγχρονη μονάδα χαλυβουργίας με το όνομα Αλφαστήλ. Δεν μπορούν όμως να αποκρύψουν ότι στα διάφορα Δ.Σ. τόσο της Χαλυβουργικής όσο και όλων αυτών των εταιριών, βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα ή μέλη των οικογενειών τους, αποκαλύπτοντας έτσι την απάτη.

Μ' αυτή και μόνο την περίπτωση βλέπουμε ολοκάθαρα πώς η οικονομία οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση. Αντί λοιπόν να γίνουν επενδύσεις εκσυγχρονισμού του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού προβλέποντας την επερχόμενη παγκόσμια κρίση της Χαλυβουργίας, αντί έστω να γίνουν επενδύσεις σε άλλους κλάδους, οι καπιταλιστές βγάζουν παράνομα τα κεφάλαια έξω, κεφάλαια που παρήχθησαν απ' την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, κι άφησαν τη Χαλυβουργική να οδηγηθεί στη χρεωκοπία και το φουντάρισμα, αφού σήμερα, όπως λένε οι ειδικοί, κάνει μόνο για ντισκοτέκ. Αντιμετώπισαν δηλ. τη χώρα ως μια απλή απ οικία-ευκαιρία όπου ληστεύονται εύκολα ο πλούτος κι η εργασία του λαού της και μεταφέρονται αλλού σαν μια μπανανιά για την οποία όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφί αν θα αναπτυχθεί οικονομικά, αλλά επί πλέον αυτό είναι το συμφέρον τους, αφού λειτουργώντας σαν κεφάλαιο ωτερικο έχουν υποταχθεί και δέσει τα συμφέροντα τους με το ξένο κεφάλαιο. Το οποίο βέβαια έχει σαν πρώτο του στόχο να παραμείνει η χώρα ξενοδοχείο-μπανανία.

Ας μην παραλείψουμε τέλος ν' αναφερθούμε στην πανομοιότυπα δουλική στάση των ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και του πολιτικού προσωπικού είτε χουντικού είτε νεοδημοκρατικού είτε πασο-κικού. Επί χούντας έγινε το πέρασμα των μετοχών στο εξωτερικό. Επί χούντας και Ν.Δ. οι υπερτιμολογήσεις και η παράνομη διαρροή συναλλάγματος χωρίς η Ν.Δ. να κάνει τίποτε, ούτε γι' αυτό αλλά ούτε για τις μετοχές. Ακόμη, ενώ η έρευνα άρχισε το 78, ο υπουργός της Ν.Δ. έκανε τον άθλο να καταφέρει να υποβάλλει τη μηνυτήρια αναφορά μόνο μερικές μέρες πριν τις εκλογές του 81. Τέλος επί ΠΑΣΟΚ αφού ο Ακριτίδης έκανε κι αυτός το κορόιδο επί μήνες, κωφεύοντας στις διάφορες προτάσεις που του γινόταν για πρόστιμο 1 δις, αφού το δημόσιο του ΠΑΣΟΚ απουσίασε, όταν η υπόθεση εκδικάζονταν στο Συμβ. Πλημμελιοδικών, με αποτέλεσμα το Συμβ. με βούλευμα του να αθωώσει τους Αγγελόπουλους, ήρθε ο Κεδίκογλου και λειτουργώντας με στοιχειώδη εντιμότητα επέβαλε 9 δις πρόστιμο. Για αυτή τη σωστή ενέργεια απέναντι στη λματ και στις απάτες της θέλησε αμέσως να ζητήσει απολογητικά συγνώμη απ' τη λματ η προδοτική κλίκα του ΠΑΣΟΚ ξαποστέλνο-ντας κλωτσηδόν τον Κεδίκογλου κι επιβραβεύοντας τον Ακριτίδη με νέο υπουργείο, εφόσον λειτούργησε σαν πειθήνιο όργανο, που σέβεται τις επιταγές αυτού του κράτους απαταιώνα. Περιττό βέβαια να προσθέσουμε ότι μέχρι σήμερα οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν πληρώσει ούτε δραχμή κι ούτε πρόκειται ποτέ να πληρώσουν απ' αυτό το πρόστιμο των 9 δις.

Αυτή η εγκληματική δραστηριότητα της Χαλυβουργικής είναι απλά μία ανάμεσα στις δεκάδες ανάλογες των διάφορων ομίλων της λματ. Αυτή η εγκληματική δραστηριότητα είναι η κύρια αιτία της σημερινής κρίσης, της ακρίβειας, της ανεργίας, του αυριανού μεγαλύτερου χτυπήματος του βιοτικού επιπέδου και μεγαλύτερης ανεργίας, της επερχόμενης χρεωκοπίας και μαρασμού, του βαθέματος της χρηματιστικής και τεχνολογικής εξάρτησης απ' το δυτικό μεγάλο κεφάλαιο.

Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε το Δ. Αγγελόπουλο που σαν πρόεδρος του Δ.Σ. της Χαλυβουργικής είναι ο κύριος υπεύθυνος γία όλα τα πάρα πάνω εγκλήματα που διέπραξε ο όμιλος της Χαλυβουργικής ενάντια στο λαό και τη χώρα.

Για τη μόνη λύση που θα μας βγάλει απ' τη κρίση, και θ' ανακόψει τη πορεία προς τη χρεωκοπία και το μαρασμό.

Για την επαναστατική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική αλλαγή, τη Λαϊκή Εξουσία.

Για το Σοσιαλισμό.

Ο Αγώνας συνεχίζεται.

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Υ.Γ. Είναι γνωστό ότι παλιότερα ο Μανιαδάκης είχε τυπώσει ολόκληρο πλαστό Ριζοσπάστη. Τη δόξα αυτή φαίνεται ότι ζήλεψε ο Αλεξάκης κι οι άλλοι κυπατζήδες. Έτσι μετά την αποτυχημένη προβοκάτσια της Αντιστρατιωτικής Πάλης, και του Κρυστάλη, συνεχίζουν απτόητοι με τον Οκτώβρη 85 ακολουθώντας και τις συμβουλές των διάφορων ψυχολόγων-φονιάδων της CIA. Κι εδώ όμως παρά τις αξιέπαινες προσπάθειες τους, να παρουσιάσουν σαν αριστερή οργάνωση τον Οκτώβρη 85, πάλι την πάτησαν. Τί την ήθελαν τη ζυγαριά σαν έμβλημα. Κι αφού την έβαλαν, δεν πρόσθεταν και το κλαδί της ελιάς, μπας και ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό των διάφορων χαφιέδων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΡΘΡΟ

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Αθήνα 24-4-86

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ

Ανάμεσα στα διάφορα άρθρα που γράφτηκαν σχετικά με την πρόσφατη προκήρυξη της «17Ν», υπάρχουν —όπως πάντα— και μερικά που ξεπερνάνε τα όρια της χυδαιότητας και του γελοίου. Σ' αυτά τα άρθρα, πάγια ταχτική μας είναι να μην απαντάμε και να τα αγνοούμε. Σήμερα όμως θα κάνουμε μία εξαίρεση για συγκεκριμένο άρθρο όπου: η εφαρμογή της αρχής της γνωστής δημοσιογραφικής σχολής «διαστρέβλωνε, διαστρέβλωνε, όλο και κάτι θα μείνει» σε συνδυασμό με μια σουρεαλιστική ανανέωση της μαρξιστικής θεωρίας, οδήγησε σε μια σειρά από εξώφθαλμες και καραμπινάτες διαστρεβλώσεις των θέσεων μας, καθαρές συκοφαντίες εναντίον μας, με μέσο τις κλασσικές παραποιήσεις του μηχανιστικού και χυδαίου «μαρξισμού». Κι αυτές βέβαια εφόσον σερβίρονται μέσα σε μαρξιστικό περίβλημα επαναλαμβάνονται κι από άλλους, αφού κυριαρχεί η απουσία οποιασδήποτε κριτικής και ανάλυσης.

Βέβαια είναι γνωστό ότι η κοινωνία παντού και πάντα συκοφαντούσε τα

επαναστατικά κινήματα και παραποιούσε τις θέσεις τους. Κι αυτά επιτυγχάνονταν καλύτερα αν παρουσιάζονταν σαν κριτική από αριστερή δήθεν σκοπιά κι όχι απ' τη πλευρά του κατεστημένου της κοινωνίας. Το ίδιο λοιπόν γίνεται και σήμερα και δεν υπάρχει καμμιά πρωτοτυπία. Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν και ορισμένα όρια. Το γεγονός ότι έχουμε τη δυνατότητα" να μουντζουρώνουμε το χαρτί δεν σημαίνει ότι μπορούμε να γράφουμε ό,τι ανοησία μας περνάει απ' το κεφάλι.

Στο άρθρο αυτό λοιπόν, γραμμένο σε απογευματινή δημοκρατική εφημερίδα γνωστού συγκροτήματος, ο αρθρογράφος μας κατηγορεί ότι υποστηρίζουμε πως προϋπόθεση της ανάπτυξης είναι η δημιουργία εκείνων των συνθηκών που θα επιτρέψουν τη λειτουργία «έντιμων επιχειρηματιών» κι ότι η «ηθική» (λέξη γραμμένη μέσα σε εισαγωγικά σα να τόχουμε γράψει εμείς ενώ δεν αναφερόμαστε πουθενά σ' αυτήν) αποτελεί μια απ' τις βασικότερες κινητήριες δυνάμεις του υγιούς καπιταλισμού. Πρόκειται όχι μόνο για διαστρέβλωση, παραποίηση και ψέμα αφού εμείς λέμε ακριβώς το αντίθετο, αλλά και εφαρμογή μιας πρωτότυπης «μαρξιστικής» μεθοδολογίας που βγάζει μάτι.

Εμείς λέμε (σελ. 6): «Τέτιες επενδύσεις δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται ν' αναλάβει η λματ για λόγους ευνόητους. Μόνο το κράτος μπορεί να τις αναλάβει και τότε μόνο θ' ακολουθήσουν και ορισμένοι ιδιώτες ντόπιοι ή ξένοι. Και σ' αυτή όμως την περίπτωση, ακόμα κι αν δεχτούμε σαν ακραία κι αφηρημένη υπόθεση ότι ένας απ' αυτούς τους καπιταλιστές της λματ μετατρέπεται σε σχετικά έντιμο επιχειρηματία που θέλει να βοηθήσει την ανάπτυξη της χώρας, η επένδυση του δεν πρόκειται να γίνει, στη σημερινή φάση παγκόσμιας κρίσης, παρά μόνο με μια προϋπόθεση, για λόγους καθαρά οικονομικούς: το κράτος όχι μόνο πρέπει να υποσχεθεί στα λόγια, αλλά πρέπει να δώσει σήμερα έμπραχτα την απόδειξη ότι μπορεί να δαμάσει αυτή τη λματ. Γιατί μόνο τότε θα σταματήσει η αφαίμαξη των κεφαλαίων, που αφαιρούνται σήμερα απ' τις παραγωγικές επενδύσεις, πηγαίνοντας να καλύπτουν συνεχεία διάφορα χρέη των προβληματικών και τις πάσης φύσης ζημιές απ' τις κομπίνες. Έτσι απ τη μια θα γίνουν επενδύσεις, κι απ την άλλη, στη σημερινή δύσκολη περίοδο, ο καπιταλιστής θα μπορεί να βασίζεται στη συμπαράσταση του κράτους σε περίπτωση πραγματικής δυσκολίας, αφού θα υπάρχει πράγματι η δυνατότητα απ' αυτή την απεμπλοκή. Αλλιώς ο "έντιμος επιχειρηματίας" που από τη σκοπιά του πιστεύει ότι επιδοτεί τους απαταιώνες της λματ θα βγει σίγουρα χαμένος, αφού δε θα μπορεί να ελπίζει σε ουσιαστική κρατική βοήθεια».

