ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Να χτυπήσουμε τους μεγαλοκαρχαρίες απατεώνες καπιταλιστές, υπεύθυνους της κρίσης.

Ν' αποκαλύψουμε το ρόλο των συνεπεύθυνων και συνένοχων ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και πολιτικών, χουντικών, νεοδη-μοκρατών, σοσιαλιστών.

Ν' αγωνιστούμε με όλα τα μέσα, μαζικά και δυναμικά για να βγούμε απ' την κρίση και για ν' ανακόψουμε την πορεία προς τη χρεωκοπία και το μαρασμό.

Στην προκήρυξη για τη δίκαια εκτέλεση του πράκτορα της Αμερικάνικης Στρατιωτικής Αποστολής Τσάντες υποστηρίζαμε τη θέση; «Η πολιτική αυτή (της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) δεν είναι απλά διαχείριση του καπιταλισμού, πούναι ο κλασικός ρόλος της ρεφορμιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά επιπλέον στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες των χώρων της εξαρτημένης περιφέρειας και σημερινής οικονομικής κρίσης είναι καταδικασμένη απ' τη μια ν' αναπαράγει τις σχέσεις εξάρτησης-υποτέλειας κι απ' την άλλη, τη συνέχιση και διαιώνιση του καπιταλισμού μπανανίας με τα πελώρια σκάνδαλα και τις εκρηκτικές ταξικές αντιθέσεις». Η θέση αυτή επιβεβαιώθηκε πλήρως με τα

πρόσφατα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης.

Με αφορμή λοιπόν αυτά τα μέτρα προκύπτει άμεσα για το λαό το ζήτημα, του πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, του ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος καλείται να πληρώσει.

Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας δεν είναι αποτέλεσμα μιας δυσμενούς συγκυρίας αλλά μιας συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ολόκληρη η οικονομία είναι προβληματική. Απ' το 73 η χώρα έχει μπει σε περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης, πούναι κατ' αρχή κρίση της μεγάλης βιομηχανίας. Η μεταποίηση από 25,8% στη μεταβολή του ΑΕΠ στα χρόνια 67-72 πέφτει στα 14,7% στο 74-79 ενώ αντίθετα στις υπηρεσίες 50% περνάνε στο 77,2%, Ο ετήσιος ρυθμός αύξησης των βιομηχανικών επενδύσεων πέφτει σε μηδενικά επίπεδα μετά το 74. Τέλος παρατηρείται στροφή στη διάρθρωση τους προς τους παραδοσιακούς καταναλωτικούς κλάδους σε βάρος των κλάδων κεφαλαιουχικού εξοπλισμού. Η συμμετοχή των κλάδων τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργικά, μη μεταλλικά ορυκτά, ενώ πέφτει από 50% των βιομηχανικών επενδύσεων το 63-64 στο 32,3% το 65-70, ξανανεβαίνει στο 48,6% το 75-77.

Παράλληλα η μεγάλη βιομηχανία είναι χρηματιστικά και τεχνολογικά εξαρτημένη απ' το ξένο κεφάλαιο. Έχει ειδικευτεί σε διαδικασίες απλής συναρμολόγησης του τελικού προϊόντος με ασήμαντο ποσοστό προστιθέμενης αξίας και εισαγωγή των ενδιάμεσων προϊόντων. Καμιά απολύτως προσπάθεια δεν έγινε για την αυτοδύναμη παραγωγή έστω τμημάτων κεφαλαιουχικού εξοπλι-σμού-ενδιάμεσων προϊόντων. Οποιαδήποτε λοιπόν πολιτική αύξησης των εξαγωγών, αυξάνει αυτόματα τις εισαγωγές των πάρα πάνω προϊόντων με αποτέλεσμα το φαύλο κύκλο της διεύρυνσης των εξωτερικών ελλειμμάτων. Το έλλειμα του εμπορικού ισοζυγίου από 9,3 του ΑΕΠ το 1960 πέρασε στο 17,4% το 1969 και έφτασε στο 17,3% το 1983.

Οι ελάχιστες επενδύσεις πούγιναν λοιπόν στη τελευταία δεκαετία μόνο τυπικά μπορούν να θεωρηθούν σαν τέτιες. Έγιναν σε παραδοσιακούς κλάδους καταναλωτικών αγαθών, κορεσμένους και χωρίς μέλλον. Καμιά επένδυση δεν έγινε είτε σε κλάδους με τεχνολογίες αιχμής, είτε σε μεσαίους κλάδους με εκσυγχρονισμό του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού. Έτσι το κόστος ανά μονάδα παραγομένου προϊόντος είναι ψηλό, τα προϊόντα είναι χαμηλής ή μεσαίας ποιότητας και δεν παράγονται σε αρκετές ποσότητες και στον απαιτούμενο χρόνο. Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, τα προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά. Και το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο τραγικό αν αναρωτηθούμε τί θα παρήγαγε και θα πούλαγε αυτή η μεγάλη βιομηχανία (δεν μιλάμε για τη βιοτεχνία και τη μικρή βιομηχανία) αν δεν υπήρχαν όλα τα σκανδαλώδη προνόμια των φοροαπαλλαγών, που συνιστούν έμμεση επιδότηση. Αν δεν υπήρχαν οι πάσης φύσης επιδοτήσεις κι επιχορηγήσεις απ' το κοινωνικό σύνολο επιτοκίων, κεφαλαίων πρώτων υλών, ενέργειας, ασφαλιστικών εισφορών. Αν δεν υπήρχε η απ' ευθείας επιδότηση απ' τους καταθέτες του Τραπεζικού συστήματος μέσω του μηχανισμού των αρνητικών επιτοκίων. Αν αφήνονταν να λειτουργήσει σύμφωνα με τους σκληρούς νόμους της ελεύθερης και πούρας καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς τις διάφορες επιδοτήσεις και προστασίες. Θάταν απλά βαρκούλα στους τυφώνες και τις θύελλες του αδυσώπητου καπιταλιστικού ανταγωνισμού και θα βούλιαζε πάραυτα. Η χρεωκοπία της και το κλείσιμο των μονάδων της θάταν απλά η αναγκαία κοινωνική κύρωση των ανίκανων κι απαρχαιωμένων καπιταλιστών.

Αυτή όμως τη χρεωκοπία και το οριστικό θάψιμο τους σαν επιχειρηματίες καπιταλιστές κατόρθωσαν να το αποφύγουν, έχοντας αναγάγει σε επιστήμη τις απάτες και τις κομπίνες και μ' αυτή ακόμη την έννοια του αστικού νόμου που μέσα σ' ένα αστικό κράτος έχει θεσπιστεί για να υπηρετεί τα συμφέροντα τους. ’ρχισαν βαθμιαία να προσφεύγουν σε αυξημένο δανεισμό, να αποσύρουν τα κεφάλαια τους και να τα περνάνε παράνομα σε συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Υποτιμολογίσεις, υπερτιμολογήσεις, δαίδαλος ψεύτικος εταιριών-φαντασμάτων στο εξωτερικό πούχαν δήθεν την κυριότητα των μετοχών, παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος, φοροδιαφυγή, ληστεία των δανείων, με χρέη σε τράπεζες, ΔΕΗ, ΙΚΑ κλπ. Δεν υπάρχει μεγάλο όνομα που να μην έχει διαπρέψει και κατηγορηθεί για μερικές απ' τις παραπάνω απάτες. Έτσι σήμερα η μεγάλη βιομηχανία έχει ξεπεράσει τα 500 δις χρέη (πούναι μόνο αυτά των επίσημα «προβληματικών») ενώ παράλληλα δυτικές πηγές ανεβάζουν σε 600 εκατ. δολάρια τα ποσά που παράνομα διαρέουν ετήσια στο εξωτερικό μετά το 73. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κεφαλαίων διαρέει απ' τους μεγαλοκαπιταλιστές. Ενώ λοιπόν η χώρα μπήκε σε περίοδο αποβιομηχάνησης, ανεργίας, πτώσης του βιοτικού επιπέδου και υπερχρέωσης, ενώ οι επιχειρήσεις τους έχουν ουσιαστικά χρεωκοπήσει και είναι υπερχρεωμένες, οι μεγαλοκαπιταλιστές ευημερούν σαν άτομα και μάλιστα έχουν συγκεντρώσει τεράστια περιουσία εδώ και στο εξωτερικό. Μεγάλες καταθέσεις σε σκληρό συνάλλαγμα στις ξένες Τράπεζες, επενδύσεις σε ακίνητα και σ' άλλους τομείς στο εξωτερικό, δεκάδες βίλλες και διαμερίσματα εδώ κι έξω, δεκάδες υπερπολυτελή αυτοκίνητα, θαλαμηγοί κλπ. Στο μόνο τομέα που μπορούν να συναγωνιστούν και μάλιστα να ξεπεράσουν τους ξένους καπιταλιστές είναι στις περιβόητες «δαπάνες γοήτρου». Με τις διάφορες κομπίνες και απάτες τους το συνολικό ποσοστό κέρδους τους αποτελείται από ένα μικρό τμήμα πούναι το κλασσικό καπιταλιστικό κέρδος κι ένα δεύτερο πολλαπλάσιο του πρώτου πούναι προϊόν καθαρής απάτης, λεηλασίας του πλούτου της χώρας και ληστείας της εργασίας του λαού (αν μπορούμε βέβαια να ονομάσουμε, παραβιάζοντας την οικονομική ορολογία, το προϊόν ληστείας κέρδος). Έτσι το συνολικό ποσοστό κέρδους υπήρξε ετήσια πολύ ψηλό —στα χρόνια πριν το 73 υπήρξε και το πρώτο τμήμα— με αποτέλεσμα η περιουσία τους σήμερα, μετά από μια ή δυο δεκαετίες δραστηριότητας να φτάνει στα επίπεδα των ξένων καπιταλιστών πούχουν έναν αιώνα δραστηριότητας καπιταλιστικής. Αυτή τη τάξη των μεγάλων καπιταλιστών, που απέτυχαν σαν άτομα επιχειρηματίες αφού οι επιχειρήσεις τους χρεωκόπησαν κι είναι υπερχρεωμένες. Απέτυχαν σαν σύνολο, σαν καπιταλιστική-τάξη ν' αναπτύξουν αυτοδύναμα, ισόρροπα με μια σχετική αυτονομία τη χώρα. Που υπερπλούτησαν με απάτες και κομπίνες, κλέβοντας και λεηλατώντας τη χώρα και τους εργαζόμενους, και έβγαλαν τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό. Που είδαν τη χώρα σαν απλή αποικία με ευκαιρίες για εύκολο, γρήγορο, παρασιτικό πλουτισμό τους, σε βάρος των συμφερόντων της δένοντας τη τύχη τους με το ξένο κεφαλαίο και υποτάσσοντας τα συμφέροντα τους στα δικά του ονομάζουμε λούμπεν μεγαλοαστική τάξη (λματ) και τον αντίστοιχο κοινωνικό σχηματισμό στον οποίο άρχει, καπιταλισμό μπανανίας. Η κύρια μορφή της δραστηριότητας αυτής της τάξης είναι ο πλουτισμός κι η καπιταλιστική εκμετάλλευση με παραβίαση του αστικού νόμου, δηλ. απάτες σε συνεργασία και υπό το ξένο κεφάλαιο σε βάρος της χώρας. Σε αντίθεση με την καπιταλιστική τάξη των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών, όπου η κύρια μορφή της δραστηριότητας της είναι η κλασσική καπιταλιστική εκμετάλλευση κι αυτοδύναμη συσσώρευση μέσα στη χώρα, χωρίς να καταφεύγει, παρά μόνο δευτερευόντως και σαν εξαίρεση, σε κραυγαλέες παραβιάσεις του νόμου, σε απάτες.

