ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ - ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Αθήνα 16-11-89

Υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα που απασχολεί τα τελευταία χρόνια ολόκληρο το κίνημα. Είναι αυτό του είδους και της ποιότητας των δημοκρατικών αρχών που πρέπει να το διέπουν και των συνακόλουθων οργανωτικών αρχών λειτουργίας τόσο ενός συγκεκριμμένου σήμερα φορέα όσο και της αυριανής κοινωνίας. Τα ζητήματα αυτά έχουν σήμερα κεφαλαιώδη σημασία και ο οποιοσδήποτε προβληματισμός και συζήτηση πρέπει νάχουν σαν προϋπόθεση την αποδοχή ορισμένων ξεκάθαρων εννοιών. Η σύγχυση, η συσκότιση και η χρησιμοποίηση λέξεων και εννοιών με άλλο νόημα όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά αναπαράγει πρακτικές καθαρά πολιτικάντικες.

Αφορμή γι' αυτή την προκήρυξη έδωσε η πρόσφατη πολιτική πρακτική των οικολόγων-εναλλακτικών. Αυτή έριξε άπλετο φως σε ορισμένες αντιφάσεις, πούχουν κατά τη γνώμη μας μεγάλη σημασία και που εντοπίζονται δύσκολα όταν η συζήτηση γίνεται επί ενός

αφηρημένου και θεωρητικού επιπέδου, έξω απ' την πολιτική πρακτική. Πιστεύουμε λοιπόν ότι ο κάθε αγωνιστής οφείλει να προβληματιστεί και να μελετήσει αυτήν την πρακτική βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το γεγονός ότι ήταν οι οικολόγοι-εναλλακτικοί και θεωρώντας ότι στη θέση τους θα μπορούσε νάναι οποιαδήποτε οργάνωση της άκρας αριστεράς με ανάλογες οργανωτικές αρχές και πρακτικές.

Είναι γνωστό ότι οι οικολόγοι-εναλλακτικοί αποφάσισαν να μη στηρίξουν καμιά κυβέρνηση κι ούτε να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Η 17Ν δεν έχει καμιά απολύτως πρόθεση να πάρει οποιαδήποτε θέση επί της ουσίας αυτής της απόφασης ούτε να επέμβει στα εσωτερικά των οικολόγων-εναλλακτικών, παρ' ότι όλες αυτές τις μέρες οι πάντες, σχετικοί και άσχετοι, επιχείρησαν να τους κηδεμονέψουν κανονικότατα από τον τύπο, την τηλεόραση, παντοιοτρόπως. Η 17Ν όμως έχει χρέος να προβληματιστεί από μια άλλη πτυχή της πρακτικής των οικολόγων-εναλλακτικών, γιατί αυτή δεν αφορά μόνον αυτούς αλλά τους ξεπερνάει και αφορά ολόκληρο το κίνημα. Έχει τόσο περισσότερο χρέος, αφού αυτή η πτυχή αποσιωπήθηκε εσκεμμένα απ' τον τύπο και τις καθεστωτικές δυνάμεις απ' τη στιγμή που η πάρα πάνω απόφαση τους φαίνεται ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους και τις άμεσες επιδιώξεις τους, στη συγκεκριμμένη συγκυρία.

Γράφτηκε και υποστηρίχτηκε από πολλούς ότι η πάρα πάνω απόφαση των οικολόγων-εναλλακτικών βασίστηκε σε θέση αρχής. Οτι η οποιαδήποτε στήριξη κυβέρνησης ή συμμετοχή σ' αυτήν ή ψήφιση της απλής αναλογικής βρίσκεται σε σύγκρουση με τις οργανωτικές αρχές τους και τη βασική αρχή της άμεσης δημοκρατίας. Νομίζουμε ότι η άποψη αυτή συσκοτίζει τα ζητήματα, δημιουργεί σύγχυση και βασίζεται σε μια ουσιαστική και εξώφθαλμη αντίφαση.