Έτσι εμείς όχι μόνο δεν μιλάμε για «ηθική» πού είναι δήθεν το κίνητρο του «έντιμου καπιταλιστή» αλλά λέμε ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλ. αυτός δεν θα επενδύσει, αφού θα βγει σίγουρα χαμένος, δηλαδή ότι οι οικονομικοί λόγοι είναι το κίνητρο της μη επένδυσης του. Έτσι η ρητά και καθαρά διατυπωμένη «ακραία κι αφηρημένη υπόθεση» ενός οικονομικού παράγοντα και της συνακόλουθης δραστηριότητας του, για ν' αποδείξουμε με συλλογισμούς το αδύνατο αυτής της δραστηριότητας και λειτουργίας, ι-σοδυναμεί για τον αρθρογράφο με αποδοχή εκ μέρους μας του παράγοντα και της δραστηριότητας του. Σύμφωνα μ' αυτήν την πρωτότυπη λογική όταν ο Μαρξ κάνει την «υπερβολική υπόθεση», στο τρίτο βιβλίο του Κεφαλαίου, του καπιταλιστή με μηδέν σταθερό κεφάλαιο και αυτού με μη μεταβλητό, για να δείξει ότι και οι δύο, όπως και όλοι οι καπιταλιστές, συμμετέχουν στο μέσο ποσοστό κέρδους, ανεξάρτητα απ' το πόσους εργάτες εκμεταλλεύεται ο καθένας χωριστά, αυτό σημαίνει ότι ο Μαρξ αποδέχεται και τους καπιταλιστές κι ότι υποστηρίζει τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη λειτουργία καπιταλισμού χωρίς σταθερό κεφάλαιο ή χωρίς εργάτες. Πρόκειται για επαναστατική ανακάλυψη τόσο στην επιστήμη της λογικής όσο και της Οικονομίας. Νέος λαμπρός Έλληνας δημοσιογράφος-οικονομολόγος έβαλε τα γυαλιά στην πλειάδα των κουτόφραγκων αστών οικονομολόγων που ένα αιώνα τώρα πασχίζουν ν' αναλύσουν, σχολιάσουν, διαστρεβλώσουν, κριτικάρουν και ανατρέψουν τη θεωρία του Μαρξ.

Πάρα κάτω ο αρθρογράφος, στην προσπάθεια του να ελαχιστοποιήσει και να περιορίσει τη σημασία για τη χώρα της δραστηριότητας της λματ, υποστηρίζει ότι οι κομπίνες, οι παρανομίες και τα χαριστικά δάνεια είναι κοινά χαρακτηριστικά όλων τα καπιταλιστικών χωρών στη φάση της ανάπτυξης τους, κατά συνέπεια ότι είναι αντιμαρξιστική η έννοια των «έντιμων καπιταλιστών», δηλ. αυτών που δεν κλέβουν δάνεια, δεν βγάζουν παράνομα συνάλλαγμα, δεν κάνουν απάτες σε βάρος της χώρας τους και του λαού τους. Ας δούμε λοιπόν τί λέει ο Μαρξ στο έργο «Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία», χωρίς βέβαια να θέλουμε να ισχυριστούμε ότι η σημερινή Ελλάδα είναι σαν τη Γαλλία του Λουδουβίκου Φιλίππου: «Ενώ η χρηματιστική αριστοκρατία (πιο πριν την έχει περιγράψει σαν τμήμα της αστικής τάξης αποτελούμενη από τραπεζίτες, βασιλιάδες του χρηματιστηρίου, βασιλιάδες των σιδηροδρόμων, ιδιοκτήτες ορυχείων, κάρβουνου και μεταλλείων σίδερου, ιδιοκτήτες δασών) και τμήμα της μεγάλης έγγειας ιδιοχτησίας που συμμάχησε μ' αυτή υπαγόρευε τους νόμους, διαχειρίζονταν το κράτος, διέθετε όλες τις οργανωμένες δημόσιες εξουσίες, εξουσίαζε την κοινή γνώμη με τη δύναμη των γεγονότων και μέσω του τύπου, σ' όλες τις σφαίρες της κοινωνίας, απ' την αυλή μέχρι τα καφενεία, συνεχίζονταν η ίδια πορνεία, η ίδια ξετσίπωτη απάτη, η ίδια δίψα για πλουτισμό, όχι με την παραγωγή αλλά με τη δόλια υποκλοπή του υπάρχοντος πλούτου των άλλων (εμείς υπογραμμίζουμε). Στις κορυφές ιδιαίτερα της αστικής κοινωνίας, η ικανοποίηση των πιο νοσηρών και έκλυτων επιθυμιών αναπτύσσονταν ξέφρενα και έρχονταν σε σύγκρουση κάθε στιγμή με τους ίδιους τους αστικούς νόμους γιατί είναι τελείως φυσικό ο πλούτος που προέρχεται απ' την κερδοσκοπία να γυρεύει την ικανοποίηση του, εκεί ακριβώς όπου οι απολαύσεις γίνονται ακολασία, εκεί όπου γίνονται ένα το χρήμα, η βρωμιά και το αίμα. Η χρηματιστική αριστοκρατία, με τον τρόπο πλουτισμού της όπως και με τις απολαύσεις της, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αναγέννηση του λούμπεν προλεταριάτου στα ανώτατα στρώματα της αστικής κοινωνίας (υπογραμίζει ο Μαρξ).

»Όσο για τα τμήματα της γαλλικής αστικής τάξης, που δεν βρίσκονταν στην εξουσία, φώναζαν: "Διαφθορά". Κι όταν το 1847 στα πιο διάσημα θέατρα της αστικής κοινωνίας, παρουσίαζαν δημόσια τις ίδιες σκηνές που οδηγούν συνήθως το λούμπεν-προλεταριάτο στα πορνεία, στα φτωχοκομεία και στα τρελοκομεία, μπροστά στους δικαστές, στα κάτεργα και στην κρεμάλα, ο λαός φώναζε: "Κάτω οι μεγάλοι κλέφτες, κάτω οι δολοφόνοι".

»Η βιομηχανική αστική τάξη έβλεπε να απειλούνται τα συμφέροντα της, η μικροαστική τάξη ήταν γεμάτη ηθική αγανάχτηση, η λαϊκή φαντασία ήταν ξαναμένη, το Παρίσι ήταν πλημμυρισμένο από λίβελλους: "Η δυναστεία των Ρότσιλντ", "Οι τραπεζίτες είναι οι βασιλιάδες της εποχής" κλπ., με τους οποίους, καταγγέλανε και στιγματίζανε, με περισσότερο ή λιγότερο πνεύμα, την κυριαρχία της αριστοκρατίας του χρήματος».

Αυτά γράφει ο ηθικολόγος, μικροαστός Μαρξ. Κατηγορεί τους κακούς της χρηματιστικής αριστοκρατίας χωρίς να βλέπει ο αφελής τους αντικειμενικούς παράγοντες της κοινωνίας.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Μαρξ όχι μόνο δεν λέει ότι οι καπιταλίστες είναι κοινωνικά απατεώνες αλλά αντίθετα κάνει σαφή διάκριση και αντιδιαστολή ανάμεσα στη χρηματιστική αριστοκρατία της εποχής και τη βιομηχανική αστική τάξη. Ανάμεσα στον πλουτισμό απ' την παραγωγή και τη δόλια υποκλοπή ήδη υπάρχοντος πλούτου των άλλων που κάνει αυτή η χρηματιστική αριστοκρατία. Ακόμη τέλος και απ' τον τρόπο ζωής, τη διαφθορά και την κραιπάλη αυτού του τμήματος της αστικής τάξης και τη σχέση του με την αστική τάξη παραλλήλιζε τη σχέση του λούμπεν προλεταριάτου με το προλεταριάτο. Συνεπώς η δήθεν «μαρξιστική» άποψη του αρθρογράφου μας, δεν είναι τίποτε περισσότερο απ' τη χονδροειδή, χυδαία παραποίηση του, τον κλασσικό μηχανιστικό «μαρξισμό» που οδήγησε και οδηγεί στη συρρίκνωση το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας.

Κι επειδή υποπτευόμαστε ότι διάφοροι «θεωρητικοί» μπορεί να σφυρίξουν στον αρθρογράφο μας τίποτε περί «νεαρού Μαρξ» μπας και βρει σανίδα σωτηρίας θα προσθέσουμε ότι ακόμη και κατά την άποψη του Αλτουσέρ η επιστημολογική τομή στο Μαρξ τοποθετείται το 1845 με τη Γερμανική ιδεολογία και βέβαια με το έργο του «Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία» που γράφτηκε το 1850 και είναι έργο της περιόδου ωρίμανσης και άρα του επιστημονικού σοσιαλισμού του Μαρξ και όχι ιδεολογικό του «νεαρού» είτε καντιανού-φιχτιανού είτε φουερμπαχιανού Μαρξ.

Η παραπάνω άλλωστε θέση του αρθρογράφου δεν είναι μόνο παραποίηση αλλά και καθαρή άρνηση του έργου του Μαρξ. Κι αυτό γιατί ολόκληρο το πρώτο βιβλίο του Κεφαλαίου λύνει τη θεωρητική δυσκολία στην οποία είχε φάει τα μούτρα του ο Ρικάρντο, και εξηγούσε την παραγωγή υπεραξίας με ανταλλαγή ισοδύναμων, δηλ. με απάτη, θέση που υιοθέτησαν και εκμεταλλεύτηκαν οι ουτοπιστές σοσιαλιστές Όουεν και Σαιντ Σιμόν. Αντίθετα η βασική θεωρητική προσφορά του Μαρξ —τουλάχιστον για το πρώτο βιβλίο του Κεφαλαίου— είναι ότι κριτικάροντας την πάρα πάνω θέση κι επανεξετάζοντας όλες τις προηγούμενες έννοιες (του Σμιθ και Ρικάρντο), έκανε τη μεγαλοφυή ανακάλυψη ότι δεν είναι η εργασία αλλά η εργατική δύναμη που ανταλλάσσει με την αξία της το μισθό κι ότι αυτή παράγει αξία μεγαλύτερη απ' αυτόν, δηλ. χωρίς να παραβιάζεται η αρχή της ανταλλαγής εμπορευμάτων κι επομένως και της εργατικής δύναμης, ανταλλαγή ισοδυνάμων. Αυτή είναι η κύρια επιστημονική συμβολή του Μαρξ στο πρώτο βιβλίο κι όχι βέβαια η υπεραξία, την οποία αναγνώριζαν —παρ' ότι συγκεχυμένα— τόσο ο ’νταμ Σμιθ όσο και ο Ρικάρντο. Κατά συνέπεια η καπιταλιστική εκμετάλλευση, δηλ. η απομύζηση υπεραξίας, είναι οικονομικό φαινόμενο και δεν έχει σχέση ούτε με τη δικαιοσύνη, ούτε με την αιώνια ηθική, στις οποίες ανάγονται η απάτη κι η ληστεία. Αυτό μπορεί να μην αρέσει σε μερικούς αλλά δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι αυτή η θέση είναι μαρξιστική. Η θέση ότι η καπιταλιστική εκμετάλλευση είναι απάτη είναι θέση των ουτοπιστών σοσιαλιστών Όουεν, Σαιν Σιμόν κλπ. Κι η επανάληψη της σήμερα μας πάει πίσω, είναι δηλ. όχι ανανέωση αλλά θλιβερή αναπαλαίωση, μας πάει απ' τον επιστημονικό στον ουτοπικό σοσιαλισμό.

Τα πάρα πάνω βέβαια ίσως να θεωρηθούν σαν κοινοτυπίες, αλλά δεν μπορούν ορισμένοι σήμερα να μας αραδιάζουν διάφορες αρλού-μπες σα μαρξισμό.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ληστεία των δανείων, η παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, το φουντάρισμα των προβληματικών, η μη πληρωμή φόρων και άλλες απάτες της λματ, με την παραβίαση του αστικού νόμου, δεν είναι απάτες και ληστείες. Καμιά κοινωνία μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλύψει άλλες λέξεις για να χαρακτηρίσει τις πάρα πάνω πράξεις. Και οποιαδήποτε άποψη του τύπου «ε! αυτά γίνονται παντού», είναι μια αξιοθρήνητη προσπάθεια του γνωστού πολιτικού χώρου με πολιτικό στόχο την αδρανοποίηση του λαού για να μην αγωνιστεί ενάντια στους απατεώνες της λματ και το συνυπεύθυνο πολιτικό προσωπικό, για να αμβλύνει τις ταξικές αντιθέσεις, να συμβάλει αποφασιστικά στη συντήρηση αυτού του καθεστώτος. Είναι μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρύψει το ρόλο του αριστερού άλλοθι αυτού του καπιταλισμού μπανανίας της λματ. Και φαίνεται τελείως καθαρά τι κούφιες σαπουνόφουσκες για να καλυφθεί ο πάρα πάνω ρόλος τους είναι τα λόγια: «Ν' αγωνιστεί, το εργατικό κίνημα για να χτίσει μια υγιή κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία», και να προσπαθήσει «ν' αναδειχθεί σε ηγεμονική δύναμη ερμηνεύοντας και συνθέτοντας τις κοινωνικές,, αντιθέσεις». Γιατί τί πλειοψηφία θα χτίσεις, αφού όταν ο λαός και οι εργαζόμενοι φωνάζουν «Οι Κλέφτες», για να θυμηθούμε και το Μαρξ, εσύ καθισμένος στην πολυθρόνα σου απαντάς με ύφος ειδήμονα: «Ήσυχα ρε παιδιά, κλέφτες υπάρχουν παντού, οι καπιταλιστές πάντα κλέφτες θάναι. Κι αφού θα υπάρχουν πάντα, δεν ωφελεί ν' αγωνιστείτε, καθείστε στ' αυγά σας»; Κι ύστερα απορούν γιατί οδεύουν απ' το 74 αργά αλλά σταθερά προς την εξαφάνιση τους από την πολιτική σκηνή, παρά τη συνεχή προσπάθεια που κάνουν να «βάλουν τα ρούχα τους αλλιώς».

