ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΣΤΟΝ ΡΕΝΤΗ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΕΙΝΑΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Η ιστορία διδάσκει ότι η γραμμή του «διαίρει και βασίλευε» είναι μόνιμη στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Χάρη σ' αυτή δημιούργησε, σε συνεργασία με τις ντόπιες αντιδραστικές ολιγαρχίες, τα αυθαίρετα και πλασματικά μικρά Αφρικανικά και Αραβικά κράτη με συνέπεια τις αδιάκοπες τοπικές συγκρούσεις και εντάσεις με τις οποίες ο μόνιμα κερδισμένος είναι ο ιμπεριαλισμός και σήμερα ιδιαίτερα ο αμερικάνικος.

Αυτή η στρατηγική δημιούργησε τη σημερινή τραγική κατάσταση στην Κύπρο μέσα από μία αδιάκοπη πορεία τριών δεκαετιών. Έχοντας σα μόνιμο στόχο όχι μόνο τη διαιώνιση της στρατιωτικής του παρουσίας στο νησί, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, αλλά και την παραπέρα μετατροπή του σε κύριο προχωρημένο φυλάκιο των

τρομοκρατικών του δυνάμεων στο χώρο της Μ. Ανατολής, έπαιξε με επιτυχία το χαρτί της Τουρκίας. Συμμάχησε στενά με τους φασίστες στρατοκράτες της Τουρκίας αλλά και σημαντικά τμήματα της Ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης. (Είναι γνωστό ότι ο Καραμανλής επιλέχτηκε απ' τους Αμερικάνους το 55 σαν αρχηγός της Δεξιάς, έχοντας συμφωνήσει μυστικά μαζί τους για τη συνθήκη-παγίδα της Ζυρίχης-Λονδίνου). Κατόρθωσε έτσι ένα τελείως δευτερεύον πρόβλημα της δεκαετίας του 50, μιας μειονότητας 18% διασκορπισμένης αναλογικά σε όλα τα χωριά του νησιού και χωρίς σοβαρό πρόβλημα συμβίωσης με την Ελληνική κοινότητα, να το μετατρέψει σε κύριο πρόβλημα. Τα πρώτα επεισόδια διαδέχτηκαν οι προβοκάτσιες, οι βομβαρδισμοί του 64, η κατάληψη του 74 και η σημερινή ουσιαστική διχοτόμηση.

Έτσι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός κατόρθωσε, μετατρέποντας έναν έστω περιορισμένο πολιτικά αντιαποικιακό-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του 50 στη δήθεν αιώνια διαμάχη Ελλάδας-Τουρκίας, στην οποία παίζει το ρόλο του δήθεν ουδέτερου επιδιαιτητή, να πετύχει το μόνιμο στόχο του από τη δεκαετία του 50 και να βάλει πόδι στο νησί όπου έφτιαξε τεράστιες στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκοκρατούμενη ζώνη του.

Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται στο Αιγαίο. Δεν υπάρχει άνθρωπος σήμερα στη χώρα που να μην είναι απόλυτα πεισμένος ότι πίσω απ' τις διεκδικήσεις και απειλές του Τούρκικου επεκτατικού μιλιταρισμού, ότι πίσω απ' την πρόσφατη κρίση και την παρά λίγο σύρραξη βρίσκεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. ’λλωστε τί χρεία αποδείξεων έχουμε όταν τα ίδια τα φερέφωνα του, Ουαϊνμπέργκερ και Περλ, το επιβεβαιώνουν με τις δηλώσεις και απειλές τους. Με την εκ των υστέρων παραδοχή-ομολογία ότι αυτοί σταμάτησαν προσωρινά το Σισμίκ, λες και θα μπορούσαν να το σταματήσουν (αν πραγματικά τόκαναν) αν δεν κινούσαν αυτοί τα νήματα. Τί χρεία αποδείξεων όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που εδώ και έξη χρόνια πασχίζει, κάνοντας το παν για να εδραιώσει την επικυριαρχία τους στη χώρα, να τους εξυπηρετήσει τα συμφέροντα με τον εξυπνότερο και αποτελεσματικότερο τρόπο, τους καταγγέλνει επίσημα σαν υπεύθυνους της κρίσης. Όταν αναγγέλνει την αναστολή της λειτουργίας της βάσης της Ν. Μάκρης, όταν απειλεί να κλείσει όλες τις αμερικάνικες βάσεις. Αποδεχόμενος στην πράξη την πλήρη χρεωκοπία της πολιτικής του ότι οι βάσεις εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, κι ομολογώντας στην πράξη ότι όχι μόνο δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ανεξαρτησία αλλά ούτε καν στοιχειώδης άμυνα της χώρας όσο λειτουργεί η πέμπτη φάλλαγγα των αμερικάνικων βάσεων στη χώρα.