Αν η απόφαση των οικολόγων-εναλλακτικών πάρθηκε γιατί η οποιαδήποτε στήριξη κυβέρνησης, συμμετοχή σ' αυτήν, ψήφιση της απλής αναλογικής συγκρούονταν με τη βασική αρχή της άμεσης δημοκρατίας, τότε κατά μείζονα λόγο συγκρούεται με τη βασική αρχή της άμεσης δημοκρατίας η συμμετοχή στις εκλογές του πολιτικού συστήματος της αντιπροσωπευτικής και όχι άμεσης δημοκρατίας. Γιατί μπορεί βέβαια ο οποιοσδήποτε βουλευτής των οικολόγων-εναλλακτικών νάναι ανακλητός, ν' αντικαθίσταται κάθε χρόνο, να λογοδοτεί, δεν παύει όμως νάναι αντιπρόσωπος των ψηφοφόρων των οικολόγων-εναλλακτικών στο κοινοβούλιο και να λειτουργεί στα πλαίσια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας πούναι έμμεση κι όχι άμεση.

’μεση δημοκρατία σημαίνει ότι οι αποφάσεις παίρνονται άμεσα απ' τα μέλη, τους ψηφοφόρους πούχουν συγκεντρωθεί σε γενική συνέλευση. Όταν όμως οι αποφάσεις παίρνονται απ' τους αντιπροσώπους δεν έχουμε άμεση αλλά έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Το γεγονός ότι ο αντιπρόσωπος είναι ανακλητός, ότι αλλάζει κάθε χρόνο κι ότι λογοδοτεί είναι ασφαλώς σημαντικότατα και ουσιαστικά βήματα προς τα μπρος, τείνουν να εμποδίσουν την αυτονόμηση των αντιπροσώπων και σαν τέτια συνιστούν σημαντική διαφορά από την κλασική αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Αυτήν την πρακτική μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς με οποιοδήποτε όνομα θέλει, σε καμιά όμως περίπτωση δεν μπορεί να την ονομάσει άμεση δημοκρατία γιατί απλά δεν είναι τέτια.

’μεση θάταν μόνο αν στη θέση του αντιπροσώπου των οικολόγων-εναλλακτικών στο κοινοβούλιο βρίσκονταν οι χιλιάδες ψηφοφόροι του —έχοντας βέβαια μια μόνο ψήφο— και συμμετείχαν άμεσα στη συζήτηση οποιουδήποτε νομοσχεδίου για να διαμορφώσουν την άποψη τους και να καθορίσουν τη μοναδική ψήφο τους με προηγούμενη δική τους ψηφοφορία, θα μας απαντήσουν βέβαια ότι αυτό είναι γελοίο και δεν γίνεται ακόμη και για λόγους πρακτικούς. Ασφαλώς δεν γίνεται αλλά τότε αυτό σημαίνει απ' τη μια ότι τα επιχειρήματα πούχουν σαν βάση την αποτελεσματικότητα και την πρακτικότητα και που κατακεραυνώνονται από μερικούς σαν δήθεν τα μοναδικά αίτια της αυτονόμησης των αντιπροσώπων, έχουν κάποια αξία και γίνονται αποδεκτά ακόμη κι απ' αυτούς. Κι απ' την άλλη το γεγονός ότι δεν γίνεται πρακτικά δεν σημαίνει ότι αναιρείται η φύση της πρακτικής έμμεσης δημοκρατίας κι ότι αυτή μετατρέπεται σε άμεση.

Ένα απ' τα δύο λοιπόν συμβαίνει. Ή η στήριξη μιας κυβέρνησης, η συμμετοχή σ' αυτήν, η ψήφιση της απλής αναλογικής συνιστά παραβίαση της βασικής αρχής της άμεσης δημοκρατίας οπότε είναι παραβίαση της και η απλή συμμετοχή στις εκλογές και παρουσία στο κοινοβούλιο, και κατά συνέπεια αυτή η πολιτική πρακτική συνιστά καταπάτηση ουσιαστικών αρχών και δεν εξηγείται με τίποτε. Ή η συμμετοχή στις εκλογές και στο κοινοβούλιο είναι ταξική επιλογή και όχι ζήτημα αρχών, που σημαίνει το εξής: ότι μπορεί οι οικολόγοι-εναλλακτικοί νάναι υπέρ της άμεσης δημοκρατίας αλλά απ' τη στιγμή που συμμετέχουν στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι αυτό σημαίνει ότι ντε φάκτο αναγνωρίζουν σαν μίνιμουμ αποδεκτό πλαίσιο την αντιπροσωπευτική έμμεση δημοκρατία που τους επιτρέπει να προβάλλουν πάρα πέρα το πρόγραμμα τους για το περιβάλλον και την οικολογία αλλά και την αρχή τους της άμεσης δημοκρατίας, χωρίς αυτή η συμμετοχή τους να αναιρεί αυτούς τους στόχους.

