«ΥΠΟΘΕΣΗ BERETTA»

Ποια μυστικά κρύβει το όπλο που βρέθηκε στην μπανιέρα της γιάφκας της οδού Δαμάρεως

H Μπερέτα που βρέθηκε καμένη μετά το μακελειό στο κρουαζιερόπλοιο «City of Poros» και, στην ένθετη φωτογραφία, η Μπερέτα που βρέθηκε στην μπανιέρα της γιάφκας της οδού Δαμάρεως

 

Επί πολλά έτη τα στελέχη της Ελληνικής Αστυνομίας που είναι επιφορτισμένα με την εξάρθρωση της «17 Νοέμβρη» αναζητούσαν ένα στοιχείο που θα τους αποκάλυπτε, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, «τα μυστικά του βάλτου της τρομοκρατίας». Ποτέ δεν φαντάζονταν ότι το στοιχείο αυτό θα το

έβρισκαν στα καθαρά και ρηχά νερά μιας μισογεμάτης μπανιέρας!

Το «μυστήριο της μπανιέρας». Οταν τέσσερις ημέρες μετά τον σοβαρό τραυματισμό του ο Σάββας Ξηρός υπέδειξε στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία τη δεύτερη γιάφκα της οργάνωσης, στο διαμέρισμα της οδού Δαμάρεως στο Παγκράτι, οι επικεφαλής της αρμόδιας υπηρεσίας υπέθεσαν εσφαλμένα ότι το οριστικό τέλος της 17N είχε γραφτεί, ότι είχαν επιτύχει τον αφοπλισμό και την εξάρθρωσή της. Τις ώρες του ενθουσιασμού για τη μεγάλη επιτυχία δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν τον σπάνιο θησαυρό που ανέσυραν από τον... βυθό μιας μπανιέρας! Ηταν λογικό. Την περίοδο εκείνη ήταν αδύνατον να κατανοήσουν ότι έπρεπε να επανασυνθέσουν τα κομμάτια στο παζλ της τρομοκρατίας από την αρχή!

Εκεί όπου μέλη της οργάνωσης προσπάθησαν, λίγες ώρες μετά την έκρηξη της βόμβας στον Πειραιά, να σβήσουν τα ίχνη και τα αποτυπώματά τους ρίχνοντας στο νερό ορισμένα από τα «ιδιαίτερα» κομμάτια του οπλοστασίου τους, οι ειδικοί επιστήμονες της Αστυνομίας βρήκαν ένα ανέλπιστο εύρημα - ένα εύρημα το οποίο, ενάμιση χρόνο μετά την εξάρθρωση της 17N, προκαλεί έντονο προβληματισμό στα στελέχη του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως.

Αιτία δεν είναι άλλη από την προοπτική που διαφαίνεται στον ορίζοντα να οδηγηθούν στην αναθεώρηση των απόψεών τους σχετικά με τις συνθήκες γέννησης και δράσης της 17N. Τι γίνεται, για παράδειγμα, όταν η πίστη για την ελληνοκεντρικότητα της 17N - και την περίφημη προνοητικότητά της να αποφύγει κάθε διεθνή διασύνδεση που θα την έβαζε σε μπελάδες μετά την κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ - αποδειχθεί σήμερα ότι στηρίζεται σε σαθρά επιχειρήματα; Τα νέα στοιχεία, που δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ., αφορούν το άγνωστο παρελθόν της οργάνωσης, τους δαιδαλώδεις διαδρόμους και τις άγριες ρεματιές στις οποίες βρέθηκε κάποια χρονική στιγμή η 17N. Στο συμπέρασμα αυτό συγκλίνουν τα αποκαλυπτικά στοιχεία που παρουσιάζει σήμερα το «ΒΗΜΑ-reportage». Σημείο αναφοράς η γιάφκα της 17N στο Παγκράτι. H ιστορία που ακολουθεί θα ονομαστεί «Το σκοτεινό παρελθόν της Μπερέτας». Ιδού γιατί:

Μεταξύ των όπλων που βρέθηκαν στην μπανιέρα της Δαμάρεως ήταν και ένα αυτόματο όπλο μάρκας Beretta. Οπως διαπιστώθηκε από την πρώτη έρευνα, επρόκειτο για όπλο ιταλικής κατασκευής το οποίο παρήγαγε η ομώνυμη εταιρεία. Παρά τη φθορά του χρόνου - και την καταστροφή των αποτυπωμάτων που επεδίωξε μέλος της οργάνωσης - τα ηλεκτρονικά εργαστήρια της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών (ΔΕΕ) κατάφεραν να αποκαλύψουν τον αύξοντα αριθμό του όπλου, που αποτελεί και τη διαχρονική του ταυτότητα. Με αυτόν τον κωδικό αριθμό οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, όπως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, ζήτησαν να μάθουν την «καταγωγή» τής Μπερέτας. Απευθύνθηκαν στις ιταλικές αρχές ζητώντας να πληροφορηθούν την ταυτότητα του αυτόματου όπλου. Αν και δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ανταποκρίθηκε η ιταλική πλευρά στο σχετικό αίτημα των ελληνικών αρχών, η απάντηση προκάλεσε σοκ στην πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία του μεγάρου της οδού Κατεχάκη!

Σύμφωνα με τους Ιταλούς, η στρατιωτικού τύπου Μπερέτα που βρέθηκε στη γιάφκα της οργάνωσης κατασκευάστηκε το 1975 και πουλήθηκε την ίδια χρονιά στην κυβέρνηση της Λιβύης, στο πλαίσιο μιας μεγάλης αγοραπωλησίας όπλων μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και της χώρας του Μουαμάρ Καντάφι. H έκπληξη που προκάλεσε στα ηγετικά στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. το άνοιγμα του φακέλου με το απόρρητο σήμα των Ιταλών δεν θα σταματήσει εκεί. Μια νεότερη διαπίστωση, ακόμη πιο σημαντική, η οποία προέκυψε από τη συγκριτική εξέταση των ανεξιχνίαστων τρομοκρατικών επιθέσεων που σημειώθηκαν στη χώρα μας, θα παγώσει την ατμόσφαιρα στον 12ο όροφο του μεγάρου της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (ΓΑΔΑ), όπου στεγάζεται η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία (ΔΑΕΕΒ).

Οπως αποκαλύφθηκε από τη διασταύρωση των σχετικών στοιχείων, ιδίου τύπου αυτόματη Μπερέτα είχαν χρησιμοποιήσει οι ξένοι τρομοκράτες που αιματοκύλισαν το κρουαζιερόπλοιο «City of Poros» το καλοκαίρι του 1988. Το ντόμινο των αποκαλύψεων θα συνεχισθεί όταν γίνει γνωστό ότι τόσο η Μπερέτα του «City of Poros» όσο και η Μπερέτα της 17N προέρχονταν από τα φορτία που απέκτησε το καλοκαίρι του 1975 η Λιβύη από την Ιταλία. Το αρχικό μούδιασμα θα δώσει τη θέση του στη βουβαμάρα.

Οταν οι αξιωματικοί της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας συνήλθαν από τον αιφνιδιασμό στρώθηκαν αμέσως στη δουλειά. Το πρώτο θέμα που τους απασχόλησε ήταν ο τρόπος με τον οποίο η 17N προμηθεύθηκε ένα όπλο των λιβυκών υπηρεσιών! Τα πιθανά σενάρια πολλά: Εφθασε στα χέρια τους μέσα από Αραβες που δραστηριοποιούνται στο λαθρεμπόριο όπλων; Από αραβικές οργανώσεις που διατηρούσαν στενές σχέσεις με το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι; Από μέλη ένοπλων οργανώσεων της Ευρώπης που είχαν αναπτύξει κοινή δράση με εξτρεμιστικές παλαιστινιακές οργανώσεις και άλλες ένοπλες αραβικές ομάδες οι οποίες είχαν επαφή με τον λίβυο ηγέτη;

Αν τα ερωτήματα αυτά θεωρούνται κρίσιμα, η ανεύρεση του αόρατου νήματος που συνδέει το όπλο της 17N με την πιο σκοτεινή και φονική τρομοκρατική επίθεση που πραγματοποίησαν αλλοδαποί στη χώρα μας θεωρείται κεφαλαιώδους σημασίας. Οι απαντήσεις που αναμένεται να δοθούν στο επίμαχο θέμα ίσως ανατρέψουν όσα γνωρίζαμε ως σήμερα για το φαινόμενο 17N. Το μόνο ασφαλές συμπέρασμα πάντως που μπορεί για την ώρα να εξαχθεί είναι ότι η 17N - σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν τα στελέχη της και όσα έγιναν γνωστά από τις αστυνομικές και τις δικαστικές έρευνες - διατηρούσε τμήμα διεθνών σχέσεων.