Αυτή η τάξη έφτιαξε ορισμένες επιχειρήσεις στη δεκαετία του 50-60 με δική της χρηματοδότηση που δεν έφτανε ούτε στα 15% της συνολικής κρατικής, τραπεζικής κι αυτής του ξένου κεφαλαίου. Με σκανδαλώδη προνόμοια αλλά και κολοσσιαία ποσοστά εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Με τις χιλιάδες δολοφονημένους και σακατεμένους στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» όπου η χώρα κατείχε μια απ' τις ψηλότερες παγκόσμιες επιδόσεις. Απ' τα πρώτα της βήματα έζησε με τα σκάνδαλα. Παγωμένες κι αγύριστες πιστώσεις 3 δις της εποχής του 60, οικονομικά σκάνδαλα και κομπίνες στη δικτατορία. 500 δις χρέη κι απάτες σήμερα. Όλη η σύγχρονη οικονομική μεταπολεμική ιστορία είναι μια αδιάκοπη σειρά από Λαύρια που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή βαθιά κρίση. Το ιδανικό αυτής της τάξης είναι ο Συγγρός ο οποίος φαντάζει αφελές μαθητούδι μπροστά τους.

Στην ίδια αυτή τάξη της λούμπεν μπουρζουαζίας ανήκουν βέβαια κι οι εφοπλιστές, απ' τους οποίους όπως κι οι πέτρες γνωρίζουν δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην έχει στείλει στο βυθό καμιά εκατοντάδα ναυτεργατών στους διάφορους σκυλοπνίχτες τους. Συνολικά αποτελείται από 100 περίπου οικογένειες πούχουν προσκοληθεί σαν βδέλα στη ράχη της χώρας κι απομιζόντας την εργασία της εμποδίζουν οποιαδήποτε αυτόνομη ανάπτυξη αφού αυτή αντιστρατεύεται τα συμφέροντα της. Τα κεφάλαια της σήμερα βρίσκονται και λειτουργούν σαν τέτοια στο εξωτερικό και συνεπώς στην ουσία είναι ξένο κεφαλαίο παρότι έχουν παραχθεί στην ίδια τη χωρά και παρ' ότι έχουν ορισμένες διαφορές με το αμιγές ξένο κεφάλαιο. Και τυπικά οι μεγαλοκαπιταλιστές και τα παιδιά τους έχουν αποκτήσει ξένες υπηκοότητες, γεγονός που κρύβουν οι φυλάδες απ' τον Ελληνικό λαό. Αυτές τους παραχωρήθηκαν με προθυμία απ' τις δυτικές χώρες σε αντάλαγμα των τεράστιων κεφαλαίων που μετέφεραν εκεί. Τα κεφάλαια δε αυτά που όπως είπαμε ανέρχονται σε 600 εκατ. δολάρια ετήσια μόνο απ' το 73 δείχνουν, κατά το καλύτερο τρόπο, ότι όχι μόνο ο λαός μας δεν καταναλώνει περισσότερο από όσα παράγει αλλά αντίθετα ένα πολύ μεγάλο μέρος της αξίας πούχει παράγει τα τελευταία χρόνια έχει πάει παράνομα στο εξωτερικό κι άρα ούτε το κατανάλωσε ούτε υπάρχει περίπτωση να το καταναλώσει.

Δεν μπορούμε εδώ να μην ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση για ν' αναφερθούμε στους τσαρλατάνους οικονομολόγους δημοσιογράφους. Το χαρακτηρισμό του τσαρλατάνου τον κατέκτησαν επάξια απ' το γεγονός ότι αποκρύβουν την πρώτη, κύρια και βασική αλήθεια χωρίς την οποία οποιαδήποτε ανάλυση της οικονομίας είναι ψεύτικη, απ' το γεγονός ότι παραποιούν αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα. Αποκρύβουν τη φύση, την πηγή, το μέγεθος των κερδών της λματ και αναποδογυρίζουν την πραγματικότητα, όταν επί χρόνια κάνουν καμπάνιες για να νομιμοποιήσουν, λέει, το κέρδος και να εξηγήσουν τις επενδύσεις χωρίς ψηλά κέρδη, που διέρρευσαν παράνομα έξω, χωρίς να γίνουν επενδύσεις. Όταν αγωνίζονται απεγνωσμένα να βελτιώνουν το πρόσωπο του Έλληνα μεγαλοβιομήχανου τη στιγμή που αυτός μαζί με τον εφοπλιστή είναι συνώνυμος, στην ξένη λογοτεχνία, με τον μεγαλοαπατεώνα. Όταν μιλάνε συνέχεια για συντεχνίες εργαζομένων και πουζαντισμούς, ενώ δε λένε λέξη για την υπαριθμόν ένα συντεχνία της χώρας, τη λματ. Όταν τέλος έχουν το θράσος να κάνουν τον τιμητή και να κατακεραυνώνουν τους εργαζόμενους στο δημόσιο για τα ελλείματα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι σε θέση να ισοσκελίσουν τα πελώρια ελλείματα του τύπου με τα χαριστικά δάνεια, ύψους αρκετών δις. Ελλείματα που πληρώνει ο λαός, και με τα οποία τον κοροϊδεύουν ξετσίπωτα ότι δήθεν η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους των 3 δις. Πολλοί βέβαια απ' αυτούς τους τσαρλατάνους, όπως και μερικά απ' τα οικονομικά περιοδικά τους, έπαιξαν καθαρά το ρόλο του ατζέντη διάφορων ομίλων της λματ, δημιουργώντας την τεχνητή μεταβολή της αξίας των μετοχών και σπεκουλάροντας, οδηγώντας έτσι στην καταστροφή χιλιάδες μικρομετόχους.

Για νάμαστε όμως δίκαιοι με τους μεγαλοκαπιταλιστές θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να πετύχουν στην παραπάνω δραστηριότητα τους.