Εκεί όμως όπου ο λαμπρός αυτός δημοσιογράφος όχι μόνο ανοίγει νέους πλατιούς ορίζοντες στην περίφημη δημοσιογραφική δεοντολογία' δίνοντας παράλληλα λαμπρό δείγμα του περίφημου «ήθους και ύφους» του γνωστού πολιτικού χώρου, αλλά και προωθεί σε νέα άγνωστα πεδία τη μαρξιστική θεωρία με μια σουρεαλιστική ανανέωση της, είναι όταν μας κατηγορεί ότι αγωνιζόμαστε όχι για το σοσιαλισμό, αλλά για την εξυγίανση του καπιταλισμού για να μπορέσει προφανώς η αστική τάξη στον τόπο μας να εκπληρώσει τον ιστορικό της ρόλο, τη δόλια υποκλοπή υπάρχοντος ήδη πλούτου των άλλων, όπως θάλεγε κι ο Μαρξ. Και αυτό όταν όχι μόνο λέμε το αντίθετο, αλλά όταν επί πλέον αυτό αποτελεί την κύρια, βασική, κεντρική ιδέα όλου του κειμένου που επαναλαμβάνεται σε πολλά σημεία. Λέμε: «Το πολιτικό αυτό πλέγμα μιας κοινωνικής τάξης κι ενός στρώματος κρατικής γραφειοκρατίας είναι υπεύθυνο πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά για τη σημερινή κρίση, τη βαθμιαία αποβιομηχάνιση, την αυξανόμενη αποσύνθεση της οικονομίας, τον επερχόμενο μαρασμό και χρεωκοπία. Είναι υπεύθυνο για το ότι απέτυχε να προωθήσει μια αυτοδύναμη κι ισόρροπη ανάπτυξη με μια σχετική αυτονομία. Με μια λέξη έχουμε να κάνουμε με την ιστορική αποτυχία και χρεωκοπία της ντόπιας μεγαλοκαπιταλιστικής τάξης, σαν τάξη κι όχι σαν άτομα, με την ευρεία έννοια, δηλ. είτε ιδιοκτήτες είναι είτε οι πολυδιαφημισμένοι μάνατζερ, είτε ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, που διοικούν το δημόσιο τομέα και τις κρατικές υπηρεσίες, μια χρεωκοπία τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα αυτού του καπιταλισμού μπανανίας». Και πάρα κάτω λέμε: «Στη χώρα μας έχουμε μια ιστορική αποτυχία της άρχουσας τάξης, της λματ και του πολιτικού προσωπικού της ν' αναπτύξει αυτοδύναμα και με σχετική αυτονομία τη χώρα. Αυτό το φαινόμενο είναι μοναδικό για το Δυτικό Ευρωπαϊκό χώρο. Αυτή η αποτυχία, εξηγήσαμε ότι οδήγησε στη σημερινή κρίση και τον αυριανό μαρασμό. Έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική στη Δυτ. Ευρώπη όπου υπάρχει γενικότερο πρόβλημα ταξικής ανακατάταξης, όπου μπαίνει ζήτημα όχι θεωρητικό, αλλά πραχτικό για σήμερα, ν' αναλάβει μια άλλη τάξη την πολιτική ευθύνη της εξόδου απ' την κρίση και να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνική ισορροπία. Οι δύο παρά πάνω κατευθύνσεις που αναφέραμε, πούναι απλά κατευθύνσεις κι όχι πολιτικό πρόγραμμα, αποτελούν κατευθύνσεις επαναστατικής προοπτικής και κατά συνεπεία αυτή η τάξη δεν μπορεί νάναι άλλη απ' την εργατική τάξη και τους συμμάχους τους, τις άλλες λαϊκές τάξεις, μετά μάλιστα την πλήρη αποτυχία της μικροαστικής εκδοχής του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη υποταγή του στη λματ. Αυτή η επαναστατική αλλαγή, αντιμονοπωλιακού κι αντιιμπεριαλιστικού περιεχόμενου που δεν μπορεί να επιτευχθεί με σεβασμό των θεσμών και της νομιμότητας, αυτή η Λαϊκή Εξουσία προβάλλει σήμερα σαν η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί να βγάλει τη χώρα απ' την κρίση και να σταματήσει την πορεία της προς το μαρασμό, την οικονομική χρεωκοπία και την ολοκληρωτική εναπόθεση της τύχης της χώρας στις καλές προθέσεις των Δυτικών Τραπεζών».

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, για τον αρθρογράφο μας, το ότι λέμε ότι η άρχουσα μεγάλη αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό απέτυχαν ιστορικά στη χώρα μας σημαίνει ότι είμαστε υπέρ της αστικής τάξης. Το ότι λέμε ότι η χώρα μας είναι η μοναδική στη Δυτ. Ευρώπη, όπου μπαίνει πρόβλημα ταξικής ανακατάταξης όχι θεωρητικό αλλά πραχτικό, κι ότι πρέπει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, τις άλλες λαϊκές τάξεις, καταλαμβάνοντας την εξουσία να οικοδομήσουν μια άλλη κοινωνική ισορροπία. Να εφαρμόσει ένα επαναστατικό πρόγραμμα, δηλ. παραβιάζοντας τη συνταγματική νομιμότητα, αντιμονοπωλιακό-αντιιμπεριαλιστικό. Οτι οι δύο κατευθύνσεις του πρέπει νάναι α) η κρατικοποίηση (απ' το κράτος της εργατικής τάξης και των συμμάχων της) χωρίς αποζημίωση των προβληματικών και η κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων των ιδιοκτητών του και β) η άρνηση πληρωμής των τοκοχρεωλυσίων των ξένων δανείων για 5 χρόνια παρά μόνο με ποσοστό ίσο με 10% των εξαγωγών, αυτό σημαίνει ότι αγωνιζόμαστε για τον καπιταλισμό. Εδώ βέβαια πέρα απ' τη χυδαία διαστρέβλωση και την καθαρή συκοφαντία έχουμε και μια ντανταϊστική ανανέωση της μαρξιστικής θεωρίας. Πρόκειται για τη θέση σύμφωνα με την οποία το καθεστώς όπου η εργατική τάξη κι οι σύμμαχοι της βρίσκονται στην εξουσία κι εφαρμόζουν ένα πρόγραμμα επαναστατικό σε ρήξη με τη συνταγματική νομιμότητα, είναι καπιταλιστικό. Πρόκειται βέβαια για «μαρξιστική» κοτσάνα που φτάνει μέχρι τα ουράνια όπως θάλεγε κι ο Κύρκος.

Μετά βέβαια απ' το τελευταίο τι να πούμε, θράσος, άγνοια, φτηνή πρόκληση, μανιπουλάτσια από «θεωρητικούς» σύμβουλους που του τα σφύριξαν, μη τολμώντας βέβαια ποτέ να παρουσιάσουν οι ίδιοι ενυπόγραφα και γραφτά τέτοιες αρλούμπες, σπασμωδική αντίδραση, λόγω του πανικού που δημιουργήθηκε σε όλα τα κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτ., απ' την τεράστια θετική απήχηση που είχε η ενέργεια και η προκήρυξη μας στα πλατειά λαϊκά στρώματα και στη βάση τους. Ανερμάτιστες απόψεις ματαιόδοξου γραφιδοβάμονα. Εμείς πάντως κάνουμε τη διαπίστωση ότι με τέτοιες επιδόσεις ο αρθρογράφος έβαλε πλώρη για τα ψηλότερα αξιώματα του καθεστώτος.

Κι είναι δείγμα της κατάπτωσης και εξαχρείωσης του τύπου, το ότι ένα άρθρο ενός τέτοιου επιπέδου δημοσιεύτηκε όχι μόνο σε καθημερινή αλλά και σε μια δημοκρατική εφημερίδα με τη δεύτερη μεγαλύτερη κυκλοφορία.

Νομίζουμε όμως ότι είναι τελείως καθαρό κι ότι ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι γίνεται. Υπάρχουν υπεροξυμένες ταξικές αντιθέσεις, υπάρχει μια γενικότερη βαθιά κρίση της ελληνικής κοινωνίας, ένα αδιέξοδο, υπάρχει ένα Λαϊκό επαναστατικό κίνημα που αναπτύσσεται με δυναμικά μέσα για να ανατρέψει αυτό το καπιταλιστικό καθεστώς και για να οικοδομήσει το σοσιαλισμό. Υπάρχουν τα αριστερά κόμματα στα οποία οι εργατικές μάζες έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη. Αυτά μαζί με τον τύπο τους προσπαθούν να αποκόψουν το επαναστατικό κίνημα απ' τις λαϊκές μάζες, που η τελευταία ενέργεια έδειξε καθαρά ότι το υποστηρίζουν όλο και περισσότερο. Κι εφαρμόζουν την κλασσική μέθοδο της συκοφαντίας, λέγοντας ότι οι λαϊκοί αγωνιστές που αγωνίζονται με τα όπλα στο χέρι ρισκάροντας τα πάντα και τη ζωή τους, δεν το κάνουν για κάτι ανώτερο, για ένα καθεστώς, το σοσιαλισμό, πούναι το μόνο που αξίζει να το κάνεις, αλλά για τον καπιταλισμό, δηλ. το καθεστώς που υπάρχει. Νομίζουμε απλά ότι αποφάσισαν να ταΐσουν τον ελλ. λαό κουτόχοτρο.

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Υ.Γ. Δεν είμαστε εμείς που τηλεφωνήσαμε στην Ελευθεροτυπία, λέγοντας ότι δήθεν θα στέλναμε κάποιο κείμενο, και αγνοούμε ποιος και γιατί το έκανε.

ΓΙΑ ΕΦΟΡΙΕΣ

Το φορολογικό σύστημα είναι μηχανισμός απάτης-ληστείας του λαϊκού εισοδήματος.

Με τους φόρους το κράτος-απατεώνας ληστεύει τους εργαζόμενους και δίνει στους καρχαρίες της 

λματ και του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Να χτυπήσουμε βίαια-δυναμικά τις λαομίσητες Εφορίες.

Μεγαλοκαπιταλιστή,

Στην πρόσφατη προκήρυξη για τη δίκαιη εκτέλεση του Αγγελόπουλου εξηγούσαμε γιατί η λματ είναι υπεύθυνη για τη σημερινή κρίση, αποβιομηχάνιση, πτώση του βιοτικού επιπέδου και βάθεμα των σχέσεων εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας. Ότι από μόνη της αυτή δεν θα μπορούσε να πετύχει στη ληστρική της δραστηριότητα αν δεν είχε την ενεργητική βοήθεια, συμπαράσταση, συμμετοχή και συνενοχή του ίδιου του Κράτους και των διαφορών πολυάριθμων και

πολύπλοκων μηχανισμών του, που γι' αυτό αποκαλούμε κράτος-απατεώνα. Εξηγούσαμε με ποιες διαδικασίες αυτό απορροφάει πελώρια ποσά απ' το εισόδημα των εργαζομένων και τα διοχετεύει στις τσέπες των καπιταλιστών της λματ.