Το μακελειό στο «City of Poros». H ένοπλη επίθεση στο «City of Poros» σημειώθηκε το απόγευμα της 11ης Ιουλίου 1988 τρία μίλια ανοιχτά της Αίγινας και στοίχισε τη ζωή σε εννέα άτομα και τον τραυματισμό άλλων 60. Στο κρουαζιερόπλοιο επέβαιναν 471 ξένοι τουρίστες, εκ των οποίων οι περισσότεροι Ευρωπαίοι. Αν και τα κίνητρα των αλλοδαπών τρομοκρατών που μετέτρεψαν σε λουτρό αίματος μια κρουαζιέρα στον Σαρωνικό ακόμη και σήμερα παραμένουν αδιευκρίνιστα, σύμφωνα με τις τότε πληροφορίες που η Αστυνομία άφησε να διαρρεύσουν στόχος τους ήταν ένα γκρουπ αμερικανών τουριστών, το οποίο την τελευταία στιγμή ακύρωσε την κρουαζιέρα.

Το πρωί της ίδιας ημέρας, σε περίεργες συνθήκες που προσιδιάζουν σε ένα καλά σχεδιασμένο σαμποτάζ, προκαλείται ισχυρή έκρηξη σε σταθμευμένο αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τρεις άραβες συνεργάτες των ένοπλων επιδρομέων του «City of Poros». Από την έκρηξη που συγκλόνισε όλον τον Πειραιά βρήκαν φρικτό θάνατο και οι τρεις άραβες τρομοκράτες, οι οποίοι είχαν σταθμεύσει το αυτοκίνητό τους κοντά στο σημείο όπου θα αγκυροβολούσε το «City of Poros». Οι αστυνομικές υπηρεσίες προέβαλαν την άποψη ότι οι άραβες τρομοκράτες ανατινάχθηκαν από δικό τους λάθος, όταν από κακό συντονισμό εξερράγη ο αυτοσχέδιος μηχανισμός που είχαν μαζί τους.

Ο Αμπού Νιντάλ και ο Γαλλοεβραίος. Ανάλογη στάση τήρησαν οι διωκτικές αρχές και ως προς τη σύνθεση της ένοπλης ομάδας που πραγματοποίησε το αιματηρό ρεσάλτο στο κρουαζιερόπλοιο της εταιρείας των αδελφών Κυρτάτα. Οι αστυνομικές υπηρεσίες από την αρχή υποστήριξαν ότι η επίθεση σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε αποκλειστικά από τέσσερις Αραβες που ανήκαν στην ομάδα του Αμπού Νιντάλ. Το Λιμενικό Σώμα όμως από τις έρευνες που διεξήγαγε και τις καταθέσεις που έλαβε από τους αυτόπτες μάρτυρες του μακελειού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στην επίθεση των ενόπλων στο κρουαζιερόπλοιο έλαβε μέρος και ένας γάλλος φοιτητής εβραϊκής καταγωγής: ο Λοριάν Βινιερόν. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες κατέθεσαν ότι ο Βινιερόν συμμετείχε με τους άραβες ενόπλους, ενώ κάποιοι άλλοι ότι πυροβολούσε εναντίον τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Γάλλος όχι μόνο κρατούσε όπλο, αλλά και άνοιξε πυρ κατά ριπάς προτού πέσει νεκρός. Σε αντίθεση πάντως με τις άλλες οικογένειες των θυμάτων που ζήτησαν και πήραν αποζημιώσεις δεκάδων εκατομμυρίων από την εταιρεία «Κυκλαδικές Κρουαζιέρες» των αδελφών Κυρτάτα, στους οποίους ανήκε το «City of Poros», ανάλογο αίτημα από την οικογένεια Βινιερόν δεν υποβλήθηκε ποτέ.