Η πολιτική λοιπόν που βασίζεται στην παραμονή των βάσεων και τη συμμετοχή στο NATO για να αποφύγουμε τη σύρραξη με την Τουρκία χρεωκόπησε τελείως και το ομολόγησε ο ίδιος ο Παπανδρέου με τις ενέργειες του. Η πολιτική αυτή οδήγησε τη χώρα στη σημερινή δεινή θέση όπου είναι υποχρεωμένη να υποκύψει στον εκβιασμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Είτε θα υποκύψει μετά από τοπικά και χρονικά περιορισμένη ένοπλη συμπλοκή στο Αιγαίο (πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα στον γενικευμένο πόλεμο που αποκλείεται και την τοπική συμπλοκή που θα διαρκέσει το πολύ δύο τρεις μέρες, και αυτός είναι σημερινός στόχος του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, όπως το δήλωσαν τα φερέφωνα του, και είναι πολύ πιθανή) και μετά θα οδηγηθεί σε διαπραγματεύσεις, για να αποφύγουμε δήθεν το γενικευμένο πόλεμο. Διαπραγματεύσεις άνευ όρων απ' την Ελλάδα και εφ' όλης της ύλης, υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος, νησιά, αλλά και κλείσιμο του Κυπριακού, αμερικανικές βάσεις. Είτε θα υποκύψει σήμερα, αποδεχόμενη τις ίδιες διαπραγματεύσεις εφ' όλης της ύλης, με μόνη την απειλή της 27 Μάρτη, χωρίς να ρίξει ούτε καν μια ντουφέκια για την τιμή των όπλων. Οι διαπραγματεύσεις αυτές θα παραμείνουν μυστικές ενώ ο Παπανδρέου, παραπλανώντας το λαό, θα τις διαψεύδει και θα δηλώνει επίσημα ότι δεν αποδέχεται καμμιά συζήτηση παρά μόνο για το συνυποσχετικό. Η πολιτική αυτή έφερε τη χώρα μας σε μια θέση όπου έχει «μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα».

Απ' αυτή τη θέση η χώρα μπορεί να βγει μόνο με μια ριζική αλλαγή πολιτικής. Με το άμεσο κλείσιμο όλων των αμερικάνικων βάσεων, την απομάκρυνση απ' τη χώρα των 164 πυρηνικών κεφαλών, την έξοδο απ' το NATO. Μια τέτοια όμως αλλαγή πολιτικής, που σήμερα γίνεται επιτακτική, δεν επιτυγχάνεται με παρακάλια, με διπλωματικές παραστάσεις, με βερμπαλιστικές κι ανώδυνες ανακοινώσεις των κομμάτων. Μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την πλατύτερη μαζική και δυναμική κινητοποίηση, με μαζικούς μαχητικούς αλλά και δυναμικούς βίαιους αγώνες ενάντια στην αμερικάνικη ιμπεριαλιστική παρουσία στη χώρα μας. Και εδώ είναι που το ΚΚΕ έδειξε και στο ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας, όπως ακριβώς και στο ζήτημα των άμεσων κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων, ότι έχει γίνει η ουρά της μεγαλοαστικής τάξης. Έτσι αυτοί που αυτοπροβάλλονται σαν μπροστάρηδες στους αγώνες για εθνική ανεξαρτησία έβαλαν την ουρά κάτω απ' τα σκέλη, έμειναν τελείως αδρανείς, παθητικοί. Αφησαν να περάσει ανεκμετάλλευτη η μοναδική ευκαιρία που τους δίνονταν, καλώντας αμέ-σως, την ίδια μέρα της κρίσης, την ΙΙαρασκευή, εκατοντάδες χιλιάδες λαού σε μαχητική διαδήλωση ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στην Αμερικάνικη Πρεσβεία και άλλους τόσους το βράδυ στη βάση της Ν. Μάκρης, ν' ανεβάσουν το αγωνιστικό και αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα του λαού. Ν' αγωνιστούν για ν' αλλάξουν την πολιτική κατάσταση και να πάρουν την πρωτοβουλία απ' την αστική τάξη. Μ' αυτή τους την ταχτική, έγιναν πραγματικοί σφογγοκολάριοι της μεγαλοαστικής τάξης και του Παπαντρέου. Αυτοί οι λαμπροί συνεχιστές των πολύχρονων, ματοβαμένων και πολλές φορές ένοπλων αγώνων του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία του συνέχισαν αντάξια και ένδοξα σήμερα με την παθητικότητα τους, το χαρτοπόλεμο, τις ανώδυνες ανακοινώσεις, με το να χειροκροτούν γεμάτοι ικανοποίηση το ταξίδι του Παπούλια στη Σόφια.