Ένας απ' τους θεσμούς-δομές-μηχανισμούς αυτού του κράτους απατεώνα, που παίζει ένα απ' τους κυριώτερους ρόλους σ' αυτή τη διαδικασία καταλήστευσης των εργαζομένων είναι το λεγόμενο φορολογικό σύστημα και οι διάφορες υπηρεσίες του. Λέγαμε τότε ότι οποιοδήποτε φορολογικό νομοσχέδιο, που δήθεν ορθολογικοποιείται θα παραμένει μια απάτη-ληστεία σε βάρος του λαού, όσο δεν χτυπιέται η φοροδιαφυγή της λματ, όσο δεν βρίσκονται τα 450 δις που φοροδιαφεύγουν, όσο το σημερινό κράτος του ΠΑΣΟΚ και το πολιτικό προσωπικό του εμπαίζει το λαό λέγοντας ότι η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους της των 3 δις. (Ας σημειώσουμε εδώ ότι κανείς επίσημος δεν διέψευσε ούτε απάντησε στην καταγγελία μας, σύμφωνα με την πάγια άλλωστε τακτική του ΠΑΣΟΚ να αφήνονται τα σκάνδαλα να ξεχαστούν. Αντίθετα μάλιστα σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα γράφτηκε άρθρο που υποστήριζε σχεδόν τα ίδια με μας, ότι δηλαδή οι φόροι των 3 δις δεν έχουν πληρωθεί). Ένα μέρος απ τα ποσά που ληστεύονται σήμερα μέσω της φορολογιας-χαρα-τσ'ωμα πηγαίνουν σε απατεώνες των προβληματικών και γενικότερα της λματ αφού χρησιμοποιούνται για να πληρωθούν τα χρέη (μετοχοποίηση χρεών) που αυτοί έχουν ληστέψει.

Την πραγματική όμως αυτή ληστρική φύση της φορολογίας συσκοτίζει και κρύβει η άρχουσα ιδεολογία του καπιταλιστικού κράτους; ο προϋπολογισμός του και οι δαπάνες του, καθιστούν αναγκαία τα έσοδα, δηλ. τη φορολογία, στα οποία συμμετέχουν όλοι οι πολίτες. Δαπάνες που είναι απαραίτητες για να μπορέσει το καπιταλιστικό κράτος να συνεχίσει και να εκτελέσει τις απαραίτητες κοινωνικές λειτουργίες του και να προσφέρει τις αντίστοιχες κοινωνικές υπηρεσίες όπως παιδεία, υγεία, πρόνοια, δημόσια έργα, δημόσια τάξη-ασφάλεια, άμυνα.

Χωρίς να μπορούμε εδώ να κάνουμε διεξοδική ανάλυση, ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στις κυριότερες απ' αυτές τις υπηρεσίες που δήθεν προσφέρει το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος σε αντιστάθμισμα της αναγκαίας φορολογίας.

Παιδεία. Η παιδεία που προσφέρει το σημερινό καπιταλιστικό κράτος είναι όχι μόνο υποβαθμισμένη και κατ' όνομα δωρεάν αλλά αποτελεί και μια μεγάλη κοροϊδία κι αυτό γιατί υπάρχουν και λειτουργούν δύο διαφορετικά δίκτυα εκπαίδευσης, ένα σύγχρονο για τη λματ και τους εν γένει προνομιούχους, το δίκτυο ιδιωτικά-ξένα σχολεία-Πανεπιστήμια, και ένα δίκτυο για τη μάζα των εργαζομένων, το δίκτυο της δημόσιας εκπαίδευσης που παράγει μαζικά ημιμαθείς και τροφοδοτεί ασταμάτητα το πανεπιστημιακό προλεταριάτο και τους άνεργους,

Το πρώτο, ιδιωτικό δίκτυο λειτουργεί με σύγχρονα συστήματα, συγγράμματα, μεθόδους και επιτρέπει στον τελευταίο 15χρονο κουμπούρα να κατέχει σωστά 2 ξένες γλώσσες και νάχει αφομοιώσει ένα μοντέρνο σύστημα εκμάθησης που δεν στηρίζεται στην παθητική αποστήθιση, πράγμα που εκτός των άλλων του δίνει τη δυνατότητα νάχει απ' τη μια προσβάσεις στα ξένα μοντέρνα λιγοσέλιδα συγγράμματα κι απ' την άλλη στα ξένα Πανεπιστήμια. Όσοι ακολουθήσουν αυτό το κύκλωμα είναι σίγουροι ότι θα καταλάβουν τις ανώτερες θέσεις-κλειδιά της ελληνικής κοινωνίας σε όλους τους τομείς της.

Το δεύτερο δίκτυο, της δημόσιας παιδείας, που προσφέρει το κράτος στη μάζα του ελληνικού λαού βασίζεται σε απαρχαιωμένα συστήματα και μεθόδους. Πετυχαίνει τον άθλο, εκτός από τα ψήγματα εκείνα της γνώσης που επιτρέπουν να μην παράγει τυπικά αναλφάβητους, να μην προσφέρει καμιά γνώση σε κανένα απολύτως τομέα μετά από 12 χρόνια φοίτησης στην στοιχειώδη και μέση εκπαίδευση, παρά μόνο μερικά στοιχεία μιας τέτιας γνώσης. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό αλλά αποδεικνύεται περίτρανα απ' το γεγονός ότι οι στοιχειώδεις ουσιαστικές γνώσεις που απαιτούνται για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ή αυτές που συνίστανται στη σωστή και πλήρη εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, δεν αποχτούνται στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά στην ιδιωτική παραπαιδεία, στα φροντιστήρια και τα ιδιαίτερα μαθήματα. Αυτή η αδυναμία είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο κράτος της Δυτικής Ευρώπης, παρ' ότι μπορεί να υπάρχουν και εκεί ιδιωτικά σχολεία.

Η κοροϊδία όμως συνεχίζεται στην Ανώτατη παιδεία. Όσοι κατορθώσουν μετά από πολλούς κόπους να μπουν στο Πανεπιστήμιο και φοιτήσουν, θα βγουν με ελλιπείς γνώσεις, πλημμελή επαγγελματική κατάρτιση και απλά θα διογκώσουν τις στρατιές των ανέργων και του πανεπιστημιακού προλεταριάτου. Και η μόνη λύση που θα τους απομένει θάναι πάλι να προσφύγουν στο πρώτο κύκλωμα, για να προσπαθήσουν να επανακτήσουν το χαμένο έδαφος, πηγαίνοντας στα ξένα Πανεπιστήμια για μεταπτυχιακά ή άλλες σπουδές.

Συμπερασματικά το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος συμπεριφέρεται σαν κράτος απατεώνας διπλά. Απ' τη μια επιβάλλει υποχρεωτικά και εισπράττει φόρους για να προσφέρει παιδεία, την οποία δεν προσφέρει αφού οι φορολογούμενοι πληρώνουν συμπληρωματικά ποσά στην ιδιωτική παραπαιδεία (ιδιαίτερα-φροντιστηρια) για να αποκτήσουν τα παιδιά τους τις γνώσεις που δεν προσφέρει. Κι απ' την άλλη, και όταν ακόμη αποκτήσουν το πτυχίο τους, οι γνώσεις τους είναι ελλιπείς, χρειάζονται και πάλι τα ξένα Πανεπιστήμια για να καλύψουν τις ελλείψεις του Δημόσιου. Έτσι το κύκλωμα που προσφέρει την απαραίτητη σήμερα παιδεία είναι το κύκλωμα των ιδιωτικών-ξένων σχολείων-Πανεπιστημίων που λειτουργεί με δίδακτρα και δεν έχει σχέση με τη φορολογία, ενώ το κύκλωμα της δημόσιας παιδείας που βασίζεται στην φορολογία δεν την προσφέρει.

Συνέπεια του πάρα πάνω διπλού κυκλώματος παιδείας, είναι το γεγονός ότι καπιταλιστικό κράτος με το εκπαιδευτικό του σύστημα-μηχανισμό εκπληρώνει μερικά τη δεύτερη λειτουργία του —η πρώτη είναι αναπαραγωγή της άρχουσας ιδεολογίας —, της κατάρτισης των αναγκαίων ανώτερων στελεχών του. Και ούτε πιέζεται ή αναγκάζεται να τον εκπληρώσει, αφού αυτά καταρτίζονται απ' το ξένο ιδιωτικό κύκλωμα, με όλες τις αρνητικές πολιτικοϊδεολογικές συνέπειες που έχει αυτό, στις οποίες δεν μπορούμε να επεκταθούμε εδώ. (Σωρεία διπλωματούχων Πανεπιστημίων —κυρίως Αμερικάνικων— πούχουν κατακλύσει τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις καταλαμβάνοντας τις ανώτατες θέσεις τους ή σύμβουλοι υπουργών. Όχι μόνο οικονομολόγων αλλά και τεχνικών που παρουσιάζουν ενοποιημένη γνώση, τις διάφορες πρακτικίστικες εταιρίες διαχείρησης των προβλημάτων του καπιταλισμού, περιβάλλοντας τις με τον μανδύα της αυθεντίας και του κύρους της ουδέτερης επιστήμης που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση).

Η παράλληλη λειτουργία των δύο αυτών κυκλωμάτων έχει σαν συνέπεια να γίνεται το εκπαιδευτικό σύστημα μηχανισμός του καπιταλιστικού κράτους σήμερα, σημαντικό όργανο αναπαραγωγής της υπάρχουσας ταξικής διάρθρωσης αλλά και νομής των διάφορων προσώπων-ατόμων στις διάφορες θέσεις που προκύπτουν από τη κοινωνική διαίρεση της εργασίας που της αντιστοιχεί. Κατανομή που δεν βασίζεται βέβαια στην αξιοκρατία και τις ικανότητες όπως ισχυρίζεται ο επίσημος καθεστωτικός λόγος αλλά απλά στην οικονομική δύναμη και ισχύ. Και μάλιστα κλιμακωτά: οι προλετάριοι και γενικά οι εργαζόμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να βάλουν τα παιδιά τους στα υψηλής ποιότητας ιδιωτικά-ξένα και να τα στείλουν εξ αρχής στα ξένα Πανεπιστήμια. Δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν ακριβά ιδιαίτερα μαθήματα στις αυθεντίες καθηγητές ή στα ακριβά φροντιστήρια. Τέλος οι παρίες της υπόθεσης είναι οι αγρότες και οι άλλοι εργαζόμενοι στην εγκαταλελειμμένη ύπαιθρο, όπου η προσφερόμενη παιδεία φτάνει τα όρια του κωμικού.

Και σ' αυτόν βέβαια τον τομέα, ο επίσημος λόγος του ΠΑΣΟΚ είναι ψευδής. Προσπαθεί να αποκρύψει την πραγματικότητα, την πρακτική του κράτους-απατεώνα με σειρά από μύθους. Υπερεθνικιστικός και ξενόφοβος, υπέρ δήθεν των ελληνικών σχολείων και κατά των ξένων που απαγορεύονται και θα κλείσουν, ενώ αυτά λειτουργούν από το Νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο και μάλιστα διαφημίζονται ανοιχτά στις εφημερίδες. Λαϊκιστικός, υπέρ δήθεν των δημόσιων σχολείων και κατά των ιδιωτικών που δήθεν θα κλείσουν, κατά των ιδιαίτερων μαθημάτων που απαγορεύονται αυστηρά, και των φροντιστηρίων ενώ όλα αυτά έχουν γίνει θεσμός και βασιλεύουν και θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται. Συντηρητικός και κομπλεξικός, αφού με την τεχνητή και διοικητική αναγνώριση των ελληνικών διπλωμάτων και τη δημιουργία τεχνητών εμποδίων στην αναγνώριση των σίγουρα ανώτερων προβάλλει την υπεροχή της αμάθειας απέναντι στην μόρφωση και τη γνώση, με αρνητικές αλυσιδωτές συνέπειες πούχει αυτό στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Όλος αυτός ο λόγος είναι ψευδής και υποκριτικός, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι το κύκλωμα ιδιωτικά-ξένα σχολεία, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, δεν χτυπιέται με διοικητικά μετρά και απαγορεύσεις. Γεννιέται και αναπτύσσεται απ' την κοροϊδία της απαράδεκτα χαμηλής προσφερόμενης παιδείας, και θα υπάρχει όσο το κράτος και σήμερα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν κάνει αυτό που οφείλει, αυτό που απαιτούν οι φορολογούμενοι που πληρώνουν γι αυτό: τη ριζική ποιοτική άνοδο της δημόσιας παιδείας στην οποία απέτυχε παταγωδώς το ΠΑΣΟΚ (δεν μπόρεσε ούτε τα υποχρεωτικά θρησκευτικά να καταργήσει). Σ' αυτόν τον ψευδή λόγο συμμετέχουν και αρκετοί τσαρλατάνοι δημοσιογράφοι του φιλοκυβερνητικού τύπου σήμερα, που προσπαθούν ν' αποκρύψουν την πραγματικότητα. Ένα όμως και μόνο στοιχείο αποδεικνύει καλύτερα απ' οτιδήποτε άλλο το πόσο πιστεύουν σ' αυτά που λένε. Ολο το ανώτερο πολιτικό προσωπικό —όχι μόνο αυτοί αλλά όλοι οι προνομιούχοι—, υπουργοί, βουλευτές, ανώτερα κρατικά στελέχη, μεγάλοι δημοσιογράφοι, έχουν όλοι τα παιδιά τους στα ξένα-μεγάλα ιδιωτικά σχολεία με πρώτο και καλύτερο τον Παπανδρέου του οποίου ούτε ένα παιδί δεν πέρασε από δημόσιο σχολείο και το Μητσοτάκη που πήγε πρόσφατα στις ΗΠΑ για να γράψει, λέει, το γιο του σε μεγάλο αμερικάνικο Πανεπιστήμιο.