Η ανερχομένη αστική τάξη στις δυτικές κοινωνίες, στις αρχές του περασμένου αιώνα, παρότρυνε τα μέλη της να δείξουν επιχειρηματικό πνεύμα και να πλουτίσουν, επενδύοντας και κάνοντας επιχειρήσεις. Στη μεταπολεμική ελλ. κοινωνία αλλά και στη σημερινή το επίσημο κράτος έχει χαράξει σαν έμβλημα του, το σύνθημα-επιταγή του προς τους καπιταλιστές: Κάντε απάτες, ληστεύετε τα χρήματα του λαού, φοροδιαφεύγετε, βγάζετε παράνομα συνάλλαγμα. Σ' αυτές τις δραστηριότητες ο πρώτος σας βοηθός, συνεργάτης, συμμέτοχος και συνένοχος είμαι εγώ, το κράτος. Έχω στήσει μια ιδανική φάμπρικα-χωνευτήρι απ' όπου αποροφούνται και περνάνε τα χρήματα του λαού και μετά από διάφορες πολύπλοκες μεταμορφώσεις και διαδικασίες καταλήγουν στις τσέπες σας και στις καταθέσεις σας στο εξωτερικό. Ο αυτόνομος μηχανισμός που λέγεται Τράπεζα και το φορολογικό σύστημα μαζεύουν τα χρήματα και σας δίνουν δάνεια. Τα πάτε στο εξωτερικό με τις μεθόδους που ξέρετε και παράλληλα παρουσιάζετε πελώρια ελλείμματα στους ισολογισμούς. Σας ζητάμε πίσω τα χρέη. Δεν έχετε βέβαια και άρα δεν μπορούμε να τα βρούμε. Οπότε καλούμε τα κορόιδα που λέγονται εργαζόμενος λαός να τα ξαναπληρώσουν μέσω του αυτόνομου οργανισμού Τράπεζα, του άλλου αυτόνομου ΟΑΕ και του φορολογικού συστήματος. Επί πλέον, επειδή πρέπει να συνεχίσετε τη δραστηριότητα σας, καταργούμε την ΑΤΑ, πέφτουν οι μισθοί για να έχετε περιθώρια μεγαλύτερου κέρδους μπας και ξα-ναεπενδύσεις μέρος από τα κλεμμένα. Και για νάναι πιο δίκαια μοιρασμένες οι συνέπειες της απάτης επεκτείνουμε τη φορολογία και στα άλλα κορόιδα τους αγρότες, ρίχνουμε και μια εισφορά στους μικρομπακάληδες και στους άλλους μικροεπαγγελματίες, που δεν μπορούν να αλλοιώσουν εύκολα τα βιβλία τους λόγω μικρού τζίρου. Κι αν κάποιος σας κάνει καμιά γκάφα στα λογιστικά του και δημιουργηθεί προς στιγμή ζήτημα, μη φοβάστε. Υπάρχει κι άλλος οργανισμός-λειτούργημα, ανεξάρτητη εξουσία αυτό, η Δικαιοσύνη, που θα σας αθωώσει πανηγυρικά.

Τις παραπάνω συμβουλές, την παραπάνω γραμμή, ρίχνει το επίσημο κράτος, είτε με ΝΔ, είτε με ΠΑΣΟΚ, προς το μεγάλο κεφάλαιο, με την πρακτική του. Κι επειδή δεν πάει πολύς καιρός που ο Παπανδρέου διηγήθηκε ένα παραμύθι για μικρά παιδιά για να εξηγήσει τη δημιουργία του μεγαλοκαπιταλιστή χωρίς δραχμή. Παραμύθι όπου όμως ξέχασε ένα βασικό πρωταγωνιστή, τον εαυτό του χωρίς τον οποίο ο καπιταλιστής δεν θα γινόταν. Θα διηγηθούμε κι εμείς ένα παραμύθι που δεν είναι παραμύθι. Κάποτε, κάποιος κύριος Ωνάσης ήταν αφεντικό της Ολυμπιακής, με τα πασίγνωστα χαριστικά δάνεια και προνόμια του προχουντικού και χουντικού κράτους. Με τον καιρό, βλέποντας κατά πού φύσαγε ο άνεμος πέρασε την κυριότητα των μετοχών κι ιδιοκτησία των αεροπλάνων σε εταιρεία γραμματοκιβώτιο του Παναμά κι όταν ήρθε το κράτος του Καραμανλή να την κρατικοποιήσει απάντησε: Ευχαρίστως, μονό που ανήκει στην τάδε εταιρεία του ΙΙαναμα. Πληρώστε τόσες εκατοντάδες εκατομύρια δολλάρια κι εντάξει. Το κράτος του Καραμανλή αντί να τον πιάσει απ' τ' αυτί και να τον κάτσει στο σκαμνί λέγοντας του: έχεις αποσβέσει ολοκληρωτικά και προ πολλού το αρχικό σου κεφάλαιο. Αρκετές δεκάδες εκατ. δολλάρια έχεις κερδίσει σαν νόμιμο κέρδος απ' τη καπιταλιστική διαχείρηση της Ολυμπιακής, τώρα όμως το πάγιο κεφάλαιο ανήκει στο κράτος και τέρμα τα δίφραγκα του απαντάει —και ταυτόχρονα γίνεται συνένοχος του—: σύμφωνοι. ’λλωστε εγώ θα πληρώσω; Ο λαός θα πληρώσει. Περνάνε μερικά χρόνια κι η κόρη του χρωστάει 4 δις φόρους κληρονομιάς κι αρνείται να πληρώσει. Επειδή όμως αυτή η άρνηση αποτελεί τεραστία βόμβα στα ίδια τα θεμέλια του κράτους αφού τινάζει στον αέρα το φορολογικό σύστημα που υποτίθεται είναι για όλους, αυτοί που το διαχειρίζονται τώρα, δηλ. το ΠΑΣΟΚ, βλέπουν τον κίνδυνο και αντιλαμβάνονται ότι το ζήτημα πρέπει να κλείσει το γρηγορότερο. Τί κάνουν λοιπόν; Αφού, λένε, σου χρωστάμε από διάφορες συναλλαγές, δεν κάνουμε ένα διακανονισμό, να πατσί-σουμε και να βγούμε ν' αναγγείλουμε επίσημα, με χαρτιά επιταγές κλπ. ότι τα πλήρωσες; Κινητοποιούμε και το δεξί χέρι του Κουτσόγιωργα, την «Αυριανή», τη σπεσιαλίστρια τόσο της ανακάλυψης όσο και του κουκουλώματος των σκανδάλων, κι είμαστε όλοι ωραίοι. Αντί δηλαδή το κράτος του ΠΑΣΟΚ να πιάσει απ' τ' αυτί την Ωνάση και να την κάτσει στο σκαμνί για τις προηγούμενες απάτες, τους χουντικούς αλλά και τους νεοδημοκράτες υπουργούς του, Καραμανλή, σαν συνυπεύθυνους της απάτης, αποδέχεται την πληρωμή φόρων με κλεμένα απ' το λαό χρήματα με απάτη, βγαίνει και λέει ψέματα στο λαό ότι η Ωνάση πλήρωσε τους φόρους κι έτσι γίνεται και το κράτος του ΠΑΣΟΚ συνυπεύθυνο, συνένοχο αυτής της απάτης σε βάρος του λαού. Αν το κράτος Καραμανλή του 60 παρουσιάζει το Νιάρχο σαν άπορο για να μην πληρώνει φόρους, σήμερα το κράτος Παπανδρέου βρήκε την παραπάνω φόρμουλα για να μην πληρώσει η Ωνάση. Και ξαφνικά, κι ενώ οι πάντες μας διαβεβαίωναν ότι η Ωνάση πλήρωσε το φόρο, αποκαλύπτει πρόσφατα η «Αυριανή» ότι η Ωνάση δεν είχε πληρώσει τα 3 δις φόρο ξεσκεπάζοντας συνάμα όλες τις φυλλάδες (και τον εαυτό της βέβαια) αλλά και την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, σαν μεγάλους ψευταράδες, που εμπαίζουν ξετσίπωτα τον Ελληνικό λαό. Σ' αυτή δε την εξαπάτηση ένα από τους κύριους ρόλους έπαιξε ο μεγαλοκαπιταλιστής και άνθρωπος της λματ Παναγόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, που παίζει κεντρικό ρόλο στη διαχείρηση του καπιταλισμού μπανανίας. Το ίδιο άλλωστε έκανε και πρόσφατα με την εξαγορά των ναυπηγείων του Νιάρχου. Δέχτηκε και πλήρωσε χαριστικά πάνω από 60 εκατ. δολλάρια πλαστά χρέη, με τις γνωστές λογιστικές κομπίνες σε δικές του ξένες επιχειρήσεις και τράπεζες, ενώ υποτίθεται ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη.

Σήμερα τέλος οι απάτες συνεχίζονται απ' το πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ που γίνεται συνυπεύθυνο και συνένοχο με τη λματ. Απ' τη μια καλεί το λαό να πληρώσει τα χρέη των προβληματικών, κι από την άλλη κάνει πρόταση εξαγοράς των επιχειρήσεων επιβεβαιώνοντας απόλυτα όσα υποστηρίξαμε πριν 2,5 χρόνια, ότι δηλ. οι προβληματικές θα επιστραφούν στους πρώην ιδιοκτήτες μεγαλοαπατεώνες, μόλις πληρώσει ο λαός τα χρέη τους. Έτσι ο Σκαλιστήρης προσπαθεί να εξαγοράσει τις παλιές επιχειρήσεις του, ενώ υποτίθεται δεν έχει φράγκο να πληρώσει τα χρέη του που πληρώνει ο λαός. Οι Μποδοσάκηδες κάνουν πρόταση για επένδυση στα Λιπάσματα, ενώ δεν έχουν να πληρώσουν τα δεκάδες δις χρέη της Λάρκο και της Πυρκάλ που πληρώνει ο λαός.

Τέλος ευθυγραμμίζεται με τους άλλους φορείς της λματ που μόλις μυρίστικαν τα χρήματα των ΜΟΠ έπεσαν σαν τα κοράκια να τα τσεπώσουν.