Το ΚΚΕ σήμερα δεν εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, παρ' ότι έχει ακόμη αρκετή επιρροή και μέρος της είναι ακόμη εγκλωβισμένο σ' αυτό. Οι πρόσφατοι άμεσοι διεκδικητικοί αγώνες της τάξης, έδειξαν ανάγλυφα ότι βρίσκεται μέσω των συνδικαλιστικών εργατοπατέρων του σε μόνιμη αντίθεση-σύγκρουση με τους εργαζόμενους στα εργοστάσια, στις προβληματικές, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Εκφράζει τα συμφέροντα ενός κοινωνικού πλέγματος που αποτελείται από το στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας, δηλαδή υψηλόμισθων εργαζόμενων και συνδικαλιστών και της νέας μικροαστικής τάξης των φιλελεύθερων δημοκρατικών πτυχιούχων, γιατρών, μηχανικών, τεχνικών, δικηγόρων, δημοσιογράφων, οικονομολόγων, υπαλλήλων, γραφειοκρατών κλπ. Αυτό το πλέγμα δεν είναι βέβαια λματ ή προνομιούχοι παρ' ότι ένα μέρος του είναι το κατώτερο τμήμα των προνομιούχων, αλλά δεν είναι η εργατική τάξη στην παραγωγή κι ούτε οι άνεργοι. Είναι βολεμένοι, και σαν τέτοιοι, σε μια οποιαδήποτε πραγματική κινητοποίηση και αγώνα είτε για την εθνική ανεξαρτησία είτε για τα άμεσα κοινωνικά προβλήματα, δεν θα ρισκάρουν μόνο να χάσουν τις «αλυσίδες» τους αλλά το βόλεμα τους. Τη δουλίτσα τους, το καινούργιο αυτοκινητάκι τους, το εξοχικό τους. Και γι' αυτό δεν έχουν κανένα συμφέρον να κάνουν κανένα πραγματικό αγώνα. Δεν έκαναν ούτε μια πραγματική απεργία (κι όχι πανηγύρι, στάχτη στα μάτια όπως οι πρόσφατες) στα δύο χρόνια σκληρής λιτότητας, για να υπερασπίσουν το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, που μειώθηκε περίπου κατά το ήμισυ. Γι' αυτό η γραμμή τους είναι να σπανέ τις απεργίες, να πείσουν τους πραγματικούς εργαζόμενους να δεχτούν τη μείωση του μισθού τους, να δεχτούν τα πριμ και τις απολύσεις, να δεχτούν τη λιτότητα. Το πώς κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο μηχανισμός τους ακόμη κι ο γραμματέας του κόμματος για να σπάσουν την απεργία των Τραπεζικών που θα μπορούσε νάχει επικίνδυνες προεκτάσεις για το ΠΑΣΟΚ και την οικονομική πολιτική του, είναι αποκαλυπτικό.