Ο μυστηριώδης θάνατος του Μοχάμεντ Σοζάντ Αντνάν. Πέπλος μυστηρίου θα σκεπάσει και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα σκοτωθεί ο βασικός ύποπτος της ένοπλης επίθεσης στο κρουαζιερόπλοιο, ο Μοχάμεντ Σοζάντ Αντνάν. Για μία ακόμη φορά οι αστυνομικές αρχές θα μιλήσουν για έκρηξη αυτοσχέδιας βόμβας του τρομοκράτη η οποία πυροδοτήθηκε από δικό του λάθος! Παρά την επίμονη προσπάθεια των διωκτικών αρχών να κλείσουν άρον άρον το θέμα, η διάχυτη άποψη ότι η εξόντωση των αράβων τρομοκρατών ήταν έργο μυστικών υπηρεσιών υπερκέρασε τις επίσημες αστυνομικές ανακοινώσεις.

Από τις έρευνες των αρμοδίων υπηρεσιών προέκυψε ότι αρχηγός της ομάδας των Αράβων ήταν ο Χατζάμπ Τζαμπαλά, ο οποίος εθεωρείτο στενός συνεργάτης του υπ' αριθμόν 1 καταζητούμενου τρομοκράτη της εποχής: του Παλαιστίνιου Αμπού Νιντάλ, ο οποίος είχε επικηρυχθεί και από την PLO. Την εκτίμηση ότι πίσω από την ανεξήγητη αιματοχυσία ήταν ο Αμπού Νιντάλ ενίσχυαν δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων. Εν τούτοις ο Αμπού Νιντάλ με επίσημη ανακοίνωση της οργάνωσής του «Φατάχ - Επαναστατικό Συμβούλιο» αρνήθηκε κάθε κατηγορία και εξέφρασε τη συμπαράστασή του στον «φίλο ελληνικό λαό και στην κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου».

Στις 24 Ιουλίου 1989 ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της δεξίωσης στο προεδρικό μέγαρο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας θα κάνει λόγο για προβοκάτσια. H δήλωσή του θα προκαλέσει αίσθηση. Την ίδια άποψη εξέφρασε ο Ανδρέας Παπανδρέου λίγες ημέρες αργότερα, στη συνεδρίαση της KE του ΠαΣοΚ: «Επαναλαμβάνω την πεποίθησή μου ότι πρόκειται για συνειδητή προβοκάτσια σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και όχι απλά για κάποιο "ξεκαθάρισμα λογαριασμών".Παρόμοιοι εκβιασμοί και πιέσεις δεν μπορούν να κάμψουν την απόφασή μας να διατηρήσουμε το δικαίωμα να χαράζουμε εμείς την πολιτική που εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα» επεσήμανε ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ηταν η περίοδος που η Ελλάδα «βρισκόταν στο καναβάτσο», δεχόμενη τις συνεχείς επιθέσεις των Αμερικανών. Βασική αιτία των έντονων προστριβών αποτέλεσε η πρόθεση της κυβέρνησης Παπανδρέου να προχωρήσει σε αναθεώρηση της συμφωνίας που καθόριζε τη λειτουργία των αμερικανικών βάσεων. Τις ημέρες εκείνες οι επισκέψεις των αρμοδίων στελεχών της κυβέρνησης Ρίγκαν ήταν συχνές. Ποτέ άλλοτε οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις δεν είχαν περάσει τόσο έντονη και παρατεταμένη κρίση. Περίοπτη θέση στην «ατζέντα» των ελληνοαμερικανικών διαφορών είχε η «φιλοαραβική πολιτική» που ακολουθούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου (ήταν νωπή ακόμη η απόφασή του να μη συμμετάσχει η Ελλάδα στο εμπάργκο κατά της Λιβύης) και η αστήρικτη κατηγορία των Αμερικανών ότι η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, ούτε λίγο ούτε πολύ, βρισκόταν πίσω από τη δράση της 17N!

Το ίδιο διάστημα οι ελληνοτουρκικές διαφορές κινούνται στη σφαίρα του Νταβός. Εκείνες τις ημέρες του Ιουλίου επισκέπτεται την Αθήνα ο τούρκος πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ. Κατά την επιστροφή του στην Τουρκία ο Οζάλ θα πέσει θύμα ένοπλης επίθεσης από την οποία θα γλιτώσει στο «παρά πέντε». Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ καλείται να ξεπεράσει δύο μεγάλους σκοπέλους: το σκάνδαλο Κοσκωτά και την εκλογική φθορά από τη γνωστοποίηση της σχέσης του Ανδρέα Παπανδρέου με τη Δήμητρα Λιάνη.