Το σημερινό λοιπόν πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ που διαχειρίζεται το κράτος συνεχίζει την ίδια ακριβώς πολιτική του κράτους-απατεώνα των προκατόχων του. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, των 150 δις που μας έλεγε το 81, την παράνομη διαροή συναλάγματος, τα χρέη που λήστεψαν οι προβληματικές. Είναι αντίθετα ότι εξακολουθεί πέρα απ' τα σκανδαλώδη προνόμια που του έχει παραχωρήσει, να είναι συμμέτοχο και συνένοχο με το μεγάλο κεφάλαιο στις απάτες του, παίρνοντας από τον εργαζόμενο λαό τεράστια ποσά και δίνοντας τους τα σε συνάλλαγμα μέσα απ' τις πάρα πάνω διαδικασίες. Το κράτος αυτό και το πολιτικό προσωπικό —είτε της χούντας, είτε της ΝΔ, είτε του ΠΑΣΟΚ— είναι υπεύθυνο μαζί με την λούμπεν μεγαλοαστική τάξη. Όχι με την νομική ένοια των οικονομικών υπουργών, αλλά με την ευρεία πολιτική και κοινωνική ένοια, του συνόλου υπουργών, ανώτατων κρατικών υπαλλήλων¹, υπευθύνων του φορολογικού συστήματος κλπ. Το πολιτικό αυτό πλέγμα μιας κοινωνικής τάξης κι ενός στρώματος κρατικής γραφειοκρατίας είναι υπεύθυνο πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά για τη σημερινή κρίση, τη βαθμιαία αποβιομηχάνιση, την αυξανόμενη αποσύνθεση της οικονομίας, τον επερχόμενο μαρασμό και χρεωκοπία. Είναι υπεύθυνο για το ότι απέτυχε να προωθήσει μια αυτοδύναμη κι ισόρροπη ανάπτυξη με μια σχετική αυτονομία. Με μια λέξη έχουμε να κάνουμε με την ιστορική αποτυχία και χρεωκοπία της ντόπιας μεγαλοκαπιταλιστικής τάξης, σαν τάξη κι όχι σαν άτομα, με την ευρεία έννοια δηλ., είτε ιδιοχτήτες είναι είτε οι πολυδιαφημισμένοι μάνατζερ είτε ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, που διοικούν το Δημόσιο τομέα και τις Κρατικές υπηρεσίες, μια χρεωκοπία τόσο του ιδιωτικού όσο και του κρατικού τομέα αυτού του καπιταλισμού μπανανίας. Όπως είπαμε πιο πάνω η λματ έχει σήμερα τα κεφάλαια της στο εξωτερικό και στην ουσία λειτουργεί σαν ξένο κεφάλαιο. Έχει όμως, μερικές διαφορές.

Ενώ βρίσκεται στο εξωτερικό δεν έχει τη χρηματιστική δύναμη και τη τεχνολογία του ξένου κεφαλαίου, με συνέπεια νάναι περισσότερο ατζέντης και τσόντα του. Παράλληλα έχει πολύ γερές προσβάσεις και πολιτική δύναμη στο κρατικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην αφήνει ανεκμετάλλευτη, παρ' ότι βρίσκεται στο εξωτερικό, οποιαδήποτε ευκαιρία παρουσιαστεί για παρασιτικό, γρήγορο και ληστρικού τύπου κέρδος. Παράδειγμα η περίπτωση Νιάρχου που δεν σταμάτησε με τις διάφορες κομπίνες του στα ναυπηγεία να κάνει αφαίμαξη κεφαλαίων σε συνάλλαγμα μέχρι πρόσφατα κι ενώ τα κεφάλαια του βρίσκονται από χρόνια στο εξωτερικό. Κι έτοιμαζεται τώρα ν' ανοίξει καινούργιες ληστρικές μπίζνες στη Σπετσοπούλα.

________________________

1. Ανώτατων κρατικών υπαλλήλων, διοικητών τραπεζών, νομισματικών επιτροπών, επιχειρήσεων Δημοσίου, ανώτατων δικαστών.

________________________

Σήμερα όμως η χώρα δεν έχει ανάγκη απλά από μερικές επενδύσεις. Τέτοιες επενδύσεις έγιναν κι οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση. Αυτό που χρειάζεται είναι η αναδιάρθρωση των κλάδων, με επενδύσεις επιλεκτικές, μεγάλες σε έκταση, με υψηλή οργανική σύνθεση κεφαλαίων και σύγχρονη τεχνολογία. Τέτιες επενδύσεις δεν μπορεί κι ούτε πρόκειται ν' αναλάβει η λματ για λόγους ευνόητους. Μόνο το κράτος να τις αναλάβει και τότε μόνο θ' ακολουθήσουν ορισμένοι ιδιώτες ντόπιοι ή ξένοι. Και σ' αυτή όμως την περίπτωση, ακόμα κι αν δεχτούμε σαν ακραία κι αφηρημένη υπόθεση ότι ένας απ' αυτούς τους καπιταλιστές της λματ μετατρέπεται σε σχετικά έντιμο επιχειρηματία που θέλει να βοηθήσει την ανάπτυξη της χώρας, η επένδυση του δεν πρόκειται να γίνει, στη σημερινή φάση παγκόσμιας κρίσης, παρά μόνο με μια προϋπόθεση, για λόγους καθαρά οικονομικούς: το κράτος όχι μόνο πρέπει να υποσχεθεί στα λόγια, αλλά πρέπει, να δώσει σήμερα έμπραχτα την απόδειξη ότι μπορεί να δαμάσει αυτή τη λματ. Γιατί μόνο τότε θα σταματήσει η αφαίμαξη των κεφαλαίων, που αφαιρούνται σήμερα απ' τις παραγωγικές επενδύσεις, πηγαίνοντας να καλύπτουν συνέχεια διάφορα χρέη των προβληματικών και τις πάσης φύσης ζημιές απ' τις κομπίνες. Έτσι απ' τη μια θα γίνουν επενδύσεις, κι απ' την άλλη, στη σημερινή δύσκολη περίοδο, ο καπιταλιστής θα μπορεί να βασίζεται στη συμπαράσταση του κράτους σε περίπτωση πραγματικής δυσκολίας, αφού θα υπάρχει πράγματι η δυνατότητα απ' αυτή την απεμπλοκή. Αλλιώς ο «έντιμος επιχειρηματίας» που από τη σκοπιά του πιστεύει ότι επιδοτεί τους απατεώνες της λματ θα βγει σίγουρα χαμένος, αφού δε θα μπορεί να ελπίζει σε ουσιαστική κρατική βοήθεια. Αυτό μπορεί να φανεί σαν αυθαίρετο από μέρους μας, αλλά για να αποδείξουμε ότι δεν είναι, θα επικαλεστούμε εδώ τη μαρτυρία ενός ανθρώπου, για τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ίχνος υποψίας για συμπάθεια προς τις απόψεις μας, αφού είναι βασικός εχθρός μας σαν ένας απ' τους κύριους εκπροσώπους της λματ, ο Ανδρεάδης που κατηγορήθηκε ο ίδιος για απάτες και κομπίνες. Σε πρόσφατο άρθρο του κι αφού επαναλαμβάνει αυτός ότι έχει μεταφέρει τα κεφάλαια του στο εξωτερικό, υποστήριξε: «Η έννοια κλειδί που νομίζω ότι ακόμη δεν έχει γίνει κατανοητή από την παρούσα κυβέρνηση, όπως εξάλλου δεν είχε γίνει κατανοητή κι από τις προκατόχους της, είναι ότι ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αποτρέψει τις ενδεχόμενες αποκλίσεις προς ασυδοσία ... Σήμερα τις ζημιές τις υφίσταται και τις πληρώνει το κοινωνικό σύνολο αντί να τις φέρουν οι επιχειρηματίες». Και πιο κάτω κατηγορεί το κράτος «ότι είναι ανίκανο να εντοπίσει και περιστείλει την ασυδοσία του ιδιωτικού τομέως». Πράγματι πεντακάθαρα αν λάβουμε υπ' όψη μας την κατ' ευφημισμό ορολογία των καπιταλιστών. Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι για να βγούμε απ' τη κρίση δεν χρειάζονται απλά ριζικά μέτρα αναδιάρθωσης αλλά καθαρά επαναστατικά μέτρα. Ο ίδιος ο οικονομικός ρεαλισμός για την αποφυγή της χρεωκοπίας και του μαρασμού οδηγεί στα επαναστατικά μέτρα. Κι αυτό γιατί το κράτος σήμερα δεν μπορεί να βάλει φρένο στη ληστρική δραστηριότητα και τις απάτες της λματ, δεν μπορεί να τη δαμάσει, παρά μόνο με την κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των προβληματικών επιχειρήσεων, το πέρασμα της κυριότητας της μειοψηφίας των μετοχών στο κράτος, αφού όσα κεφαλαία έβγαλαν παράνομα έξω ξεπερνούν την αξία τους. Ακόμη πρέπει να κατάσχει τα περιουσιακά τους στοιχεία χωρίς αποζημίωση και να τους. αποδωθούν μόνο αν επιστρέψουν τα κλεμενα κεφάλαια. Είναι η μόνη λύση πούναι σήμερα όχι μόνο κοινωνικά δίκαιη, αλλά και οικονομικά απαραίτητη για να μπορέσουν να απελευθερωθούν κεφάλαια για επενδύσεις και αναδιάρθρωση, για να αποφύγουν τη χρεωκοπία και οικονομική καταστροφή. Τέλος είναι και η απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αποδεκτό και να αποδώσει οποιοδήποτε πακέτο οικονομικών μέτρων λιτότητας.