Ανάμεσα στ' άλλα λοιπόν μπαίνει ζήτημα σήμερα μιας νέας διαμεσολάβησης της εργατικής τάξης. Μπαίνει ζήτημα οικοδόμησης μιας νέας πολιτικής έκφρασης των συμφερόντων της προλεταριακής εργατικής τάξης. Αυτό το ζήτημα δεν είναι δουλειά μας να προβλέψουμε πώς θα λυθεί, τί μορφή θα πάρει, αλλά μπορούμε να πούμε ότι αναπόσπαστο κομμάτι του θα αποτελέσουν το σύνολο των γνήσιων εργατικών δυνάμεων της βάσης, εργατικών επιτροπών, ομάδων κλπ. που προήλθαν απ' τους άμεσους εργατικούς αγώνες στους μαζικούς χώρους, έκφρασαν γνήσια τα άμεσα συμφέροντα της τάξης, όποια κι αν ήταν η απόχρωση τους, και βρέθηκαν σ' αντίθεση με τις κομματικές-καθεστωτικές δυνάμεις του συμπλέγματος της εργατικής αριστοκρατίας-μικροαστών.

Αποφασίσαμε λοιπόν να χτυπήσουμε τις στρατιωτικές δυνάμεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας, ανατινάζοντας με βόμβα ένα απ' τα λεωφορεία που μεταφέρουν τους μισθοφόρους-στρατιωτικούς των βάσεων. Όπως έχουμε υποστηρίξει και παλιότερα οι δυνάμεις αυτές αποτελούν στρατιωτική δύναμη κατοχής και όσοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σ' αυτή σαν μισθοφόροι, στις κύριες λειτουργίες της, κι όχι σαν σκουπιδιάρηδες ή οδοκαθαριστές, συντελούν έτσι στην εύρυθμη λειτουργία της, έχουν πλήρη συνείδηση του εγκληματικού και τρομοκρατικού χαρακτήρα της, του ρόλου τους κι ότι παίζουν με τη ζωή ολόκληρων λαών της περιοχής, με τους πυραύλους και τις πυρηνικές κεφαλές, προκειμένου να υπερασπίσουν τα συμφέροντα των αμερικάνικων μονοπωλίων και του διεθνούς δυτικού ιμπεριαλιστικού κατεστημένου, γράφοντας τους λαούς στα παλιά τους τα παπούτσια. Κατά συνέπεια όσοι συμμετέχουν σ' αυτή τη δύναμη έχουν συγκεκριμένη ευθύνη, όπως είχαν όσοι συμμετείχαν στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής των Ναζί, και θα τους χτυπάμε χωρίς προειδοποίηση είτε είναι ανώτερο είτε μέσο είτε κατώτερο προσωπικό των βάσεων, εκτός απ το κατώτατο ελληνικό και αμερικάνικο προσωπικό των βάσεων.

Κι επειδή θ' αρχίσουν πάλι οι διάφοροι τσαρλατάνοι να μιλάνε για «στυγνούς τρομοκράτες» και δεν συμμαζεύεται, θα θυμίσουμε ότι οι μισθοφόροι που στελεχώνουν τις βάσεις, έχουν επιλέξει το επάγγελμα του επαγγελματία φονιά και ότι αυτοί ή οι συνάδελφοι τους κατέλαβαν στρατιωτικά, σκοτώνοντας αθώους πολίτες, προχτές τη Γκρανάντα, αυτοί συνεργάζονται με τους Κόντρας και απειλούν με εισβολή τη Νικαράγουα, και αυτοί τέλος πέρσυ βομβάρδισαν μαζικά μια ολόκληρη πόλη, την Τρίπολη της Λιβύης. Βομβάρδισαν ακόμη και νοσοκομεία και σπίτια σκοτώνοντας και τραυματίζοντας γέροντες, παιδάκια, τον άμαχο πληθυσμό. Αυτή η κατ' εξοχή ναζιστική, μαζικά τρομοκρατική και δολοφονική επιδρομή ενάντια στον άμαχο και αθώο λαό ενός κυρίαρχου κράτους αποδείχνει περίτρανα και αδιαμφισβήτητα ότι ο πρώτος τρομοκράτης, δολοφόνος των λαών, σε μαζική κλίμακα, είναι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός. Κι ότι ο αγώνας εναντίον του όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά παγκόσμια είναι η σημαντικότερη υπόθεση κι επιταγή στις μέρες μας. Γιατί είναι αγώνας ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, τα πυρηνικά όπλα, τον πόλεμο των άστρων. Είναι αγώνας για τον Τρίτο Κόσμο και την εκμετάλλευση του που τους χρηματοδοτεί τη ανεργία και την αυξανόμενη εξαθλίωση στις ανεπτυγμένες χώρες. Είναι αγώνας όχι μόνο των επαναστατικών κινημάτων αλλά όλων των δυνάμεων της ειρήνης, για μια διαφορετική κοινωνία, όπου η ειρήνη δεν θα βασίζεται στην «πυρηνική ισορροπία του τρόμου».