Υγεία. Το ίδιο διπλό και παράλληλο κύκλωμα υπάρχει κι εδώ. Είναι πασίγνωστο στον ελληνικό λαό και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε ιδιαίτερα. Απ' τη μια ανοιχτός εμπαιγμός στα αχούρια δημόσια νοσοκομεία, όπου ο ασθενής όχι μόνο δεν θεραπεύεται αλλά επί πλέον δαπανά τεράστια ποσά σε σχέση με το πενιχρό του εισόδημα, με τα γνωστά φακελάκια. Αυτά σήμερα είναι θεσμός, έχουν επεκταθεί και στο κατώτερο προσωπικό των νοσοκομείων.

Απ' την άλλη το κύκλωμα των ξένων νοσοκομείων αλλά και των ντόπιων μεγαλογιατρών που απαιτούν εκατοντάδες χιλιάδες για την παραμικρότερη θεραπεία, και τα ταξίδια στο εξωτερικό για λόγους υγείας έχουν γενικευθεί και τα τουριστικά γραφεία τα διαφημίζουν ανοιχτά. Οι μεν μεγαλοκαπιταλιστές της λματ και οι προνομιούχοι στις μεγάλες Δυτικές καπιταλιστικές χώρες, οι δε λαϊκές τάξεις στις μικρότερες Δυτικές ή στις Ανατολικές.

Και εδώ λοιπόν έχουμε την ίδια πρακτική του κράτους-απατεώνα. Το κράτος εισπράττει φόρους και δεν προσφέρει τις απαραίτητες υγειονομικές υπηρεσίες που απαιτούν οι φορολογούμενοι, -αφού είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν τεράστια ποσά είτε σε μεγαλογιατρούς, είτε να καταστρέφονται οικονομικά πληρώνοντας ό,τι έχουν και δεν έχουν, για να πάνε στα ξένα νοσοκομεία. Και αυτή η αδυναμία είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, που δεν προσφέρει τις απαραίτητες σήμερα για το λαό υγειονομικές υπηρεσίες και δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο Δυτικό καπιταλιστικό κράτος. Εκεί υπάρχει ένα γενικά ικανοποιητικό επίπεδο δημόσιας υγείας, κοινό για τις πλατιές λαϊκές τάξεις παρ' όλες τις μικροελλείψεις που μπορεί να παρατηρούνται και την ύπαρξη ιδιωτικών κλινικών.

Όπως είπαμε και πιο πριν, εκεί που δεν υπάρχουν στοιχειώδεις καν προσφερόμενες υπηρεσίες, τόσο στον τομέα της παιδείας όσο και στην Υγεία είναι στην ύπαιθρο, δηλ. στους αγρότες και στους άλλους εργαζόμενους. Μια σοβαρή ασθένεια για τον αγρότη ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή. Βέβαια το γεγονός αυτό αποσιωπούν και αγνοούν εσκεμμένα οι τσαρλατάνοι οικονομολόγοι δημοσιογράφοι ζητώντας την επέκταση της άμεσης φορολογίας στους αγρότες και άλλους εργαζόμενους της υπαίθρου, που δεν πληρώνουν, λένε, άμεσους φόρους, ενώ το κράτος δεν τους προσφέρει καμιά απ' τις δύο πάρα πάνω κοινωνικές υπηρεσίες.

Δημόσια Τάξη. Είναι πασίγνωστο στον ελληνικό λαό ότι πάσης φύσης αστυνομικές δυνάμεις, για τις οποίες ο φορολογούμενος πληρώνει μεγάλα ποσά, δεν ασχολούνται ούτε με τη δημόσια τάξη και ασφάλεια ούτε με το «έγκλημα». Δουλειά τους είναι η συνεχής τρομοκρατία των εργαζομένων και η καταστολή των αγώνων τους για να εξασφαλίζεται η αναπαραγωγή των κοινωνικών σχέσεων εκμετάλλευσης τους απ' το ξένο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.

Ποτέ τους δεν πρόλαβαν ή κατέστειλαν —σε στενή συνεργασία βέβαια με τον άλλο κρατικό μηχανισμό, την «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» — ένα απ' τα απειράριθμα εγκλήματα των μεγαλοαπατεώνων της λματ με τα οποία έχουν ρημάξει τη χώρα. Ακόμα κι όταν αυτά είναι τελείως καθαρά και προσωπικά, όπως__ όταν ο Νιάρχος δολοφόνησε τη γυναίκα του μετά από άγριο ξυλοδαρμό στη Σπετσοπούλα. Όχι μόνο δεν καταγγέλουν το έγκλημα αλλά και το υποθάλπουν. Και μάλιστα διπλά. Απ' τη μια όλα τα ανώτατα στελέχη της πάντοτε είχαν και έχουν διασυνδέσεις και συνεργάζονται στενά με μια σειρά από παράνομα κυκλώματα μπράβων, προστατών λεσχών, προαγωγών, εμπόρων ναρκωτικών, αρχαιοκαπήλων, λαθρεμπόρων, τοκογλύφων (όπως πρόσφατα ο Γού-κος), μαφιόζων, γενικά πάσης φύσης εγκληματιών.

Απ' την άλλη, οι ένοπλες περιπολίες τους, δήθεν για τη δημόσια τάξη, καταλήγουν τα τελευταία χρόνια στην αταξία, σε δεκάδες πυροβολισμούς και τραυματισμούς αθώων, ακόμη και σε δολοφονίες. Πρόσφατο παράδειγμα οι πυροβολισμοί εποχούμενων στο Καστρί, που γλύτωσαν απ' το θάνατο τελείως τυχαία. Αυτή η φασιστικού τύπου προκλητική παρουσία τους, η ένοπλη εγκληματική πρακτική τους και οι διάφορες καταλήξεις τους οδηγούν λογικά σε λαϊκή αντίσταση όπως αυτή εκφράστηκε φέτος με σειρά δίκαιες οργανωμένες βίαιες λαϊκές ενέργειες ενάντια στα ΜΑΤ, στην Αστυνομία, στις εφημερίδες του ΠΑΣΟΚ, σε περιπολικά αυτοκίνητα στη θεσσαλονίκη και σε δεκάδες άλλες μικρότερες.

Σ' ένα όμως γενικότερο επίπεδο, η εμπειρία των μεγάλων Δυτικών καπιταλιστικών χωρών απέδειξε ότι ο θεσμός της Αστυνομίας, όπως υπάρχει σαν αυτονομημένος καταπιεστικός μηχανισμός του καπιταλιστικού κράτους, απέτυχε παταγωδώς, ότι χρεωκόπησε. Είναι αποκαλυπτικό ότι σ' αυτές ακριβώς τις χώρες όπου υπάρχουν οι πληρέστερες και τελειότερα οργανωμένες αστυνομικές δυνάμεις, με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά και επιστημονικά μέσα και μέθοδες, ακριβώς σ' αυτές τις χώρες υπάρχουν και τα υψηλότερα ποσοστά «εγκληματικότητας». Όσο ισχυροποιούνται οι αστυνομικές δυνάμεις, τόσο αυξάνει και τελειοποιείται και γενικεύεται το «έγκλημα». Η Αστυνομία δεν μπορεί να το αποτρέψει γιατί οι αιτίες του είναι καθαρά κοινωνικές.Οι υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις και αντιθέσεις είχαν σαν συνέπεια η γιγαντιαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων αντί να λειτουργήσει υπέρ του εργαζόμενου, αντί να οδηγήσει όχι μόνο στην εξάλειψη της ανεργίας αλλά και στη μείωση του χρόνου εργασίας, ώστε να υπάρχει ελεύθερος χρόνος για τους εργαζόμενους, για να αναπτύξουν ελεύθερα την προσωπικότητα τους, οδήγησαν σ' έναν πολιτισμό βαρβαρότητας, σε αβυσαλέες κοινωνικές ανισότητες, σε αύξηση της ανεργίας, σε βαθμιαία καταστροφή της φύσης και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της, της υγείας των ανθρώπων, τη μόλυνση, με τη χρήση της πυρηνικής ενέργειας αλλά και των πυρηνικών όπλων. Στην υποταγή-συναίνεση των μαζών της μητρόπολης μέσω της μαζικής τους αποβλάκωσης και πλύσης εγκεφάλου που γίνεται απ' τα «πλουραλιστικά» μέσα επικοινωνίας. Την καλλιέργεια και δημιουργία ψεύτικων αναγκών και τη πλημμυρίδα των αγαθών που τις ικανοποιούν. Στην παράλληλη σκληρή εκμετάλλευση, με αληθινά μεσαιωνικές συνθήκες, των ξένων προλετάριων μεταναστών στους οποίους έχουν ανατεθεί όλες οι σκληρές και επίπονες εργασίες της μητρόπολης. Στην παράλληλη υποδούλωση και στυγνή εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου, και τη διαιώνιση των άθλιων συνθηκών διαβίωσης της πλειοψηφίας των κατοίκων του, στα επίπεδα της πείνας και της λιμοκτονίας, για να μπορούν να «ευημερούν» οι μειοψηφίες της μητρόπολης.

Μέσα στα πάρα πάνω κοινωνικά πλαίσια, η υδροκέφαλη ανάπτυξη των Αστυνομικών δυνάμεων και των αρμοδιότητος τους, οδήγησε το πάλαι ποτέ Αστικό Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου, σε ένα είδος Αστυνομικού κράτους, σε ένα ιδιότυπο κοινωνικό φασισμό, με επίσημη καλλιέργεια του χαφιεδισμού, της ημιφασίζουσας ιδεολογίας, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας. Στα κράτη δήθεν προπύργια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο άνθρωπος, ξένος προλετάριος μετανάστης, νέος προλεταριοποιημένος, άνεργος, περιθωριακός που αρνείται την προβατοποίηση, δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα εκτός από αυτό της αυτοκαταστροφής του, με τα ναρκωτικά που φροντίζουν να του προμηθεύουν άφθονα. Οι αστυνομικές δυνάμεις (όπως και οι απλοί πολίτες δήθεν σε άμυνα) μπορούν να τον πυροβολούν, να τον δολοφονούν, να τον τραυματίζουν, να τον βασανίζουν, να τον φυλακίζουν στα κάτεργα-φυλακές όπου τον δολοφονούν καθημερινά και συνέχεια, να τον απελαύνουν (χωρίς τη συμμετοχή της Δικαιοσύνης) σε χώρες στυγνής στρατιωτικής δικτατορίας χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα και χωρίς να νοιάζεται κανένας. Η αστυνομία στις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης είναι σήμερα κράτος εν κρατεί που χρησιμοποιεί ανοιχτά όλες τις μέθοδες, και μάλιστα τελειοποιημένες, της ναζιστικής αστυνομίας απαλλαγμένες από τις χονδροειδείς και άχρηστες υπερβολές της, βασισμένες στο γενικευμένο ηλεκτρονικό φακέλωμα, με το οποίο οι περιβόητες ατομικές ελευθερίες έχουν πεταχτεί προ πολλού στις χαβούζες. Στο σημείο αυτό ας σημειώσουμε την πρόσφατη απάτη των CIA-Λάτση, με την οποία η CIA μπορεί σήμερα και χωρίς καν να χρειάζεται τις επαφές της στην Ασφάλεια νάχει άμεση πρόσβαση σε όλους τους φακέλους του ελληνικού κράτους. Αυτό γίνεται δυνατόν με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή της IBM αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που δήθεν δώρησε ο Λάτσης στην Ασφάλεια —όταν ξέρουμε ότι οι διάφοροι Λάτσηδες δεν δίνουν δραχμή χωρίς αντάλλαγμα. Έτσι, μέσω του Λάτση, βγαίνουν απ' τη μέση οι άλλες πολυεθνικές των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η Ασφάλεια εφοδιάζεται με τεχνολογία IBM και έτσι αποκτάει τη δυνατότητα, η CIA και οι άλλες αμερικανικές υπηρεσίες, άμεσης πρόσβασης στο δίκτυο αφού είναι τεχνολογίας IBM και το τεχνικό προσωπικό που θα το χειρίζεται έχει εκπαιδευθεί από αυτούς. Βέβαια θα μας πουν ότι θάχει διπλό σύστημα ασφαλείας αχτύπητο, θα νεκρώνεται μόλις μπει κάποιος στο κύκλωμα και άλλα παραμύθια. Ποιος όμως θα πιστέψει ότι η IBM, η CIA κλπ. δεν θα τόχουν προβλέψει και δεν θα μπορούν να μπαίνουν μέσα στο κύκλωμα, όποτε θέλουν, και να μαθαίνουν οποιαδήποτε πληροφορία θέλουν για οποιοδήποτε πολίτη, μετά μάλιστα την υιοθέτηση του κωδικοποιημένου αριθμού, του ΕΚΑΜ; Αυτό είναι άλλο δείγμα γραφής της πολιτικής εθνικής ανεξαρτησίας αλλά και της κατάργησης των φακέλων που προωθεί το ΠΑΣΟΚ.