Αλλά η πάρα πάνω πρακτική τόσο της λματ όσο και του κράτους απατεώνα πούναι το κεντρικό ζήτημα της Ελληνικής κοινωνίας, έχει αρνητικές, διαλυτικές συνέπειες σ' όλους τους τομείς της. Η πρακτική της απάτης, της κοροϊδίας, του ψέματος και της λούφας διαχέεται σαν σε συγκοινωνούντα δοχεία σε όλα τα τμήματα του κοινωνικού οργανισμού, παραλύοντας τον. Γιατί να μην προσπαθούν να μιμηθούν τα παραδείγματα των μεγαλόσχημων της λματ και οι άλλοι μεσαίοι ή μικροέμποροι κι επαγγελματίες; Γιατί να μη φοροδιαφεύγουν και βγάζουν παράνομα συνάλλαγμα στο εξωτερικό, κάνοντας και αυτοί μικροαπάτες κερδοσκοπώντας; Γιατί να μην προσπαθούν να τα τσεπώσουν με πολυθεσίες, πλαστές υπερωρίες, εκτός έδρας, οι διάφοροι κρατικοί υπάλληλοι; Γιατί να μην παίρνουν φακελάκια οι γιατροί; Γιατί να μην κλέβουν στα υλικά οι μηχανικοί που αναλαμβάνουν δημόσια κι ιδιωτικά έργα; Γιατί να μη δηλώνει στην εφορία η πλειοψηφία των ελεύθερων επαγγελματιών μηνιαίο εισόδημα 8000 δρχ.; Γιατί τέλος οι εργαζόμενοι μισθωτοί στο δημόσιο να μην απαντάνε στο κράτος-απατεώνα που τους ξεζουμίζει στους φόρους κάνοντας λούφα και κρατώντας τις δυνάμεις τους για τη δεύτερη και τρίτη δουλειά που υποχρεώνονται να έχουν για να τα φέρουν βόλτα; Και γιατί να αυξήσουν τη παραγωγικότητα της εργασίας τους αφού έτσι το μόνο που πετυχαίνουν είναι να δίνουν σάρκα και οστά στο επιφανειακά μόνο παράδοξο φαινόμενο, όπως εξηγήσαμε, αυξάνοντας την εντατικότητα της εργασίας τους να χτίζουν καινούργιες βίλες π.χ. του Φιξ ή του Τσάτσου — τους οποίους ποτέ δεν έχουν δει— ή να αυξαίνουν τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό, δίνοντας έτσι το σχοινί στις δυτικές τράπεζες, που περνάνε στο λαιμό του λαού, με το δανεισμό αυτών των ίδιων κεφαλαίων που αυτοί έχουν παράγει;

Όσο λοιπόν δε χτυπιέται η φοροδιαφυγή της λματ, όσο το κράτος και η Ωνάση εμπαίζουν το λαό ότι δήθεν πλήρωσε τους φόρους της των 3 δις ενώ δεν έχει πληρώσει, όσο δε βρίσκονται τα 450 δις που φοροδιαφεύγουν, οποιοδήποτε φορολογικό νομοσχέδιο που δήθεν ορθολογοποιεί δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια καινούργια απάτη σε βάρος του λαού, μια ληστεία του μισθού των φορολογουμένων για τη χρηματοδότηση της λματ. Και όσα μέτρα και να παρθούν οι φορολογούμενοι θα βρίσκουν πάντα τα άφθονα παραθυράκια που περιέχουν οι νόμοι για να συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν. Έτσι η μεν φορολογική συνείδηση είναι και θάναι ανύπαρκτη, η δε εργασιακή, των εργαζομένων στο δημόσιο, έχει κυριολεκτικά συντριβεί και διαλυθεί. Και αυτό όχι γιατί οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες όπως μας λένε οι τσαρλατάνοι οικονομολόγοι δημοσιογράφοι, γιατί αν ήταν δε θα εργάζονταν καθημερινά σε 2 και 3 δουλειές, αλλά επειδή η ίδια η πρακτική του κράτους και της λματ τους οδηγεί στη λούφα και το μίνιμουμ εργασίας. Έτσι σήμερα το κράτος δεν μπορεί ν' αυξήσει την παραγωγικότητα της εργασίας στο δημόσιο πούναι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε οικονομικής ανάπτυξης.

Η χώρα λοιπόν σήμερα οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική χρεωκοπία και καταστροφή. Έχοντας μπει αμετάκλητα στην ομάδα των υπερχρεωμένων χωρών, έχοντας μόνιμα διαρθρωτικά και ολοένα διευρυνόμενα εξωτερικά ελλείματα. Μη μπορώντας ν' αυξήσει την παραγωγικότητα. Μη μπορώντας να κάνει τις επενδύσεις που χρειάζονται στους κλάδους που πρέπει. Τροφοδοτώντας με τη συνεχή υποτίμηση της δραχμής και τα αρνητικά επιτόκια τόσο την κατανάλωση όσο και την παράνομη διαρροή συναλλάγματος ακόμη κι από μικροκαταθέτες. Μη μπορώντας να κινητοποιήσει όλες τις εργαζόμενες τάξεις, λόγω του ότι δεν λειτουργεί και δεν έχει μείνει όρθια καμιά απ' τις βασικές αξίες πούναι κοινά αποδεκτές και θεμελιώνουν μια κοινωνία.

Σε μια εποχή και σε ένα κόσμο, όπου η σύγχρονη βιομηχανική υποδομή είναι προϋπόθεση για τη επιβίωση μιας χώρας, η δική μας μπήκε σε διαδικασία αποβιομηχάνισης, αποσύνθεσης της οικονομίας της κάνοντας βήματα προς τα πίσω. Ενώ οι άλλες δυτικές χώρες τρέχουν με ταχύτητα υπερηχητικού, έχουν κι όλας κάνει την αναγκαία αναδιάρθρωση της οικονομίας τους με την αυτοματοποίηση, την ηλεκτρονική και τη πληροφορική. Κι ενώ υπανάπτυ-χτες μέχρι χτες χώρες του Τρίτου Κόσμου, μπαίνουν με δυναμισμό στις αγορές και μας εκτοπίζουν και άλλες παράγουν προϊόντα της ηλεκτρονικής βιομηχανίας, υψηλής τεχνολογίας που εκτοπίζουν τα ανάλογα προϊόντα και αυτών ακόμη των υπεραναπτυγμένων δυτικών χωρών, εμείς μετατρεπόμαστε σε πελώριο ξενοδοχείο της Δύσης που εξαρτιέται ολοκληρωματικά απ' τις Δυτικές Τράπεζες. Η διαδικασία της αποβιομηχανοποίησης και αποσύνθεσης της οικονομίας πούχει αρχίσει οδηγεί στα σίγουρα στη χρεωκοπία, την καταστροφή, το μαρασμό, την εναπόθεση της τύχης της χώρας στις αγαθές προθέσεις των Δυτικών Τραπεζών, της ΕΟΚ, του ΔΝΤ. Αυτή την εξέλιξη βέβαια την καθόρισε, όπως είπαμε, η πολιτική των τελευταίων δεκαετιών τόσο της λματ όσο και του πολιτικού προσωπικού, είτε δεξιού είτε χουντικού είτε Πασοκικού.

Σήμερα όμως ειδικότερα, την οδηγεί συνειδητά προς αυτή τη κατεύθυνση και πάλι η λματ και ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Μαζί μ' αυτούς την οδηγούνε και ορισμένοι απ' την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ απ' τους οποίους άλλοι ασυνείδητα και άλλοι συνειδητά παραμένοντας αθεράπευτα αιθεροβάμονες και συνάμα καλαμοβάμονες αφού ενώ γνωρίζουν τη δυσμενή εξέλιξη που θα ακολουθήσει, υπολογίζουν υστερόβουλα να την εκμεταλλευτούν πολιτικά για να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο τη πολιτική τους παραμένοντας στην εξουσία. Γνωρίζουν καλά ότι οι μυστικοί δεσμευτικοί όροι που ανέλαβε η κυβέρνηση απέναντι στις Δυτικές Τράπεζες και την ΕΟΚ για να πάρει το δάνειο, σχετικά με τα ελλείμματα και τον πληθωρισμό κλπ., είναι αδύνατο να τηρηθούν. Με συνέπεια, τα επόμενα 1-2 χρόνια να επακολουθούν νέοι πολύ πιο σκληροί όροι, για να συνεχίσει η δανειοδότηση, μπροστά στους οποίους το σημερινό χτύπημα του βιοτικού επιπέδου και η σημερινή ανεργία θάναι αστεία πράγματα. Και γνωρίζουν ότι η μόνη λύση θάναι και πάλι ο δανεισμός και συνεπώς η ουσιαστική χρεωκοπία της χώρας και πλήρης υποτέλεια στις δυτικές Τράπεζες, ανεξάρτητα απ' τη μορφή που θα πάρει αυτή προς τα έξω. Αυτές θάχουν τότε όλη τη τράπουλα στο χέρι και θα αποφασίζουν για τις τύχες της οικονομίας και συνάμα έμμεσα και για τις πολιτικές της τύχες. Οδηγούμαστε λοιπόν όχι μόνο στη χρεωκοπία, το μαρασμό, την πλήρη εξάρτηση απ' τις Δυτικές Τράπεζες αλλά και σε μια σκληρή δεξιά ημιφασιστική λύση με πτώση πάνω του 50% συνολικά του βιοτικού επιπέδου σε περίπου 2-3 χρόνια και με μαζική ανεργία. Αυτή είναι η μοναδική άλλη λύση που υπάρχει αν δεν ακολουθήσουμε την επαναστατική λύση που προτείνουμε. Είναι η λύση που προετοιμάζουν συστηματικά για τον Ελληνικό λαό η λματ, ο ιμπεριαλισμός κι οι συνένοχοι τους πολιτικοί.