Απευθύνουμε λοιπόν θερμό συναγωνιστικό χαιρετισμό σε όλες τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις της περιοχής, που αγωνίζονται ενάντια του. Στον αδελφό Τούρκικο λαό, με τον οποίο δεν έχουμε τίποτε να χωρίσουμε. Στους Κούρδους και Τούρκους αγωνιστές που αγωνίζονται ένοπλα ενάντια στη στυγνή φασιστική δικτατορία και το αφεντικό της, τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Σε όλα τα επαναστατικά κινήματα της Μ. Ανατολής. Σε όλες τις αντιιμπεριαλιστικές επαναστατικές ομάδες κι οργανώσεις της Δυτικής Ευρώπης και όλα τα μαζικά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα. Και τους καλούμε να εντείνουν τον αγώνα με όλα τα μέσα εναντίον του.

ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΔΕ ΣΑΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ.
ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣ
ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ
ΕΞΩ ΤΑ ΠΥΡΗΝΙΚΑ, ΕΞΩ ΑΠ' TO NATO
ΓΙΑ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αθήνα 9-4-87
Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Υ.Γ. 1. Είχαμε τελειώσει το κείμενο μας όταν δημοσιεύματα του τύπου και μάλιστα του ανεπίσημου κυβερνητικού, έρχονται να επιβεβαιώσουν απόλυτα όσα υποστηρίζουμε εδώ αλλά και παλιότερα για τις αμερικάνικες βάσεις. Αυτά καταγγέλνουν ότι η βάση της Ν. Μάκρης «νέκρωσε» δύο αντιτορπιλικά τη στιγμή της κρίσης στο Αιγαίο, με παρεμβολή ψεύτικων στοιχείων στα ραντάρ τους. Και ότι έχει τη δυνατότητα να «νεκρώσει» και αχρηστεύσει οποιοδήποτε σκάφος ή αεροπλάνο παραπλανώντας έτσι τα ραντάρ του και τα ηλεκτρονικά όργανα που δίνουν αυτόματα τις εντολές, όπως ακριβώς τόκαναν και το 74 στη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.

Υ.Γ. 2. ’λλο δημοσίευμα, γραμμένο από δημοσιογράφο πούχει στενότατες σχέσεις με διάφορες μυστικές υπηρεσίες, επιβεβαιώνει και πάλι όσα είχαμε υποστηρίξει, σε προηγούμενο κείμενο για τον ελληνικό στρατό: ότι καμιά εθνική άμυνα δεν μπορεί να υπάρξει όσο το στρώμα των ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών που κατέχουν τις θέσεις-κλειδιά και ελέγχουν το στρατό είναι διαβρωμένο απ' την πληθώρα των πρακτόρων του αμερικάνικου και δυτικού ιμπεριαλισμού. Έτσι και αν ακόμη κάποιος επιτελάρχης δώσει κάποια σωστή εντολή για χτύπημα του εχθρού, αυτή ακυρώνεται από κάποιον απ' τους πολυάριθμους αξιωματικούς του δικτύου αυτού πούχει βραχυκυκλώσει και ελέγχει ασφυκτικά την ηγεσία και τα διάφορα επιτελεία. Αυτό ακριβώς συνέβει τη στιγμή της κρίσης στο Αιγαίο, μας αποκαλύπτει άθελα του ο δημοσιογράφος, στην προσπάθεια του να παραπλανήσει τους αναγνώστες σχετικά με τα πραγματικά κίνητρα και τις δήθεν συνέπειες αυτής της ενέργειας, αλλά και να υποδείξει ανάλογη «υπεύθυνη» πρακτική, στους άλλους πράκτορες των επιτελείων. Όσα λοιπόν έγιναν το 74, απ' τις διάφορες χουντικές μαριονέτες των Αμερικάνων όπου ο ένας ακύρωνε τις εντολές του άλλου, συνεχίζονται και σήμερα.

11-4-87