Η οργάνωση μας λοιπόν δεν αγωνίζεται μόνον για την κατάργηση των ΜΑΤ και των μυστικών υπηρεσιών, αλλά όλων των αστυνομικών δυνάμεων. Κι επειδή κάποιος τσαρλατάνος δημοσιογράφος έγραψε ότι με την τελευταία μας προκήρυξη αναθεωρήσαμε αυτή τη θέση μας, επαναλαμβάνουμε εδώ τη θέση που είχαμε υποστηρίξει παλιότερα υπογραμμίζοντας ότι όχι μόνο δεν την α-ναιρέσαμε, αλλά τη θεωρούμε σαν μια απ' τις προϋποθέσεις για ένα καθεστώς όπου οι εργαζόμενοι θα διοικούν και διαχειρίζονται τα εργοστάσια τους, οπού οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κι όχι μια γραφειοκρατία, ακόμη κι αν αυτή έχει προέλθει απ' τους εργαζόμενους, θάχουν στα χέρια τους τις παραγωγικές μονάδες και θα τις διοικούν. Οι πολιτικές δυνάμεις (ΚΚΕ εσ., ΚΚΕ) σήμερα που μιλάνε για αυτοδιαχείρηση, για εργάτες που θα διοικούν, και δεν μιλάνε για αφοπλισμό και διάλυση της αστυνομίας, εμπαίζουν το λαό, γιατί στην ουσία μιλάνε για μια γραφειοκρατία που θα διοικεί και την οποία θα υπηρετεί η αστυνομία που θα καταστέλλει και πάλι τους αγώνες των εργαζομένων. Μια απ' τις προϋποθέσεις, όχι βέβαια μοναδική, για να μην υπάρχει αυτή η γραφειοκρατία, είναι ο ένοπλος λαός, ο ένοπλος εργαζόμενος, αφού θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να στρέψει τα όπλα του ενάντια σ' αυτή τη γραφειοκρατία που τον αντικατέστησε. Έτσι επαναλαμβάνουμε εδώ ότι, «Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία, όπου δε θα υπάρχουν ΜΑΤ, δε θα. υπάρχουν μπάτσοι, χαφιέδες. Για μια κοινωνία όπου οι ίδιοι οι εργάτες οπλισμένοι θα φυλάνε εκ περιτροπής τα εργοστάσια τους. Οι αγρότες θα φυλάνε τους συνεταιρισμούς και τις εκμεταλλεύσεις τους, οι φοιτητές τα πανεπιστήμια κι ο ένοπλος λαός τις γειτονιές και δημόσια κτίρια. Και αν χρειαστεί να υπάρξει ένα ειδικό μικρό σώμα, θα αφιερώνει ένα σημαντικό τακτό χρόνο υπηρεσίας του στην παραγωγή μαζί με το λαό, θάχει τα ίδια προβλήματα μ' αυτόν, θα ζει στις ίδιες συνθήκες κι έτσι δε θα ξεκόβεται από αυτόν και θα παράγει από το εισόδημα του».

Εθνική ’μυνα, Εκεί όμως που γίνεται ολοκάθαρο γιατί ο ελληνικός λαός ενώ βαρύνεται με τόσους φόρους, δεν του προσφέρονται οι απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες, είναι όταν εξετάζουμε την λεγόμενη Εθνική Αμυνα. Η χώρα μας έχει τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες σαν ποσοστό Κρατικού Προϋπολογισμού από όλες τις χώρες του NATO παρ' όλο που είναι απ' τις λιγότερο αναπτυγμένες. Κι ενώ δαπανά τεράστια ποσά που γονατίζουν την οικονομία, το κωμικό-τραγικό της υπόθεσης είναι ότι υπάρχει μόνο για τα μάτια, όπως τόδειξε το ζήτημα της Κύπρου, απ' το 74 μέχρι σήμερα κι όχι μόνο τα γεγονότα του 74.

Είναι πασίγνωστο σήμερα ότι πρωταγωνιστής αλλά και καθοδηγητής της συνωμοσίας του 74 αλλά και της μετέπειτα πορείας του Κυπριακού, υπήρξε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, η CIA, DIA κλπ. Με το πραξικόπημα της χούντας Ιωαννίδη και την εισβολή των Τούρκων σοβινιστών, πέτυχαν συνάμα δυο στόχους. Έβαλαν σταθερές βάσεις για την πραγματοποίηση της πάγιας πρότασης-λύσης από παλιά του Κυπριακού, την ουσιαστική διχοτόμηση α' ή β' τύπου, με την τούρκικη κατοχή σχεδόν της μισής Κύπρου, και δεύτερο ανέτρεψαν τη δικτατορία, πούχε τελείως χρεωκοπήσει μετά το Πολυτεχνείο.

Στην κρίση όμως του 74 η CIA δεν χρησιμοποίησε μόνο τη χούντα του Ιωαννίδη. Αυτή χειραγωγήθηκε για να πραγματοποιήσει το πραξικόπημα, πούταν το απαραίτητο πρόσχημα για την Τούρκικη εισβολή. Παράλληλα όμως η CIA χρησιμοποίησε τόσο το πρόσχημα της χούντας Ιωαννίδη, όσο και την άλλη κλίκα που ηγεμόνευσε τότε στις Δυνάμεις και που ηγεμόνευσε και στη μεταπολίτευση¹ για να πετύχει την απαραίτητη προϋπόθεση όλης της επιχείρησης: την αποφυγή πάση θυσία ένοπλης σύρραξης ανάμεσα σ' Ελλάδα-Τουρκία, την αποτροπή ένοπλης αντίδρασης του ελληνικού στρατού.

_______________________________

1. Την κλίκα Ντάδου, Γκράτσιου και άλλων.

_______________________________

Γι' αυτό ο Κίσσιγκερ στέλνοντας τον απεσταλμένο του υπουργό Σίσκο μέσα στο Πεντάγωνο επέβλεπε άμεσα και καθοδήγησε όλο τον μηχανισμό των ανώτατων αξιωματικών του ελληνικού στρατού ώστε να μην πέσει ούτε τουφεκιά. Το ίδιο άλλωστε έγινε και στον δεύτερο Αττίλα.

Παράλληλα φρόντισαν μέσω των βάσεων τους στη χώρα να ελέγχουν ηλεκτρονικά όλες τις κινήσεις αλλά και να αποπροσανατολίσουν, δημιουργώντας παράσιτα και αχρηστεύοντας τα ηλεκτρονικά όργανα τους, πολεμικά αεροπλάνα που πήγαιναν στην Κύπρο στέλνοντας τα στο Ισραήλ ή εμποδίζοντας τα να πάνε στην Κύπρο.

Αν λοιπόν το πραξικόπημα Ιωαννίδη είναι προδοσία, τότε η μη αντίδραση στην άλλη κλίκα των στρατιωτικών και η δουλική υποταγή τους στις διαταγές των αφεντικών τους τι είναι; Δεν είναι προδοσία;

Αλλά οι ευθύνες δεν περιορίζονται χρονικά μέχρι τον δεύτερο Αττίλα. Υπάρχει και τρίτη περίοδος ευθυνών, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και αποσιωπάται εσκεμμένα. Είναι η περίοδος της μεταπολίτευσης, πρώτα της 7χρονης διακυβέρνησης ΝΔ και μετά του ΠΑΣΟΚ. Γιατί η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα όπου υπέστησαν ήττες, που αναγκαστικά τις αποδέχτηκαν προσωρινά, αλλά εργάστηκαν ανασυγκροτήθηκαν και πέτυχαν να τις ανατρέψουν. Τι έκανε η μεταπολίτευση; Απολύτως τίποτε. Υπέγραψε τελειωτικά τη θανατική καταδίκη, το θάψιμο, το ξεπούλημα της Κύπρου μη κάνοντας απολύτως τίποτε που θα μπορούσε ν' ανατρέψει τα τετελεσμένα λειτουργώντας και αυτή (είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ) σαν πειθήνιο και δουλικό όργανο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Και είναι μία απ' τις σπάνιες φορές που συμφωνούμε με τον Κύρκο όταν δήλωσε πρόσφατα στη Βουλή, ότι για την Κύπρο όλοι οι βουλευτές έχουν ευθύνες. Για τη συμμετοχή τους λοιπόν στην προδοσία της Κύπρου, οι πολιτικές ηγεσίες αλλά και οι σημερινές στρατιωτικές ηγεσίες σε ποιον θα λογοδοτήσουν; Ποιο δικαστήριο θα τους δικάσει;

Σ' αυτό το σημείο πρέπει ν' αναφερθούμε σε δυο μύθους που καλλιεργούνται από το πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό του καθεστώτος για ν' αποκρύψει την πλήρη εξάρτηση του απ' τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αλλά και για να αποσείσει τις ευθύνες του. Ο πρώτος είναι ότι η γεωγραφική θέση της Κύπρου δεν επιτρέπει καμιά στρατιωτική ενέργεια. Και αν όμως ακόμη δεχτούμε — παρ' ότι υπερβολικό— ότι ο στρατός ήταν τελείως αποδιοργανωμένος το 74, σε διάστημα όχι ενός αλλά 12 χρόνων μέχρι σήμερα, 7 επί ΝΔ και 5 επί ΠΑΣΟΚ, θάταν δυνατόν νάχε γίνει καλά προετοιμασμένη στρατιωτικά επιτυχημένη ενέργεια, ακόμη κι αν η Κύπρος βρίσκονταν στον Ατλαντικό Ωκεανό. Παράδειγμα, η Κούβα —που αντιστοιχεί χονδρικά από άποψη μεγέθους και δυνατοτήτων με τη χώρα μας — εκπληρώνοντας το διεθνιστικό της καθήκον, έστειλε στρατεύματα κι εθελοντές με βαρύ οπλισμό στην Αγκόλα, όπου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη νικηφόρα έκβαση της αντιαποικιακής επανάστασης. Όπως μάλιστα έγραψαν τα λίγα σχετικά ανεξάρτητα αστικά φύλλα του ξένου τύπου περιγράφοντας όλες τις λεπτομέρειες της αποστολής, σ' αυτήν όχι μόνο δεν τους βοήθησε κανένας, αλλά ούτε καν ενημέρωσαν κανένα παίρνοντας την απόφαση και εκτελώντας την πολύ γρήγορα και χρησιμοποιώντας μέχρι και παμπάλαια αεροπλάνα εποχής Μπατι-στα. Όποιος έχει τα κότσια και θέλει πράγματι ν' αγωνιστεί για μια δίκαια υπόθεση παρ' όλες τις οικονομικές δυσκολίες και ελλείψεις, βρίσκει τρόπους να το κάνει. Είναι λοιπόν μεγάλο ψέμα, ότι για λόγους γεωγραφικούς, στρατιωτικούς, επιχειρησιακούς, γενικά τεχνικούς ήταν αδύνατη ένοπλη στρατιωτική επιχείρηση μέχρι σήμερα στην Κύπρο.