Πριν όμως φτάσουμε σ' αυτή τη λύση πρέπει νάχει ξεβρακωθεί τελείως το ΠΑΣΟΚ και νάχει δυσφημιστεί τελείως ο σοσιαλισμός. Σ' όλη αυτή τη περίοδο η λματ με τις δήθεν διαπραγματεύσεις για επενδύσεις, χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ σαν πιόνι. Για να περάσει τα θεσμικά αντεργατικά μέτρα, πούναι τάχα απαραίτητα για να γίνουν επενδύσεις. Μέτρα που αύριο θα παρουσιαστούν σαν αναγκαία αφού ψηφίστηκαν ακόμα κι από σοσιαλιστές. Μ' αυτά τα μέτρα παράλληλα προχωράνε το βαθμιαίο ξεβράκωμα του ΠΑΣΟΚ στα μάτια των εργαζομένων. Κύριος στόχος τους όμως δεν είναι να παρουσιάσουν τη χρεωκοπία της οικονομίας σαν αποτέλεσμα της δήθεν σοσιαλιστικής διαχείρησης και των σοσιαλιστικών πειραματισμών, και να δυσφημήσουν έτσι μια και καλή στα μάτια των πλατιών μαζών κάθε σοσιαλιστική λύση. Δημιουργώντας έτσι και την πλατύτερη αποδοχή και συναίνεση πούναι αναγκαίες για την εφαρμογή της σκληρής ημιφασιστικής λύσης, της μόνης δήθεν λύσης που θα απομένει μετά τη χρεωκοπία του σοσιαλισμού.

Στο σημείο αυτό πρέπει ν' αναφερθούμε στη δεύτερη κατεύθυνση μέτρων —η πρώτη είναι το χτύπημα της λματ— πούναι απαραίτητη για να βγούμε απ' τη κρίση και ν' αποφύγουμε την καταστροφή. Έχει σχέση με το εξωτερικό χρέος και τη συνεχή αυξανόμενη υπερχρέωση της χώρας. Είναι προφανές ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους είναι τόσο βαριά, ώστε να λυγίζει η οικονομία. Να μη μπορεί ν' αναδιαρθρωθεί για να βγει απ' αυτό το φαύλο κύκλο. Η λύση κατά συνέπεια δεν μπορεί νάναι άλλη απ' τη ριζική αποσύνδεση των συναλλαγματικών και άλλων προβλημάτων του εξωτερικού χρέους απ' τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας. Κι αυτό οδηγεί στη μονομερή άρνηση της χώρας για τουλάχιστον 5 χρόνια της πληρωμής των τοκοχρεωλυσίων που επιβάλουν οι Δυτικές Τράπεζες και η αποδοχή πληρωμής ετήσιου ποσού που ισοδυναμεί π.χ. με το 10% της αξίας των εξαγωγών μας. Ανάλογη πρόταση έχει γίνει από υπερχρεωμένες χώρες του Τρίτου Κόσμου, με τις οποίες η χώρα οφείλει να συντονίσει τη δράση της, για την από κοινού αντιμετώπιση των Δυτικών Τραπεζών.

Αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες και τις δυσκολίες μιας τέτοιας πολιτικής αλλά πρέπει να καταλάβουμε πως η ραγιάδικη άποψη ότι η χώρα πρέπει να υποτάσσει τα συμφέροντα της μέχρι την ενδεχόμενη οικονομική καταστροφή της στα συμφέροντα της Δύσης, άποψη που ταλάνισε και βασάνισε αυτό το τόπο επί ενάμιση αιώνα πρέπει κάποτε να ριχτεί στον κάλαθο των αχρήστων.

Είπαμε πιο πάνω ότι στη χώρα μας έχουμε μια ιστορική αποτυχία της άρχουσας τάξης, της λματ και του πολιτικού προσωπικού της ν' αναπτύξει αυτοδύναμα και με σχετική αυτονομία τη χώρα. Αυτό το φαινόμενο είναι μοναδικό για το Δυτικό Ευρωπαϊκό χώρο. Αυτή η αποτυχία εξηγήσαμε ότι οδήγησε στη σημερινή κρίση και τον αυριανό μαρασμό. Έτσι η χώρα μας είναι η μοναδική στη Δυτ. Ευρώπη όπου υπάρχει γενικότερο πρόβλημα ταξικής ανακατάταξης όπου μπαίνει ζήτημα όχι θεωρητικό, αλλά πρακτικό για σήμερα, ν' αναλάβει μια άλλη τάξη την πολιτική ευθύνη της εξόδου απ' τη κρίση και να οικοδομήσει μια άλλη κοινωνική ισορροπία. Οι δυο πάρα πάνω κατευθύνσεις που αναφέραμε, πούναι απλά κατευθύνσεις κι όχι πολιτικό πρόγραμμα, αποτελούν κατευθύνσεις επαναστατικής προοπτικής και κατά συνέπεια αυτή η τάξη δεν μπορεί νάναι άλλη απ' την εργατική τάξη και τους συμμάχους τους, τις άλλες λαϊκές τάξεις μετά μάλιστα την πλήρη αποτυχία της μικροαστικής εκδοχής του ΠΑΣΟΚ, με την πλήρη υποταγή του στη λματ. Αυτή η επαναστατική αλλαγή αντιμονοπολιακού κι αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου, που δε μπορεί να επιτευχθεί με σεβασμό των θεσμών και της νομιμότητας, αυτή η Λαϊκή Εξουσία, προβάλει σήμερα σαν η μόνη ρεαλιστική λύση που μπορεί να βγάλει τη χώρα απ' τη κρίση και να σταματήσει τη πορεία της προς το μαρασμό, την οικονομική χρεωκοπία και την ολοκληρωματική εναπόθεση της τύχης της χώρας στις καλές προθέσεις των Δυτικών Τραπεζών.

Αυτό το ζήτημα είχε χρέος να θέσει στη σημερινή περίοδο, για λογαριασμό της εργατικής τάξης, την πλειοψηφία της οποίας υποτίθεται ότι εκπροσωπεί, το παραδοσιακό κομμουνιστικό κίνημα, δηλαδή τα δύο ΚΚΕ. Να το θέσει επιτακτικά, δυναμικά, μαζικά. Να το κάνει κεντρικό πολιτικό ζήτημα. Κινητοποιώντας μαζικά τους εργαζομένους σε ένα είδος ανένδοτου μαζικού αγώνα, ενάντια στη λματ και το συνυπεύθυνο πολιτικό προσωπικό. Μη κάνοντας το, στη φάση της σημερινής κρίσης κι επερχόμενης χρεωκοπίας και μαρασμού, αποκαλύπτονται ότι στην ουσία δεν πιστεύουν ότι η εργατική τάξη κι οι άλλες εργαζόμενες μάζες έχουν να αρθρώσουν κάποιο λόγο, ότι έχουν να προτείνουν κάτι καλύτερο, ότι μπορούν να βγάλουν τη χώρα απ' τη κρίση. Με μια λέξη δεν πιστεύουν ότι πράγματι ο σοσιαλισμός που πρεσβεύουν είναι ένα κοινωνικό σύστημα όχι μόνο ασύγκριτα καλύτερο απ' το σημερινό αλλά και το μόνο που θα το βγάλει απ' το αδιέξοδο. Κι όλα όσα λένε περί σοσιαλι-σμών, δημοκρατικών διαδικασιών, αυτοδιαχείρισης, ενότητας κλπ. δεν είναι τίποτα άλλο από παραμύθια και προπέτασμα καπνού για να καλύψουν το πραγματικό κοινωνικό τους ρόλο, του αριστερού άλλοθι αυτού του διεφθαρμένου και σάπιου καπιταλισμού μπανανίας της λματ. Μη κάνοντας το τέλος, διέπραξαν το τρίτο ιστορικό λάθος —το δεύτερο ήταν ότι δεν πρόβλεψαν τη δικτατορία και δεν έκαναν ένοπλη αντίσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει αντάρτικο βουνού — με το οποίο συνεχίζεται η διαδικασία συρρίκνωσης του κομμουνιστικού κινήματος. Έτσι ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει χρεωκοπήσει και λογικά το κομ. κίνημα θάπρεπε να αναπτύσσεται ραγδαία, αυτό συρρικνώνεται. Όχι εξ αιτίας του ΠΑΣΟΚ όπως λένε, αλλά λόγω 'των δύο αυτών ιστορικών λαθών, με τα οποία την τελευταία 15ετία μετατράπηκε από βασικό παράγοντα της πολιτικής ζωής που ήταν — ακόμη κι όταν ήταν στην παρανομία— σε απλό κομπάρσο που κανείς δεν υπολογίζει. Την πορεία αυτή προς τη συρίκνωση και το θάψιμο του την άνοιξαν οι ηγεσίες Φλωράκη και Κύρκου που ευθύνονται συλλογικά γι' αυτά τα λάθη. Κι αυτή την εξέλιξη δεν πρόκειται να τη σταματήσει οποιαδήποτε οργανωτική μανούβρα είτε μετεξέλιξη, είτε αναβάπτηση, είτε συνεργασίες κι ενότητες. Αντίθετα αν είχαν κάνει αυτόν τον ανένδοτο, ο φορέας θα κτιζόταν πολύ εύκολα και θάταν γνήσιο, όπως χτίστηκε παντού και πάντα όπου υπήρξαν ισχυροί λαϊκοί αγώνες.