Μέσα σε όλα αυτά, στις 28 Ιουνίου 1988, 13 ημέρες πριν από την επίθεση στο «City of Poros», η 17N δολοφονεί στο Κεφαλάρι τον ναυτικό ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας Γουίλιαμ Νορντίν. Ο αμερικανός στρατιωτικός βρήκε τραγικό θάνατο όταν ισχυρή έκρηξη που πυροδοτήθηκε με τηλεχειρισμό σε παγιδευμένο αυτοκίνητο διέλυσε τη θωρακισμένη Ford Granada στην οποία επέβαινε. H αναβαθμισμένη επιχειρησιακή δυνατότητα που παρουσιάζει σ' αυτό το χτύπημα η 17N και η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά τηλεβόμβας προκαλούν αίσθηση στις διωκτικές αρχές.

Δύο ημέρες αργότερα, κατόπιν πληροφοριών της CIA και σχετικού αιτήματος των Αμερικανών, θα συλληφθεί στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ο Παλαιστίνιος Μοχάμεντ Ρασίντ ή Χαμντάμ. H αμερικανική κυβέρνηση θα ζητήσει την έκδοση του Παλαιστινίου με την κατηγορία ότι συμμετείχε σε δύο βομβιστικές επιθέσεις που είχαν στόχο αμερικανικά αεροσκάφη της πολιτικής αεροπορίας. H κυβέρνηση θα αρνηθεί να εκδώσει τον Παλαιστίνιο προκαλώντας την οργή των Αμερικανών.

Ακολουθεί η επίθεση στο «City of Poros» στις 11 Ιουλίου. Δύο ημέρες αργότερα, και ενώ η αστυνομική παρουσία στους δρόμους της Αθήνας είναι περισσότερο από ορατή, η 17N δεν θα διστάσει να ληστέψει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο επί της οδού Πατησίων 316. Ηταν η δεύτερη φορά που «χτυπούσε» το συγκεκριμένο ταχυδρομικό κατάστημα.
Η («λιβυκή») ΜΠΕΡΕΤΑ των Αρμενίων

Μία ακόμη οργάνωση που αποδείχθηκε ότι είχε στο οπλοστάσιό της Μπερέτα λιβυκής προελεύσεως ήταν και ο Αρμενικός Μυστικός Στρατός για την Απελευθέρωση της Αρμενίας (ASALA). Και αυτή η οργάνωση έκανε την εμφάνισή της την ίδια χρονιά με τη 17N, το 1975. Το καλοκαίρι του ιδίου έτους συμπίπτει να προμηθεύεται η Λιβύη από την Ιταλία τις αυτόματες Μπερέτες που βρέθηκαν στα οπλοστάσια των δύο οργανώσεων.

H μαρξιστική-λενινιστική οργάνωση ASALA είχε βασική της επιδίωξη την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915 από τους Τούρκους. Ηγέτης της ήταν ο Αγκόπ Αγκοπιάν, ο οποίος λέγεται ότι διατηρούσε στενές σχέσεις με στελέχη της οργάνωσης Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (FPLP), η οποία είχε τη στήριξη της Συρίας και της Λιβύης.

H οργάνωση των Αρμενίων έδρασε εναντίων τουρκικών στόχων στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή, αλλά και στις ΗΠΑ. Καθοριστικής σημασίας θεωρείται η αιματηρή επίθεση που πραγματοποίησε στις 15 Ιουλίου 1983 στα γκισέ της τουρκικής αεροπορικής εταιρείας, στο αεροδρόμιο Ορλύ, στο Παρίσι. Από την επίθεση σκοτώθηκαν οκτώ άτομα και τραυματίστηκαν 65, και έγινε ως απάντηση για τη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη τριών Αρμενίων. Ο αρχηγός του ASALA θα βρει καταφύγιο στην Αθήνα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωσπου τον Απρίλιο του 1988 θα πέσει νεκρός στον Νέο Κόσμο από πυρά άγνωστων δραστών. Τρεις μήνες μετά θα πέσουν νεκροί και οι Αραβες του «City of Poros». Οι λιβυκής προελεύσεως αυτόματες Μπερέτες που κρατούσαν στα χέρια τους θα αποδειχθούν και γι' αυτούς μοιραίες.