Δεύτερο. Είναι ψέμα και παραπλάνηση ότι μια ένοπλη στρατιωτική ενέργεια θα σήμαινε πόλεμο Ελλάδας-Τουρκίας. Γιατί τον πόλεμο δεν τον θέλουν οι λαοί και καμιά απ' τις δύο κυβερνήσεις, για δικούς τους λόγους, ούτε η Δυτική Ευρώπη και κυρίως ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Αυτό που θα γινόταν είναι αυτό που έγινε αλλεπάλληλα μεταπολεμικά, αυτό που έγινε το 74, δηλ. μια περιορισμένη τοπικά και χρονικά σύγκρουση που θα διαρκούσε 3-4 μέρες και μετά διαπραγματεύσεις. Αυτές όμως θα γίνονταν από άλλη θέση ισχύος πια κι όχι απ' τη σημερινή. Και γι' αυτό θά-φτανε μια καλά προετοιμασμένη στρατιωτική ενέργεια, που θάλλαζε έστω περιορισμένα το σημερινό στάτους κβο.

Αποσαφηνίζουμε εδώ, για τους γνωστούς τσαρλατάνους δημοσιογράφους, ότι δεν υποστηρίζουμε κι ούτε προτείνουμε μια τέτοια ενέργεια. Ξεκαθαρίζουμε ότι αυτή ούτε αδύνατη είναι ούτε ότι σήμαινε πόλεμο όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί για να δικαιολογήσουν το ξεπούλημα της Κύπρου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Στρατός, για τον οποίο οι φορολογούμενοι πληρώνουν κολοσσιαία ποσά, για υπέρογκους μισθούς, εξοπλισμούς κάθε τύπου κλπ., ούτε καν μία τέτια περιορισμένη ενέργειαδεν είναι σε θέση να κάνει. Κι επί τη ευκαιρεία δεν μπορεί παρά να μας προκαλούν ακράτητα γέλια οι δηλώσεις Δροσογιάννη ότι θα καταλάβει με τους κομμάντος του το κράτος των Εξαρχείων, ξυλοκοπώντας 15χρονους που θέλουν να κάνουν τον παλικαρά. Ας πάνε να καταλάβουν το κράτος του Ντενκτάς. Ο ελληνικός λαός υποτίθεται ότι γι' αυτό τους πληρώνει.

Οι λόγοι για τους οποίους ο ελληνικός στρατός είναι παράλυτος και δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε είναι άλλοι, είναι πολιτικοί. Κατ' αρχήν τίποτε δεν έχει αλλάξει στο στρατό. Η νοοτροπία, οι κανονισμοί, όλο το κλίμα παραμένουν φασιστικά και τίποτε δεν το δείχνει καλύτερα από τις δεκάδες αυτοκτονίες των φαντάρων. Ο μηχανισμός των ανώτατων αξιωματικών που ηγεμονεύει στο στρατό απ' τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα ελέγχεται πλήρως απ' τις διάφορες μυστικές υπηρεσίες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι βάσεις που διαθέτει στο έδαφος μας, του επιτρέπουν να ελέγχει όλο το χώρο μας και να μην επιτρέπει καμιά δυνατότητα πρωτοβουλίας στο στρατό. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα όπου ο πόλεμος είναι πριν απ' όλα ηλεκτρονικός. Στην πρόσφατη ναζιστική αμερικάνικη επιδρομή-βομβαρδισμό της Λιβύης, απ' τα 100 αεροπλάνα που συμμετείχαν, όχι λιγότερα απ' τα 30 είχαν μόνη αποστολή την ηλεκτρονική παραπλάνηση. Με τελειότατα ηλεκτρονικά όργανα εξουδετέρωσαν τα ραντάρ και άλλα συστήματα της Λιβύης, και μόνο τότε επέδραμαν τα βομβαρδιστικά.

Το τελευταίο αυτό παράδειγμα μας οδηγεί και στο συμπέρασμα ότι η αγορά του αιώνα αποτελεί μια νέα κοροϊδία του λαού, απ' τους πολιτικούς όσο και απ' τους στρατιωτικούς, εκτός του ότι βέβαια γονατίζει την ελληνική οικονομία γιατί δεν πρόκειται μ' αυτή να λυθεί και τότε το πρόβλημα της Εθνικής ’μυνας και της Ανεξαρτησίας. Πρόσφατα γράφτηκε ότι οι αμερικανικές εταιρίες δεν θα δώσουν τον ηλεκτρονικό μηχανισμό των αντίμετρων, χωρίς τον οποίο είναι άχρηστα, αφού θα επισημαίνονται άμεσα. Αλλά και αν ακόμα η πληροφορία είναι παραπλανητική και τα δώσουν, όπως πιστεύουμε ότι είναι, για να υποχωρήσουν στη συνέχεια και να πανηγυρίζει η κυβέρνηση, και πάλι θα μπορούν εύκολα να τον εξουδετερώσουν αφού είναι οι κατασκευαστές. Θα κρατήσουν πάντα αυτό το χαρτί στα χέρια τους για να μπορούν να ελέγχουν, παραπλανούν, για νάχουν την πρωτοβουλία των κινήσεων στη χώρα μας.

Η αγορά του αιώνα είναι ακόμη περισσότερο απάτη και κοροϊδία, όταν αναλογιστούμε ότι με μικρή ηλεκτρονική βιομηχανία, που η χώρα μας έχει και την τεχνική και την οικονομική (δεν χρειάζονται μεγάλα κεφάλαια) δυνατότητα να οικοδομήσει, που θάταν όμως αυτόνομη κι όχι στα χέρια των δυτικών πολυεθνικών, όπως συμβαίνει σήμερα (με τις διάφορες βιομηχανίες όπλων), μπορεί εύκολα να χτίσει ένα ηλεκτρονικό τείχος άμυνας πάνω απ' τα νησιά και το Αιγαίο. Αυτή η βιομηχανία είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε εθνική άμυνα. Γι' αυτό π.χ. το Ισραήλ, παρ' ότι είναι όχι απλά στενός σύμμαχος των ΗΠΑ αλλά το χαϊδεμένο παιδί τους, που μπορεί και παίρνει σαν βοήθεια ό,τι τελειότερο οπλικό σύστημα υπάρχει στις ΗΠΑ, δεν αρκέστηκε _σ' αυτό, αλλά έφτειαξε απ' τις πρώτες μέρες της ίδρυσης του κράτους_του Ισραήλ ανεξάρτητη ηλεκτρονική βιομηχανία, για να μπορεί ακριβώς να έχει πλή-ρη, αυτονομία στις επικοινωνίες και τα άλλα αμυντικά συστήματα. Μια τέτοια όμως ανεξάρτητη ηλεκτρονική βιομηχανία δεν μπορεί να γίνει για λόγους πολιτικούς, όταν ολόκληρο το κράτος γενικά όπως και ο στρατός και το πολιτικό προσωπικό που ηγεμονεύει σήμερα, το ΠΑΣΟΚ με την προδοτική κλίκα Παπανδρέου-Κου-τσόγιωργα-Τσοχατζόπουλου, δουλεύει για την τυφλή εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Δυτικού και Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Συμπερασματικά. Καμία εθνική άμυνα δεν μπορεί να υπάρξει όσο υπάρχουν αμερικάνικες βάσεις που ελέγχουν ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο. Όσο μπορούν να ελέγχουν-εξουδετερώνουν- παραπλανούν ηλεκτρονικά τα διάφορα οπλικά συστήματα, αεροπλάνα που μας πουλούν, αφού αυτοί είναι οι κατασκευαστές τους. Όπως ακριβώς έκαναν την Κυπριακή κρίση το 74. Όσο ελέγχουν ολόκληρο το μηχανισμό των ανώτερων αξιωματικών, όπως αυτό αποδεικνύεται απ' το γεγονός, ότι αυτοί προτείνουν και αποδέχονται τα dιάφορα οπλικά συστήματα έχοντας πλήρη γνώση του ότι μας είναι στην ουσία άχρηστα.

Όσο αφορά το δήθεν φάκελο της Κύπρου και την ανακριτική επιτροπή, ο στόχος της είναι τριπλός: 1) ν' αποκρύψει τον κύριο ξένο υπεύθυνο, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, 2) ν' αποκρύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους ιστορικά για την προδοσία και το ξεπούλημα της Κύπρου, το πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, δηλ. τις πολιτικές ηγεσίες της δικτατορίας, την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τις στρατιωτικές ηγεσίες απ' την Παπαδοπουλική χούντα μέχρι τη σημερινή ηγεσία, 3) να περιορίσει όσο γίνονται περισσότερο τους υπεύθυνους, γνωστούς «άφρονες φασίστες» της χούντας Ιωαννίδη, ενώ αυτοί είναι απλώς μικρό μέρος των υπευθύνων.

Θα μας ρωτήσουν: Καλά πώς μπορεί να λειτουργήσει ένα κράτος χωρίς φόρους. Κατ' αρχήν δεν λέμε αυτό. Τί φόρους και για τί είδους κράτος, είναι ένα ζήτημα που δεν μπορούμε να αναπτύξουμε εδώ, περά απ το ότι είναι προφανές ότι όταν αγωνίζεται για τη Λαϊκή Εξουσία και το Σοσιαλισμό αυτό προϋποθέτει ένα τελείως διαφορετικό και άλλου είδους περιεχόμενου και ποιότητας κράτος. Εμείς λέμε ότι σήμερα, με τη φύση και τις ιδιομορφίες του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, το φορολογικό σύστημα αποτελεί μια μεγάλη απάτη σε βάρος του λαού, που νομιμοποιεί το χαρακτηρισμό του σαν κράτος-απατεώνα. Μια πολύπλοκη φάμπρικα-μηχανή με την οποία απ' τη μια δεν συλλαμβάνονται τα 450 δις της Ωνάση και των άλλων απατεώνων της λματ, που φοροδιαφεύγουν ετήσια, κι απ' την άλλη ληστεύονται πελώρια ποσά από το εισόδημα των εργαζομένων. Με τα ποσά αυτά το κράτος δεν προσφέρει, όπως εξηγήσαμε, τις αναγκαίες κοινωνικές και άλλες υπηρεσίες που οφείλει να προσφέρει, Παιδεία, Υγεία, Δημόσια Τάξη, Εθνική ’μυνα, αντίθετα τα ποσά αυτά πηγαίνουν κατ' ευθείαν στις τσέπες των μεγαλοαπατεώνων καπιταλιστών της λματ για να πληρωθούν αυτά που έκλεψαν. Χρησιμεύουν για να πληρώνονται τεράστιοι μισθοί στο σύνολο των κηφήνων υψηλόμισθων ανώτατων κρατικών υπαλλήλων του κράτους-απατεώνα. Στα παράσιτα ανώτερα και ανώτατα στελέχη τόσο της Αστυνομίας όσο και του Στρατού που εμπαίζουν συνεχώς το λαό ότι δουλεύουν δήθεν για την τάξη και την άμυνα ενώ είναι απλοί εντολοδόχοι των αμερικάνικων και των άλλων δυτικών μυστικών υπηρεσιών. Με τα χρήματα αυτά που του ληστεύονται ο ελληνικός λαός, παρ' ότι δεινοπαθεί οικονομικά, συμμετέχει —μερικά αλλά συμμετέχει— στην ανακύκλωση των κεφαλαίων των δυτικών τραπεζών και στην χρηματοδότηση της αμερικανικής πολεμικής· βιομηχανίας των πυρηνικών και του «πολέμου των άστρων», με την πρόσφατη αγορά του αιώνα.

Όλοι όσοι, λοιπόν, ασχολούνται με την οργάνωση και λειτουργία αυτού του μηχανισμού απάτης-ληστείας του εισοδήματος του λαού, απ' τον υπουργό Οικονομικών μέχρι τους διευθυντές των Εφοριών, έχουν απόλυτη συνείδηση της φύσης και του περιεχόμενου της αποστολής τους, ξέρουν πολύ καλά τί κάνουν, και ας προσέξουν καλά.

Αποφασίσαμε λοιπόν να χτυπήσουμε με βόμβες τέσσερις απ' τις υπηρεσίες του μηχανισμού απάτης-ληστείας του λαϊκού εισοδήματος, που αποκαλείται φορολογικό σύστημα του ελληνικού κράτους-απατεώνα, τις λαομίσητες Εφορίες. Τις εφορίες των οδών:

1. Συγγρού και Πεντέλης στο Μαρούσι.
2. Ελ. Βενιζέλου, στη Νέα Ιωνία.
3. Αγ. Δημητρίου, στο Μπραχάμι.
4. Σαμψούντος και Χανίων, στο Μπραχάμι (Εφορία Αυτοκινήτων).