Πρόκειται δηλαδή για έναν τακτικό συμβιβασμό που σου επιτρέπει να προωθήσεις από καλύτερες θέσεις τους στρατηγικούς σου στόχους: Μπορεί ορισμένοι να καταληφθούν από ιερή αγανάκτηση, διαβάζοντας τα πάρα πάνω αφού κατακεραυνώνουν τον οποιοδήποτε συμβιβασμό σαν «προδοσία των αρχών τους», και δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους, αλλά αυτή η άποψη είναι η μόνη που στέκεται λογικά και που εξηγεί τη συμμετοχή στις εκλογές και στο κοινοβούλιο.

Αυτό όμως σημαίνει ότι η πάρα πάνω απόφαση των οικολόγων-εναλλακτικών για τη μη στήριξη κυβέρνησης και μη συμμετοχή σ αυτήν δεν έχει σαν σκεπτικό λόγους αρχών της άμεσης δημοκρατίας , όπως παρουσιάζεται από μερικούς, αλλά απλούστατα άλλους τακτικούς λόγους. Γιατί όπως ακριβώς η συμμετοχή στις εκλογές και το κοινοβούλιο είναι ένας αποδεκτός τακτικός συμβιβασμός έτσι και η ενδεχόμενη στήριξη κυβέρνησης ή συμμετοχή ή ψήφιση της απλής αναλογικής μπορεί νάναι επίσης ένας αποδεκτός τακτικός συμβιβασμός και όχι απόρροια του, πρέπει να εξηγηθεί με συγκεκριμμένους τακτικούς λόγους και όχι να παρουσιάζεται σαν απόρροια ζητήματος αρχών.

Η υποστήριξη τέλος μιας τέτιας άποψης δεν είναι μόνο λαθεμένη, δεν δημιουργεί απλά σύγχυση αφού στηρίζεται σε μια ουσιαστική αντίφαση την οποία συσκοτίζει, αλλά επί πλέον αναπαράγει τις γνωστές πολιτικάντικες πρακτικές, παρουσίαση και δικαιολόγηση μιας απόφασης με βάση δήθεν ζητήματα αρχών στη θέση τακτικών λόγων σκοπιμότητας, μιμείται τη γνωστή πρακτική των αστών πολιτικάντηδων που εδώ και χρόνια μας παρουσιάζουν τις αποφάσεις τους σαν ζήτημα αρχών ενώ αυτές απορρέουν από άλλες πεζές σκοπιμότητες και ιδιοτελή συμφέροντα.

Τέλος οφείλουμε να προβληματιστούμε με το πάρα κάτω γεγονός. Κατά πόσο έχουμε ουσιαστική τήρηση και όχι τυπική των κανόνων της άμεσης δημοκρατίας ή έστω της απλής εσωτερικής δημοκρατίας, όταν οι διαφορετικές απόψεις που υποτίθεται ότι θα συγκρουστούν στη γενική συνέλευση ενός φορέα διαθέτουν τελείως άνισα μέσα και τρόπους προβολής όχι στην ίδια τη γενική συνέλευση αλλά σε όλη την προηγούμενη της γενικής συνέλευσης χρονική περίοδο. Κατά πόσο έχουμε καταστρατήγηση αυτών των αρχών όταν —σε όλη τη χρονική περίοδο— ορισμένοι, που πολλές φορές δεν είναι καν μέλη αυτού του φορέα, δεν διστάζουν να επέμβουν μονομερώς αυθαίρετα στη συζήτηση πριν καν αυτή αρχίσει, δε διστάζουν να προπαγανδίζουν και επιχειρηματολογούν υπέρ μιας και μόνο άποψης, χρησιμοποιώντας σχεδόν καθημερινά τηλεόραση και ημερήσιο τύπο. Όταν όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις προβάλλουν μια και μόνο άποψη παρουσιάζοντας την σαν θέση αρχών απ' τα αριστερά, μέσω ορισμένων δήθεν «φίλων» ενώ στην πραγματικότητα προωθούν τα δικά τους συμφέροντα και σκοπιμότητες στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Αθήνα 16-11-89
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