Ο ελληνικός λαός έχοντας συνείδηση των προβλημάτων, εμπιστεύτηκε στις εκλογές του 81 το ΠΑΣΟΚ. Πίστεψε ότι θα έβγαζε τη χώρα απ' τη κρίση αφού παρουσιάζονταν με πρόγραμμα που φιλοδοξούσε να χτυπήσει τις ρίζες των προβλημάτων, τη λματ, το ξένο κεφάλαιο και την εξάρτηση. Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν μπόρεσε ν' ανταποκριθεί σ' αυτή την ιστορική πρόκληση κι ευκαιρία, αλλά επί πλέον κατακουρέλιασε αυτό το πρόγραμμα, ξεπούλησε τους πολύχρονους αιματηρούς αγώνες τριών γενιών όπως αρέσκεται να υποστηρίζει. Αγώνες που ουσιαστικά το έφεραν στην εξουσία. Όχι βέβαια ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ αλλά η ηγετική προδοτική κλίκα Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Τσοχατζόπουλου με κύριο βέβαια υπεύθυνο τον Παπανδρέου. Όταν λέμε προδοτική κλίκα δεν εννοούμε ότι είναι επί χρήματι πράκτορες του ιμπεριαλισμού, αλλά ότι έχουν απόλυτη συνείδηση ότι οι θεωρίες στις οποίες βασίζονται τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα δεν έχουν καμιά σχέση με τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και βρίσκονται στην υπηρεσία των συμφερόντων των Δυτικών Τραπεζών. Αυτοί αποφάσισαν τα πρόσφατα αντιλαϊκά μέτρα, που θάπαιρνε και η δεξιά αν κέρδιζε τις εκλογές. Τα μέτρα αυτά είναι τα ίδια που ζήτησε ο ΣΕΒ, η ΕΟΚ, το ΔΝΤ και οι δυτικές τράπεζες. Και αυτά που λένε ότι με την υποτίμηση και τις ανατιμήσεις των αγαθών θα επιτευχθεί η διαφύλαξη της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, κι ότι προσφεύγουμε στην ΕΟΚ και στις δυτικές τράπεζες για να διαφυλάξουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, είναι αντάξια ενός Ιονέσκο.

Εμείς παντός απ' όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει ο Παπανδρέου συμφωνούμε σ' ένα. Την νύχτα των εκλογών, σε στιγμή αδυναμίας, μπροστά στα απρόσμενα γι' αυτόν αποτελέσματα, άφησε να του ξεφύγει: αν δεν ανταποκριθούμε στις προσδοκίες αυτού του υπέροχου λαού, θα θέλουμε όλοι κρέμασμα. Ας ρωτήσει το λαό που κινητοποιείται παντού ενάντια στα οικονομικά του μέτρα. Σήμε-ρα οι υγιείς λαϊκές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ όλο και λιγοστεύουν, στο κομματικό και κρατικό μηχανισμό κυριαρχούν οι καριε-ρίστες φασιστοπασόκοι, τυφλά όργανα της προδοτικής κλίκας Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Τσοχατζόπουλου. Όσο παραμένει αυτή η ηγετική κλίκα, το ΠΑΣΟΚ βουλιάζει συνέχεια. Η δεξιά κατρακύλα της είναι τέτοια που ακόμη κι ο Αρσένης φαντάζει μπροστά τους αριστερός. Ούτε οι δικοί τους δεν τους πιστεύουν. Έχουν καταντήσει τελείως αναξιόπιστοι.

Η μόνη λύση συνεπώς που απομένει για το ΠΑΣΟΚ είναι η ανατροπή αυτής της κλίκας, η ριζική αλλαγή ηγεσίας και στρατηγικής, αν και εμείς δεν έχουμε πολλές ψευδαισθήσεις, δεδομένης και της παντελούς έλλειψης εσωκομματικής δημοκρατίας. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε και πολύ πιο σύντομα απ' ό,τι νομίζουν μερικοί, το ΠΑΣΟΚ θ' αποτελέσει τελειωμένη υπόθεση κι ο λαός θα του επιφυλάξει μία μόνη θέση: το καλάθι των αχρήστων της ελληνικής ιστορίας.

Και επειδή μερικοί έχοντας χάσει, φαίνεται, κάθε επαφή με την πραγματικότητα, τους εργαζόμενους και το επίπεδο των μισθών τους, προσπαθούν με επανειλημένες κι απεγνωσμένες συνάμα προσπάθειες να μας παρουσιάσουν τους υπουργούς και τους άλλους ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, με τους μισθούς των εκατοντάδων χιλιάδων δραχμών και τα κάθε φύσης προνόμια, σαν πένητες που θυσιάζονται για τον τόπο, θα θυμίσουμε ότι και για κάτι άλλους πολιτικούς μίλαγαν για πένητες και ξαφνικά βρέθηκαν σε παλάτια και σε χοντρές μπίζνες. Κι ότι οι σημερινοί μπορεί να ήταν πένητες, ορισμένοι τουλάχιστον πριν, αλλά σήμερα δεν είναι. Σήμε-ρα μπορεί βέβαια να μην είναι λματ αλλά είναι αναμφισβήτητα προνομιούχοι, όρος με τον οποίο συμφωνούμε γιατί ανταποκρίνεται στην ελληνική πραγματικότητα, σημαίνει ότι βρίσκονται απ' την αντίπερα όχθη και τους χωρίζει άβυσος με τον εργαζόμενο λαό. Σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει αν δεν υπάρχει υγεία για το λαό, γιατί πάνε στα νοσοκομεία - του εξωτερικού ή στους πανάκριβους μεγαλογιατρούς αυθεντίες και ποτέ τους δεν πατάνε στα νοσοκομεία-αχούρια όπου βασιλεύουν τα φακελάκια. Δεν τους ενδιαφέρει αν η παιδεία είναι δωρεάν κατ' όνομα και υποβαθμισμένη, αφού στέλνουν τα παιδιά τους στα ξένα σχολεία ή στα ιδιοτικά ή πληρώνουν ιδιαίτερα και τέλος στα ξένα πανεπιστήμια. Δεν τους ενδιαφέρει το νέφος, αφού μένουν στις προνομιούχες περιοχές Ψυχικό, Φιλοθέη, Εκάλη κλπ. Ή πηγαίνουν κάθε τόσο στα εξοχικά τους και στις διάφορες Ελούντες. Δεν τους ενδιαφέρει η ανεργία, αφού με το ρουσφέτι που συνεχίζεται, οι ημέτεροι θάναι πάντα βολεμένοι. Δεν τους ενδιαφέρει η τραγική κατάσταση των υπεραστικών, οδικών, σιδηροδρομικών, ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών αφού ποτέ τους δεν τις χρησιμοποιούν. Ούτε των αστικών στην περιοχή της πρωτεύουσας αφού ποτέ τους δεν μπαίνουν σε λεωφορείο. Δεν τους ενδιαφέρει η εκ περιτροπής κυκλοφορία μικρών-μεγάλων —που ήταν αντισυνταγματική όσο ήταν στην αντιπολίτευση — αφού έχουν δύο αυτοκίνητα. Δεν τους ενδιαφέρει το σκάνδαλο των αυτοκινήτων, όπου το κράτος σαν πραγματικός απατεώνας, μόνο σ' ολόκληρη την Ευρώπη, επιβάλει τεράστιες, ληστρικές εισφορές που διπλασιάζουν τις τιμές τους για να εισπράττει απ' τη μια και από την άλλη να εμποδίζει τον εργαζόμενο να αποκτήσει αυτό το είδος πρώτης ανάγκης σήμερα για τις συνθήκες διαβίωσης τουλάχιστον της πρωτεύουσας, για να μπορούν έτσι να κυκλοφορούν πιο άνετα οι προνομιούχοι, αφού βέβαια δεν έφτιαξαν δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Δεν τους ενδιαφέρει αν οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση με αποτέλεσμα νάχουμε ένα απ' τα υψηλότερα ποσοστά δυστυχημάτων, με θύματα βέβαια πρώτιστα όσους οδηγούν σακαράκες και μοτοσυκλέτες, αφού οι δικοί τους δρόμοι είναι σε πολύ καλή κατάσταση, όπως η Κηφισίας όπου για πολλοστή φορά έγιναν έργα, για νάρχονται οι προνομιούχοι στο κέντρο σε χρόνο ρεκόρ. Δεν τους ενδιαφέρει η κατάσταση στις υποβαθμισμένες περιοχές της πρωτεύουσας, η μόλυνση του περιβάλλοντος, το νέφος, οι πλημήρες με την πρώτη βροχή, αφού ποτέ δεν πατάνε το πόδι τους σ' αυτές. Κι αν σήμερα αυτοί οι πένητες που βρίσκονται τάχα στο νοίκι, σταμάταγαν το υπουργηλίκι τους, θα τους βλέπαμε σε παλάτια και μπίζνες. Ας θυμηθούμε την πρεμούρα που τους έπιασε μόλις μίλησε η «Αυριανή» για λίστα με Έλληνες καταθέτες στην Ελβετία. Πώς κινητοποίησαν τον Κουτσόγιωργα για να κλείσει το θέμα η «Αυριανή» εν μια νυκτί. Γιατί αν κατά τύχη δημοσιεύονταν η λίστα, θα γινόταν πατατράκ, αφού πέρα απ' τη γνωστή λματ και τους · απατεώνες πολιτικούς της Δεξιάς θα εμφανίζονταν κι όλοι αυτοί οι σοσιαλιστές υπουργοί, βουλευτές και ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι που δήθεν αγωνίζονται να κλείσουν το έλλειμα του ισοζυγίου και ενάντια στη διαρροή του συναλλάγματος να έχουν καταθέσεις στην Ελβετία.