Χαιρετίζουμε τον αγώνα του λαού μας, που δυνάμωσε και ανέβηκε σε ψηλότερα επίπεδα τους τελευταίους μήνες, τόσο το μαζικό ειρηνικό όσο και το βίαιο δυναμικό ενάντια στην αμερικάνικης και ΕΟΚικής έμπνευσης αντιλαϊκή πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Πολιτική που αυξάνει την ανεργία, χτύπησε καίρια το βιοτικό επίπεδο, εναπόθεσε τις τύχες της χώρας στις Δυτικές Τράπεζες. Τον καλούμε να τον συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση μέχρι την πλήρη ανατροπή της, την ανατροπή της κλίκας των πειθήνιων και δουλικών οργάνων της ΕΟΚ και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Τσοχατζόπουλου.

Μέχρι την τελική νίκη.

Την κατάληψη της εξουσίας απ' την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές τάξεις.

Την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των προβληματικών. Τη λαϊκή απαλλοτρίωση των περιουσιακών στοιχείων των απατεώνων της λματ.

Τη λαϊκή Εξουσία και το Σοσιαλισμό.

Ο αγώνας συνεχίζεται.

Αθήνα 3-10-86
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Επειδή προβλέπουμε νέο παροξυσμό της γνωστής φιλολογίας, δηλώνουμε ότι η σημερινή βομβιστική μας επίθεση δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση αλλαγή της στρατηγικής και της τακτικής μας, ή του τύπου των βίαιων δυναμικών ενεργειών. Τόσο μάλιστα που η τελευταία ενέργεια μας, η δίκαιη εκτέλεση του μεγαλοαπατεώνα-μεγαλοκαπιταλιστή Αγγελόπουλου, όσο και η πολιτική μας προκήρυξη είχαν τεράστια θετική απήχηση κι επιδοκιμασία απ' την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων τόσο των ανοργάνωτων όσο και της βάσης των Κ.Κ. Υπήρξε ίσως η πιο προωθημένη δυναμική ενέργεια κι επιλογή μετά την εκτέλεση του βασανιστή Μαλλιού έχοντας σαν στόχο για πρώτη φορά έναν απ' τους κύριους καπιταλιστικούς ομίλους της άρχουσας τάξης, της λματ. Σε μια μάλιστα περίοδο πολιτικών ανακατατάξεων, όπου διαμορφώνεται μια μοντέρνα πολιτική, εκπρόσωπος των συμφερόντων της, μια συγκαλυμμένη Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ.

Η πλήρης επιτυχία της ενέργειας φάνηκε ολοκάθαρα απ' τον πανικό που κατέλαβε και το σύνολο του φάσματος των καθεστωτικών δυνάμεων, απ' τη δεξιά μέχρι το ΚΚ, τόσο που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε τον τόνο του πανικού ψελίζοντας τη μια τις ασυναρτησίες ότι γνωρίζει τους πνευματικούς άνδρες της 17Ν και αναιρώντας τες τη επομένη. Διακόπτοντας την επίσημη επίσκεψη του κι εγκαταλείποντας άρον-άρον το Πεκίνο. Δίνοντας την εντολή να κινητοποιηθούν πάραυτα το σύνολο των δημοσιογράφων στον ιερό αγώνα ενάντια στη 17Ν,

Τίποτε δεν δείχνει καλύτερα τον πανικό τους, από την πλήρη σύγχυση που επικρατεί στα γραπτά τους. Οποιαδήποτε ανοησία, ακόμη κι η πιο χονδροειδής, είναι όπλο τους εναντίον μας. Ακόμη κι αν διαψεύδεται όχι μόνο από άλλο παρακείμενο άρθρο, αλλά από την επόμενη παράγραφο τους. Και είναι φυσικό αφού πρόθεση τους δεν ήταν να κάνουν πολιτική κριτική αλλά να ανατρέψουν αμέσως, απ' την επομένη κιόλας, κατά την πάγια τακτική της αστικής δημοσιογραφίας, την τεράστια θετική απήχηση της προκήρυξης μας, χωρίς καν νάχουν προλάβει να την διαβάσουν πραγματικά, γράφοντας οποιαδήποτε ψευδολογία τους περνάει απ' το μυαλό εναντίον μας. Σύγχυση που φάνηκε κι απ' την απόλυτη σιωπή που έπεσε μόλις δημοσιεύσαμε τη δεύτερη προκήρυξη μας, όπου αποκαλύπταμε την παραπάνω χυδαία πρακτική, όχι μόνο του άρθρου στο οποίο τυπικά απαντούσαμε αλλά και των περισσότερων άλλων που ουσιαστικά έκαναν το ίδιο πράμα... Κανείς τους δεν έβγαλε άχνα, αλλά έκαναν την πάπια, σαν να μιλούσαμε για εξωγήινους.

Μας καταλογίζουν πρόθεση να εμφανιστούμε νόμιμα στην πολιτική σκηνή —και ανησυχούνε σφόδρα γι' αυτό— και παράλληλα αδυναμία να την πραγματοποιήσουμε χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι και μόνο η επίκληση από μέρους τους μιας τέτιας προοπτικής αυτοαναιρεί όλα όσα λένε, ότι δήθεν είμαστε απομονωμένοι. Αντίθετα σημαίνει ότι και αυτοί ακόμη αναγνωρίζουν ότι η 17Ν έχει πολύ μεγάλες συμπάθειες στις πλατύτερες λαϊκές μάζες και μια σημαντική ακτινοβολία που φοβούνται τα τελευταία χρόνια. Τους καθησυχάζουμε όμως: Δεν έχουμε καμιά απολύτως τέτια πρόθεση αφού συνειδητά απορρίψαμε το ρεφορμιστικό δρόμο και διαλέξαμε το δρόμο του δυναμικού παράνομου επαναστατικού αγώνα.

Βασικός και κύριος στόχος των δημοσιογράφων είναι ν' αποκρύψουν απ' το λαό το γεγονός ότι είμαστε μια επαναστατική πολιτική δύναμη κι ότι μια τέτια δραστηριότητα είναι σήμερα στη χώρα μας όχι μόνο δυνατή αλλά και πραγματικότητα. Φυσικό είναι λοιπόν να πρωτοστατούν οι αριστεροί δημοσιογράφοι, νομίζοντας ότι θα μπορέσουν έτσι να κρύψουν πιο εύκολα τη σημερινή φύση των Κ.Κ. Όπως ακόμη και στη περίπτωση Μαλλιού, όπου είχαν βαλθεί να πείσουν το λαό, επικαλούμενοι και τον τρόπο σύνταξης της προκήρυξης, ότι είμαστε χουντικοί πράκτορες, έτσι και σήμερα προσπαθούν να περάσουν μια πιο εκλεπτυσμένη συνταγή, αφού η παλιά δεν πείθει κανέναν μέσα στα κόμματα, ότι δήθεν είμαστε του ΠΑΣΟΚ και ότι αγωνιζόμαστε υπέρ της αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού. Πρόκειται για την πάγια πρακτική του μοντέρνου σταλινισμού. Παλιά όποιος διαφωνούσε ήταν πράκτορας, σήμερα είναι ΠΑΣΟΚ ή διαγραμμένος και αγωνίζεται για την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού.

Και είναι αποκαλυπτικό ότι το σύνολο των αριστερών δημοσιογράφων, αλλά και ορισμένων δήθεν αριστεριστών, αποσιώπησαν τελείως τη συγκεκριμένη κριτική που κάναμε στα Κ.Κ. και αυτό που ονομάζαμε τα 2 ιστορικά λάθη των σημερινών ηγετών που μετέτρεψαν τα κόμματα από δυνάμεις επαναφοράς σε στηρίγματα του καθεστώτος, σε αριστερό άλλοθι του. Ένας μάλιστα απ' αυτούς τους δημοσιογράφους, χρησιμοποιώντας μια μεθοδολογία αντάξια της πατσαβούρας, όχι μόνο την αποσιώπησε αλλά τη διαστρέβλωσε τελείως, προσπαθώντας να τη γελοιοποιήσει, παρουσιάζοντας αποσπάσματα τελείως ξεκομμένα απ' την ουσία της κριτικής.

Κοντά σ' αυτούς, έχουμε και μερικούς παλιούς ή και νυν αριστεριστές που έχουν χρεωκοπήσει πολιτικά και έχουν γίνει οι κολαούζοι των καθεστωτικών δυνάμεων. Ορισμένοι από δαύτους, όντας κάτω απ' την άμεση ή έμμεση καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών, προσπαθούν με διάφορες προβοκάτσιες να παίξουν διάφορα παιχνίδια σε βάρος μας. (Μην ξεχνάμε ότι σήμερα με το ΠΑΣΟΚ οι μυστικές υπηρεσίες έχουν συνεργάτες, σειρά από αριστερούς ή Πασόκους πούχουν στενές σχέσεις με πολλούς αριστεριστές.) ’λλοι πάλι, και όχι μόνο αριστεριστές, επιδίδονται σε μια βιομηχανία δηλώσεων αντι-17Ν, υπογραφών μοντέρνων δηλώσεων μετανοίας, μπας και τους κόψει το καθεστώς τα πραγματικά ή υποθετικά -προνόμια τους. Τέλος έχουμε και ορισμένα έντυπα, εβδομαδιαία, δεκαπενθήμερα, μηνιαία, πατριάρχες της ποιότητας και δεοντολογίας. Μερικά μάλιστα απ' αυτά μας κατηγόρησαν προβάλλοντας μια νέα ποιότητα, έναν αγοραίο .συναισθηματισμό, αντάξιο σκηνοθέτη της Βουγιουκλάκη,, γιατί ο Αγγελόπουλος ήταν γέρος (το κακόμοιρο το γεροντάκι...). Σύμφωνα με την πρωτοπόρα και μη λαϊκίστικη λογική, αυτό που μετράει δεν είναι η κοινωνική πρακτική αλλά η ηλικία. Αν όμως είναι νέος, θα συμφωνήσετε ρε παιδιά, να ξέρουμε, για τον επόμενο; Όχι, άρα λοιπόν αφήστε τα παιδιαρίσματα, για να μην πούμε τίποτε πιο βαρύ.

Το πιο ωραίο είναι ότι το «λαϊκίστικο» φύλλο που δεν χάνουν ευκαιρία να χτυπάνε υπήρξε το μόνο που σεβάστηκε την αλήθεια λέγοντας: Αν το κράτος είχε φυλακίσει τον Αγγελόπουλο θάταν μεν φυλακισμένος αλλά θα ζούσε. Που σημαίνει ότι με δυο λόγια είπε την ουσία, σεβάστηκε την αλήθεια: 1) ο Αγγελόπουλος είχε κάνει τεράστιες απάτες, 2) το κράτος δεν έκανε τίποτε εναντίον του άρα ήταν συνένοχο. Αντίθετα οι αρχιερείς της δεοντολογίας και της ποιότητας, προσπάθησαν να αποσιωπήσουν κανονικότατα αυτά τα γεγονότα, την αλήθεια, την ουσία της υπόθεσης, μιλώντας για γεροντάκια. Γιατί μπορεί βέβαια νάσαι ενάντια στην εκτέλεση, δεν μπορεί όμως να κρύβεις απ' τους αναγνώστες σου τις απάτες του Αγγελόπουλου ενάντια στη χώρα, και τα πρόστιμα του κράτους που δεν εισπράχτηκαν ποτέ.

Ο λαός όμως λέει: Πες μου ποιος σε πολεμάει και πώς, να σου πω ποιος είσαι. Το γεγονός ότι το σύνολο των καθεστωτικών δυνάμεων, απ' τη δεξιά μέχρι ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ. και ορισμένους χρεωκοπήσαντες αριστεριστές, έχουν συνασπιστεί στον ιερό τους αγώνα υπέρ του καπιταλισμού της λματ και του κράτους απατεώνα χυδαιολογώντας, διαστρεβλώνοντας, ψευδολογώντας ενάντια στη 17Ν, αποτελεί για μας την καλύτερη και ισχυρότερη επιβεβαίωση για τη σωστότητα της στρατηγικής και των επιλογών μας.

Αντίθετα βέβαια αν επικροτούσαν την δράση μας και "μας καλόπιαναν αυτό θάταν ένδειξη ότι έχουμε κάνει σοβαρά λάθη στις επιλογές μας. Ας μην έχουν λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι θα επιμείνουμε σ' αυτές.