ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ

Η ανακοίνωση αυτή έγινε μετά απ' τα πρώτα ψέματα των εφημερίδων. Κι αυτή είχε την ίδιαν τύχη με την πρώτη δηλαδή κουκουλώθηκε με επιμέλεια.

Αθήνα 26 Δεκέμβρη 1975
Οργάνωση "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟ

Δύο μέρες μετά την δίκαια και παραδειγματική εκτέλεση του αρχηγού της CIA το φαινόμενο που παρατηρείται είναι χωρίς προηγούμενο. Ενώ απ' τη πρώτη στιγμή διεκδικήσαμε σαν οργάνωση "17 Νοέμβρη" τη πολιτική ευθύνη της δίκαιας αυτής ενέργειας, γράφτηκαν στις εφημερίδες τα πάντα εκτός απ' την αλήθεια: ότι είναι πράξη μυστικών πρακτόρων, ότι είναι προβοκάτσια, ότι οι υπεύθυνοι είναι ’ραβες μελαψοί, ότι είχαν
ξένη προφορά, ότι είναι Τούρκοι, ότι έχει σχέση με τις ενέργειες της Βιέννης και του Παρισιού, την απαγωγή της Βιέννης κτλ. Κι όμως το ίδιο βράδυ της Τρίτης στείλαμε πολιτικά κείμενα σ' όλες τις εφημερίδες στα οποία εξηγούσαμε τους λόγους της αντιϊμπεριαλιστικής αυτής ενέργειας. Επί πλέον τηλεφωνήσαμε σε ορισμένες εφημερίδες, διεκδικώντας την ενέργεια και λέγοντας τους ότι είχαμε βάλει κείμενα γι' αυτούς σε

ορισμένα σημεία της Αθήνας. Τέλος, το ίδιο βράδυ μοιράσαμε προκηρύξεις σε πολλές λαϊκές γειτονιές της Αθήνας. ’ρα τουλάχιστον οι απογευματινές εφημερίδες της Τετάρτης έπρεπε να ξέρουν την αλήθεια. Κι όχι μόνο αυτές αλλά περισσότερο αυτές της Πέμπτης συναγωνίστηκαν σε αστυνομικά μυθιστορήματα και ρομάντσα με σκοπό τη δημιουργία σύγχυσης, την απόκρυψη της αλήθειας, τη δηλητηρίαση του λαού. Οι πολιτικοί συντάκτες μετατράπηκαν σε συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Γράφτηκε στην κυριολεξία ό,τι είναι δυνατόν για να κρυφτή η αλήθεια. Αυτή είναι η περιβόητη αλήθεια στην υπηρεσία της οποίας βρίσκεται ο Τύπος; Καταγγέλουμε αυτή τη τακτική και απαιτούμε τη πλήρη δημοσίευση του κειμένου που στείλαμε τη Τρίτη στον Τύπο.

Η Κυβέρνηση και τα κόμματα ξεπέρασαν κάθε όριο γελοίου. Μας κατηγορούν ότι είμαστε άνανδροι. Αλλά εμείς πήραμε την ευθύνη της ενέργειας απ' τη πρώτη στιγμή. Αυτοί όμως δεν έχουν ούτε το στοιχειώδες θάρρος να αποκαλύψουν στον Ελληνικό λαό την αλήθεια. Η Κυβέρνηση δεν έχει το θάρρος να πει ποιοι έκαναν την εκτέλεση μην τύχει κι εκτεθεί στα μάτια των αφεντάδων της των αμερικάνων. Δεν τολμάει να πει στο λαό ότι ένα τμήμα του αποδοκιμάζει το θέατρο που παίζεται απ' την Κυβέρνηση και τα κόμματα σε βάρος του. Κι ότι θα αγωνιστεί με όλα τα μέσα έναντι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ακόμα και με όπλο στο χέρι.

Μας κατηγορούν ότι είχαμε καλυμμένα τα πρόσωπα μας κι ότι πρέπει να ρίξουμε τις μάσκες. Μήπως όμως θάθελαν να δώσουμε συνέντευξη τύπου στη Μεγάλη Βρεταννία ή να κάνουμε συγκέντρωση σε κανένα θέατρο.

Μας αποκαλούν "στυγνούς εγκληματίες", λένε ότι δράσαμε με τρόπο "επαγγελματικό". Κάνουν διάφορες βαρύγδουπες "αναλύσεις", για να αποδείξουν ότι δράσαμε όπως οι άνδρες των μυστικών υπηρεσιών (τρεις σφαίρες κτλ). Κι όλα αυτά για να μην πουν το απλό πράγμα ότι απλοί λαϊκοί αγωνιστές μπορούν να χτυπήσουν το πανίσχυρο αρχηγό της CIA με σχετικά απλά μέσα και με στοιχειώδη οργάνωση. Αλλά αφού τους απασχολεί τόσο πολύ η μέθοδος μας και η ουμανίστρια "Καθημερινή" θεωρεί ύποπτο το ότι δεν χτυπήθηκαν ο οδηγός και η γυναίκα, θα τους πούμε τα εξής απλά πράγματα;