Αλλά ας ευγνωμονούνε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα πραγματικό κομμουνιστικό κόμμα να καλέσει όλο το λαό απ' το Κερατσίνι, τη Κοκκινιά, το Πέραμα, το Περιστέρι, τα Λιόσια και τις άλλες υποβαθμισμένες περιοχές, που ζει και εργάζεται κάτω από άθλιες συνθήκες, μέσα στο νέφος και στη μόλυνση, σε μια μαζική διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Ψυχικό, τη Φιλοθέη, την Εκάλη, τη Πολιτεία να τους δείξει τις επαύλεις-παλάτια και την προκλητική χλιδή μέσα στην οποία ζουν, να τους δείξει ποιοι είναι αυτοί που τον κατηγορούν ότι δεν εργάζεται κι ότι καταναλώνει περισσότερα από όσα παράγει. Για να βλέπαμε τότε πώς θα αντιδρούσε αυτός ο λαός. Αλλά βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι δεν τον καλούνε σε μια τέτοια συγκέντρωση. Γιατί ξέρουν καλά ποια θα είναι η κατάληξη, θα τα 'κάνε όλα και αυτοδίκαια βέβαια «γης μαδιάμ», και δεν θάμενε τίποτα όρθιο.

Αποφασίσαμε λοιπόν να χτυπήσουμε έναν απ' τους κύριους εκπροσώπους της λματ, το ληστρικό όμιλο της Χαλυβουργικής, των αδελφών Αγγελόπουλων. Οι κύριοι αυτοί δεν παράλειψαν να διαπράξουν ούτε ένα απ' τα εγκλήματα που αναφέραμε πιο πάνω, σε βάρος του λαού και της χώρας σε σημείο ώστε η περίπτωση να χαρακτηριστεί σαν η μεγαλύτερη απάτη της 15ετίας. Αγοράζοντας την ανθρακόσκονη απ' την Αυστραλία και περνώντας την από μια σειρά εταιρίες-φαντάσματα κατόρθωσαν να τη φέρνουν στη χώρα υπερτιμολογιμένη κατά 50%. Δραστηριότητα που διήρκεσε σ' όλη τη δεκαετία 70-80 και που εντόπισε μεταξύ άλλων η ειδική επιτροπή του ΟΗΕ για τις υπερεθνικές επιχειρήσεις. Μόνο απ' αυτή την απάτη οι Αγγελόπουλοι έβγαλαν παράνομα στο εξωτερικό 57 εκατομύρια δολλάρια.

Με το κεφάλαιο πούβγαλαν παράνομα στο εξωτερικό, εξαγόρασαν τη Χαλυβουργική χρησιμοποιώντας άλλες δυο εταιρείες φαντάσματα, μια Ελβετική και μια Γερμανική που κατέχουν σήμερα τυπικά τη πλειοψηφία των μετοχών.

Ενώ όμως παρουσιάζουν την εξαγορά σαν αποτέλεσμα της χρεοκοπίας τους, αυτοί οι πένητες, κάνουν το 1975 μεγάλες επενδύσεις στην Αγγλία, χρησιμοποιώντας τα τεράστια κεφάλαια που διέρρευσαν παράνομα στο εξωτερικό και ιδρύοντας υπερσύγχρονη μονάδα χαλυβουργίας με το όνομα Αλφαστήλ. Δεν μπορούν όμως να αποκρύψουν ότι στα διάφορα Δ.Σ. τόσο της Χαλυβουργικής όσο και όλων αυτών των εταιριών, βρίσκονται τα ίδια πρόσωπα ή μέλη των οικογενειών τους, αποκαλύπτοντας έτσι την απάτη.

Μ' αυτή και μόνο την περίπτωση βλέπουμε ολοκάθαρα πώς η οικονομία οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση. Αντί λοιπόν να γίνουν επενδύσεις εκσυγχρονισμού του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού προβλέποντας την επερχόμενη παγκόσμια κρίση της Χαλυβουργίας, αντί έστω να γίνουν επενδύσεις σε άλλους κλάδους, οι καπιταλιστές βγάζουν παράνομα τα κεφάλαια έξω, κεφάλαια που παρήχθησαν απ' την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, κι άφησαν τη Χαλυβουργική να οδηγηθεί στη χρεωκοπία και το φουντάρισμα, αφού σήμερα, όπως λένε οι ειδικοί, κάνει μόνο για ντισκοτέκ. Αντιμετώπισαν δηλ. τη χώρα ως μια απλή απ οικία-ευκαιρία όπου ληστεύονται εύκολα ο πλούτος κι η εργασία του λαού της και μεταφέρονται αλλού σαν μια μπανανιά για την οποία όχι μόνο δεν τους καίγεται καρφί αν θα αναπτυχθεί οικονομικά, αλλά επί πλέον αυτό είναι το συμφέρον τους, αφού λειτουργώντας σαν κεφάλαιο ωτερικο έχουν υποταχθεί και δέσει τα συμφέροντα τους με το ξένο κεφάλαιο. Το οποίο βέβαια έχει σαν πρώτο του στόχο να παραμείνει η χώρα ξενοδοχείο-μπανανία.

Ας μην παραλείψουμε τέλος ν' αναφερθούμε στην πανομοιότυπα δουλική στάση των ανώτερων κρατικών υπαλλήλων και του πολιτικού προσωπικού είτε χουντικού είτε νεοδημοκρατικού είτε πασο-κικού. Επί χούντας έγινε το πέρασμα των μετοχών στο εξωτερικό. Επί χούντας και Ν.Δ. οι υπερτιμολογήσεις και η παράνομη διαρροή συναλλάγματος χωρίς η Ν.Δ. να κάνει τίποτε, ούτε γι' αυτό αλλά ούτε για τις μετοχές. Ακόμη, ενώ η έρευνα άρχισε το 78, ο υπουργός της Ν.Δ. έκανε τον άθλο να καταφέρει να υποβάλλει τη μηνυτήρια αναφορά μόνο μερικές μέρες πριν τις εκλογές του 81. Τέλος επί ΠΑΣΟΚ αφού ο Ακριτίδης έκανε κι αυτός το κορόιδο επί μήνες, κωφεύοντας στις διάφορες προτάσεις που του γινόταν για πρόστιμο 1 δις, αφού το δημόσιο του ΠΑΣΟΚ απουσίασε, όταν η υπόθεση εκδικάζονταν στο Συμβ. Πλημμελιοδικών, με αποτέλεσμα το Συμβ. με βούλευμα του να αθωώσει τους Αγγελόπουλους, ήρθε ο Κεδίκογλου και λειτουργώντας με στοιχειώδη εντιμότητα επέβαλε 9 δις πρόστιμο. Για αυτή τη σωστή ενέργεια απέναντι στη λματ και στις απάτες της θέλησε αμέσως να ζητήσει απολογητικά συγνώμη απ' τη λματ η προδοτική κλίκα του ΠΑΣΟΚ ξαποστέλνο-ντας κλωτσηδόν τον Κεδίκογλου κι επιβραβεύοντας τον Ακριτίδη με νέο υπουργείο, εφόσον λειτούργησε σαν πειθήνιο όργανο, που σέβεται τις επιταγές αυτού του κράτους απαταιώνα. Περιττό βέβαια να προσθέσουμε ότι μέχρι σήμερα οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν πληρώσει ούτε δραχμή κι ούτε πρόκειται ποτέ να πληρώσουν απ' αυτό το πρόστιμο των 9 δις.

Αυτή η εγκληματική δραστηριότητα της Χαλυβουργικής είναι απλά μία ανάμεσα στις δεκάδες ανάλογες των διάφορων ομίλων της λματ. Αυτή η εγκληματική δραστηριότητα είναι η κύρια αιτία της σημερινής κρίσης, της ακρίβειας, της ανεργίας, του αυριανού μεγαλύτερου χτυπήματος του βιοτικού επιπέδου και μεγαλύτερης ανεργίας, της επερχόμενης χρεωκοπίας και μαρασμού, του βαθέματος της χρηματιστικής και τεχνολογικής εξάρτησης απ' το δυτικό μεγάλο κεφάλαιο.

Αποφασίσαμε λοιπόν να εκτελέσουμε το Δ. Αγγελόπουλο που σαν πρόεδρος του Δ.Σ. της Χαλυβουργικής είναι ο κύριος υπεύθυνος γία όλα τα πάρα πάνω εγκλήματα που διέπραξε ο όμιλος της Χαλυβουργικής ενάντια στο λαό και τη χώρα.

Για τη μόνη λύση που θα μας βγάλει απ' τη κρίση, και θ' ανακόψει τη πορεία προς τη χρεωκοπία και το μαρασμό.

Για την επαναστατική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική αλλαγή, τη Λαϊκή Εξουσία.

Για το Σοσιαλισμό.

Ο Αγώνας συνεχίζεται.

Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ

Υ.Γ. Είναι γνωστό ότι παλιότερα ο Μανιαδάκης είχε τυπώσει ολόκληρο πλαστό Ριζοσπάστη. Τη δόξα αυτή φαίνεται ότι ζήλεψε ο Αλεξάκης κι οι άλλοι κυπατζήδες. Έτσι μετά την αποτυχημένη προβοκάτσια της Αντιστρατιωτικής Πάλης, και του Κρυστάλη, συνεχίζουν απτόητοι με τον Οκτώβρη 85 ακολουθώντας και τις συμβουλές των διάφορων ψυχολόγων-φονιάδων της CIA. Κι εδώ όμως παρά τις αξιέπαινες προσπάθειες τους, να παρουσιάσουν σαν αριστερή οργάνωση τον Οκτώβρη 85, πάλι την πάτησαν. Τί την ήθελαν τη ζυγαριά σαν έμβλημα. Κι αφού την έβαλαν, δεν πρόσθεταν και το κλαδί της ελιάς, μπας και ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό των διάφορων χαφιέδων.