Ο Ρίτσαρντ WELCH ήταν αρχηγός της CIA. Σαν τέτοιος - όπως το λέμε στο πολιτικό μας κείμενο - ήταν συνυπεύθυνος μαζί με τους άλλους επαγγελματίες πράκτορες που δρουν στο έδαφος μας, για όλα τα εγκλήματα που έκανε η CIA και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στη χώρα μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Απόφαση μας ήταν να εκτελεστεί ο αρχηγός και μόνο αυτός. Δεν υπήρχε περίπτωση να χτυπηθεί άλλος, ούτε ο οδηγός, ούτε η γυναίκα, ούτε και τρίτος αν ήταν στο αυτοκίνητο κι έκανε προσπάθεια να μας επιτεθεί -γιατί δεν θεωρούμε τον οδηγό και τη γυναίκα του σαν υπεύθυνους.

Κατά συνέπεια έπρεπε να διαλέξουμε έναν τρόπο δράσης που να αποκλείει ακόμη και το τυχαίο τραυματισμό αυτών των δυο η οποιουδήποτε άλλου περαστικού, να αποκλείει κάθε άσκοπη αιματοχυσία, θέλαμε να γίνει η ενέργεια καθαρά, αποτελεσματικά. Γι' αυτό αποκλείσαμε άλλους τρόπους ενέργειας που για μας θαταν πιο εύκολοι -όπως το να ρίξουμε μία βόμβα ή χειροβομβίδα ή να ρίξουμε μία ριπή μέσα απ' τ' αυτοκίνητο. Σ' αυτές τις περιπτώσεις όμως θα μπορούσαν να χτυπηθούν οι άλλοι δυο ή και περαστικοί. Γι' αυτό προτιμήσαμε να πάρουμε περισσότερα ρίσκα, σταματώντας και κατεβαίνοντας απ' τ' αυτοκίνητο. Κι όχι γιατί είμαστε "επαγγελματίες" ή "επιστήμονες" όπως διατείνονται οι πάνσοφοι αστυνόμοι του Γκίκα.

Όσο για τα Κόμματα, ξεπέρασαν ακόμη και την Κυβέρνηση. Μιλάνε για προβοκάτσια. Δεν διστάζουν να πουν ότι η εκτέλεση έγινε από χουντικούς. Δεν μας παραξενεύει όμως η στάση τους. Και το '73 στο Πολυτεχνείο για προβοκάτσια μίλαγαν. Και στις 21 Απρίλη 1975, όταν χιλιάδες λαού προσπάθησαν τελείως αυθόρμητα να κάψουν το άντρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, πάλι για προβοκάτσια μίλαγαν. Τα κόμματα έχουν βρει τον πανταχού παρόν ένοχο σ' οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση του λαού: ο προβοκάτορας. Αυτός φταίει για όλα. Και μ' αυτόν προσπαθούν ν' αποκοιμήσουν το λαό.

Για τα κόμματα που έχουν γίνει ουρά της κυβέρνησης, η τακτική αυτή είναι συνηθισμένη και πασίγνωστη. Για άλλα όμως που η βάση τους απαριθμεί χιλιάδες πραγματικούς αγωνιστές, η στάση αυτή της ηγεσίας τους αποτελεί ασυγχώρητη επιπολαιότητα και πολιτικό οπορτουνισμό. Καλά θα κάνουν να είναι πιο σεμνοί και πιο προσεκτικοί στις κρίσεις τους ιδίως αν αναλογιστούμε ότι οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων ευθύνονται για την αμαχητί παράδοση του Λαού στους φασίστες τη 21 Απρίλη 1967. Και σήμερα με τη τακτική τους τον οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε καινούργια ήττα, σε νέο πραξικόπημα με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν θάναι Απρίλης αλλά Χιλή και Πινοσέτ.

Αυτό όμως που για τη Κυβέρνηση, τα Κόμματα και το Τύπο αποτελεί "μυστήριο", είναι "σκοτεινό" κτλ. είναι καθαρό για το λαό στη μεγάλη του πλειοψηφία. Γιατί απλούστατα ξέρει ποια είναι η CIA, τι εγκλήματα έχει κάνει στον τόπο και ένιωσε ότι ο αρχηγός της δεν μπορούσε να εκτελεστεί παρά από λαϊκούς αγωνιστές. Κι ότι για να φύγουν οι Αμερικάνοι -όπως το ζητάει σύσσωμος ο λαός- πρέπει, παράλληλα με τις νόμιμες μορφές πάλης, να πάρουμε τη σκούπα για να ξαποστείλουμε όλους τους βρωμερούς, στυγνούς πράκτορες, επαγγελματίες εγκληματίες των λαών που αλωνίζουν ανενόχλητοι. Ο λαός δεν τους θέλει και δεν θα δουν άσπρη μέρα μέχρι να τα μαζέψουν και να φύγουν. Για να μπορέσει να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του.

Οργάνωση "17 ΝΟΕΜΒΡΗ"
Αθήνα, 26 Δεκέμβρη 1975